It’s Only Rock ‘n’ Roll

“Jim Morrison;” “Χμμμ. Μπα. Mick Jagger μικρός;” “Μωρέ και Mick Jagger τώρα”.

Ξέρεις για τι μιλάω – ξέρεις, είτε τους έμαθες με το Jumping Jack Flash, είτε δεκαετίες μετά με το Anybody Seen My Baby. Εγώ είδα πρώτα (είδα, και όχι άκουσα) το Harlem Shuffle όταν ήμουν μικρή και δεν ήξερα αυτό που λένε μουσική του υπογαστρίου. Ούτε τώρα μπορώ να σου πω ακριβώς, τείνω όμως να πιστεύω πως είναι το γαργάλημα του μπάσου, που κάνει ώμους και λαιμό ζελέ. Μπορεί και να είχα κάπως κολλήσει με τα κινούμενα σχέδια στο κλιπ, αλλά το πιο υπνωτιστικό ήταν στα αλήθεια το πώς πτύχωνε εκείνο το σακάκι του τραγουδιστή με τις ημιαμήχανες χορευτικές κινήσεις, και το πώς πάντα ο κιθαρίστας έσκυβε μπροστά μειδιώντας κάτω από την αναμμένη γόπα που χαροπάλευε, με μεγάλο ρίσκο, στο στόμα. Θα μπορούσαν, ηλικιακά, να είναι ο μπαμπάς μου. Ηλικιακά μόνο, γιατί λίγο αργότερα ήρθε το κολάν του Mick, το πιο γραφικά σεξουαλικό logo μπάντας, και οι θρύλοι για την Μπιάνκα στο άλογο και τις φορές που ο Keith ψιλοσυναντήθηκε με τον διάβολο για να αναμετρηθούν σε συμπόνοια – δεν ταυτίζονταν, και μαρκετινίστικα να το δεις, με κανέναν μπαμπά.

Αυτά τα αγόρια από το Λονδίνο (που αργότερα ο Lemmy θα χαρακτήριζε ευκατάστατους φλώρους μπροστά στο αντίπαλον δέος των Beatles), έκαναν οποιονδήποτε άντρα χρησιμοποιεί ως τώρα τη σεξουαλικότητα ως παιχνίδι εικόνας να μοιάζει σαν να μην μπορεί να το τραβήξει πραγματικά μακριά, να τσιμπήσει περιπαικτικά το όριο ας πούμε, και οποιαδήποτε ιστορία κατάχρησης να μοιάζει με διδακτική παραβολή. Και αν ήμουν πάντα με τον Mick, ποτέ δεν θα αμφισβητούσα τα λεγόμενα του Keith, όχι μετά τον τρόπο που τόσα χρόνια  ισορροπούσε καπέλο, τσιγάρο, eyeliner και προφανώς μυρωδιά ακριβού αλκοόλ ορατή ακόμα και στη μεταφυσική του αύρα.

Η βιογραφία του Keith Richards κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά, από τις (πολύ καλές, αυτόν τον χαρακτηρισμό κολλάνε οι πάντες όταν αναφέρονται σε αυτές) εκδόσεις Ροδακιό. Η επιμέλεια είναι των Σταύρου Διοσκουρίδη – Παναγιώτη Μένεγου. Τη μετάφραση έκανε ο άνθρωπος που, ίσως, θαυμάζω περισσότερο στη χ ώ ρ α; σε φοβάμαι και εσένα, μην πεις πως υπερβάλλω – τη μετάφραση έκανε ίσως ο μόνος άνθρωπος που έχει δικαίωμα να γράφει για οτιδήποτε, ο Γιάννης Νένες. Αυτή η φωτογράφιση έγινε επειδή, Stones είναι αυτοί, ήθελα να κάνω κάτι για να τιμήσω. Ο Θοδωρής Μάρκου τράβηξε, η Χαριτίνη Φαμέλη επεξεργάστηκε, και το Concept Store Shop έδωσε τα ρούχα και τον χώρο. Δεν ήταν μια πολύ ροκενρόλ μέρα, αλλά κάτι αγόρια φόρεσαν eyeliner.

Παναγιώτης: T-shirt We Did It, παντελόνι Cheap Monday, σακάκι Hope, παπούτσια Cheap Monday.

 

 

 

Φροίξος: Τ-shirt Sotiris Georgiou exclusively for Shop, παντελόνι Cheap Monday, καπέλο Ben Sherman, παπούτσια Antony Morato

 

 

Oρέστης: Πουκάμισο Wood Wood, σακάκι Goose Craft, παντελόνι Cheap Monday, παπούτσια Shoe The Bear

 

Νικήτας: Σακάκι Antony Morato, παντελόνι Hope, πουκάμισο Vivienne Westwood, καπέλο Panama Hat, φουλάρια Custo Barcelona, Murphy & NYE

 

Νταϊάνα: Καπέλο Cheap Monday, κολιέ Sarah Spiridou. Πίσω της είναι η Anita Palenberg.

 

 

 

Εγώ: Φόρεμα Supertrash. Αριστερά μου είναι η Bianca Jagger.

 

Χεχ, και μια από τα παρασκήνια μπόνους.