Come As You Are a.k.a. Sartoriagram

To πασχαλινό Sartoriagram έχει προβλέψει κυρίως για εσένα που θα πας κανα χωριό, κανα νησί (έχω αρχίσει και ξερογελίφομαι κοιτώντας τις φωτογραφίες που ανεβάζεις από πλοία, με ακούς; Μην επαναπαύεσαι επειδή δεν το κάνω θέμα, σε ματιάζω από τη ζήλεια) – και όχι τόσο για εμάς που θα ζήσουμε στους 30 παρά κάτι ακατέβατα στην Αττική. Ντύσου ελαφρά, και πάρε και ένα μπουφανάκι, που λέει και η μάνα, “το βράδυ στην εξοχή έχει ψυχρούλα”.

 

Νύφη του Βοσπόρου [Κολάν Topshop, πουλόβερ Zara, μποτάκια handmade από το Μιλάνο, μπουφάν Frav, τσάντα Marc Jacobs Petal To The Metal]

Η πρώτη επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη αφέθηκε εξ’ ολοκλήρου στα ντόπια χέρια μιας από της πιο κομψές που είδα στην Κωνσταντινούπολη. Η Deniz είναι από τα κορίτσια που δεν χρειάζεται να βάλουν μακριά μπλούζα πάνω από το κολάν. Αυτό νομίζω τα λέει όλα. Ή κάποια. Αντιπροσωπευτική της ωραίας νέας γενιάς του κέντρου της Πόλης (έβλεπα παντού λεπτές, λυγερόκορμες με πυκνά καστανά ίσια μαλλιά), η Deniz εκτός από όλα τα άλλα, έχει και την πιο ποθητή τσάντα του κόσμου, την Petal To The Metal. Πουθενά δεν μπορώ να τη βρω, ούτε και στο Beyoğlu όπου τράβηξα τη φωτογραφία 🙁

Long, tall, black and all [Σακάκι, πουκάμισο και παντελόνι Digitaria, παπούτσια Zara]

Με αυτό το σώμα μπορεί κανείς να φορέσει τα πάντα. Σκέφτομαι πώς θα ήμουν με ολόσωμη φόρμα πάνω από τον αστράγαλο και πάνινες ελβιέλλες (πλεονασμός βέβαια, πάντα πάνινες είναι οι ελβιέλλες) και με διαπερνά σύγκρυο – βέβαια, μπορεί και να μην το έχω συνηθίσει, δεν λέω. Όπως και να έχει, η τριλογία πουκάμισο-παντελόνι-σακάκι σε μονόχρωμο μαύρο θα είναι πάντα επίκαιρη, και το φλατ παπουτσάκι συνδυασμένο με σχεδόν τα πάντα, το τιμούν και στο Παρίσι, τα είπα και εδώ. Η Στέλλα φωτογραφήθηκε στο πολιτιστικό κέντρο Παρνασσός.

Μπρίο [Παντελόνι Cheap Monday, πουκάμισο Topman, ζώνη vintage, παπούτσια Selected, τιράντες Mendoza]

Έχει και η στήλη τις αδυναμίες της. Και στον Θοδωρή, και στις τιράντες – και γιατί όχι, αναρωτιέται, αν θες, γιατί δεν φοράμε πιο πολύ τιράντες. Κυρίως τα αγόρια. Και καπέλα τα κορίτσια. Και τα δύο καταφέρνουν να δώσουν το περιζήτητο κάτι στο σκέτο ντύσιμο, και ξεγελάνε τον κόσμο ότι το σκέφτηκες, το κατέχεις, δεν έριξες κάτι πάνω σου και βγήκες (ακόμη και αν αυτό ακριβώς έκανες). Μικρές απατεωνιές στυλ, φωτογραφημένες στον τελευταίο όροφο του Public στο Σύνταγμα.

Power Suit Softener [Πουκάμισο Paul Smith Black label, ζακέτα In Wear (μην προσπαθήσεις να τη βρεις, η Φοίβη πιστεύει πως η μάρκα είναι τόσο πανάρχαια που μπορεί να μην υπάρχει καν), παντελόνι Zara, μπαλαρίνες Jimmy Choo]

Συζητήσεις επί συζητήσεων για το τι φοράνε στο γραφείο μια μέρα που δεν θα χαζολογήσεις, αλλά έχεις meeting, ραντεβού, να μιλήσεις με το αφεντικό, να δεις κάποιον τέλος πάντων μπροστά στον οποίον δεν μπορείς/θες/πρέπει να εμφανιστείς όπως λάχει. Η Φοίβη είναι σαν βγαλμένη από σελίδα με dos: Το λευκό πουκάμισο, το μαύρο παντελόνι, οι μπαλαρίνες, η ελαφριά ζακέτα, όλα κομμάτια “που πρέπει ένα εργαζόμενο κορίτσι να έχει στην ντουλάπα” (όταν ζούσαν τα περιοδικά έγραφαν πολλά τέτοια, τι να κάνω, τα θυμάμαι). Φωτογραφήθηκε, φυσικά, στη δουλειά της.

Καλό. Αλλά άβολο. [Μάξι φούστα Victoria Kyriakides, (την έχω από τα 90s), καλσόν Calzedonia, παπούτσια Marc Jacobs]

Όχι ότι μου φταίει κανείς βέβαια, ήθελε η μούρη μου παπούτσια σαν της Dita, κάπως pinup, κάπως 30s – ε λοιπόν, και στα 30s, και αργότερα τα pinups, δεν μπορούσαν να περπατήσουν. Τουλάχιστόν, με αυτά τα φριχτά stripper heels με τους κοντροκομμένους πάτους, μπορείς. Η μάξι φούστα είναι ό,τι προτείνω περισσότερο (μπορείς και να μην έχεις αποτριχώσει γάμπα, ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΙΑ;;;) και τα διαφανή καλσόν Calzedonia είχαν σίγουρα τα πιο ενδιαφέροντα σχέδια φέτος.