There’s only one equipment in London

Στο μυαλό μου ξέρω πολύ καλά την Kate Moss. Ξέρω τι σκέφτεται όταν διαλέγει αγόρια παρόλο που είμαι σίγουρη ότι οι φίλοι της τη ρωτάνε “ρε Κέιτ, τι σκεφτόσουν ρε γαμώτη” (εγώ ξέρω), ξέρω γιατί η κόρη της τής λέει “μαμά, είναι χάλια αυτό που φοράς” (ενώ δεν είναι), ήξερα πριν το πει ότι έχει μια μυστική ντουλάπα με ρούχα που τα φυλάει για την κόρη της, ξέρω φυσικά τι μουσική ακούει, ξέρω για ποιον λόγο σπανίως δίνει συνεντεύξεις και ξέρω γιατί αφήνει να τη φωτογραφίζουν άβαφτη, μεθυσμένη, με γκριμάτσες και κυτταρίτιδα χωρίς να το κάνει θέμα (βλ. Beyonce). Με τον ίδιο τρόπο νιώθεις ότι ξέρεις δυο τρία πράγματα για τις εκλεκτικές σου συγγένειες, τους ανθρώπους που σας αρέσει η ίδια ταινία, ο ίδιος στίχος, έχετε δει ένα ωραίο λάιβ μαζί, τα έχουμε ξαναπεί αυτά. Μπορεί βέβαια να λέω και τρέλες, πιθανότατα.

Ξέρω και γιατί ντύνεται όπως ντύνεται: γιατί στο κόκκινο χαλί δεν θα επιλέξει  ποτέ πριγκιπική τουαλέτα (παρόλο που θα την φορούσε καλύτερα από τις άλλες), γιατί κάνει και “λάθη” φορώντας ρούχα που διάλεξε αυθόρμητα ή απερίσκεπτα, ή ενστικτωδώς, και γιατί θα φορέσει πενήντα φορές το ίδιο ρούχο ή κάτι που δεν φαίνεται και τόσο εντός μόδας. Νομίζω πως η σχέση της Kate Moss με τη μόδα είναι ένα αγαστό κράμα προσωπικότητας, νωχέλειας που φτάνει οριακά στη βαρεμάρα, κολλήματος με συγκεκριμένες (μουσικές κυρίως) αναφορές και εποχές, ρούχων-κλειδιών που έχουν βολέψει, μερικής αδιαφορίας για τον συρμό και για το σε ποιους αρέσει, και παντελούς έλλειψης νοσταλγίας. Η Kate δεν νοσταλγεί καμιά εποχή, γιατί αυτή φτιάχνει τις εποχές, δεν μετανιώνει για τα παλιά αν και  σκέφτεται όλα τα παλιά με αγάπη, και χωρίς τύψεις ή παρελθοντολαγνεία.

Η συλλογή που έφτιαξε για τη γαλλική φίρμα Equipment (και που θα δεις ολόκληρη εδώ) δεν έχει εκκεντρικές εξάρσεις, καθόλου μάλιστα – αντιθέτως, έχει μια μη εντυπωσιακή εκδοχή των basics γενικώς, εκεί όπου αυτά τέμνονται με τα δικά της basics ειδικώς. Επειδή όπου ακούς Equipment περιμένεις καλά πουκάμισα, θα βρεις πολλά τέτοια, αλλά θα βρεις και πουλοβεράκια, και animal prints, και ένα φοβερό στρατιωτικό μπουφάν, και πιτζαμοειδή κομμάτια, και κομπινεζόν απευθείας από τα σκληροπυρηνικά 90s και το κλασικό skinny φουλάρι, που είναι το σημείο τομής της με τον Keith Richards. Το ξέρω.