14, by A Name To Come #blogovision2013

14. Bill Callahan – Dream River

 

O Callahan είπε ότι έφτιαξε το Dream River με σκοπό να ακούγεται γύρω στα μεσάνυχτα λίγο πριν κοιμηθείς, ήθελε να είναι το τελευταίο πράγμα που θα έβαζε να ακούσει κάποιος, απαλό και χαλαρωτικό. Βλέπεις άνθρωποι σαν τον Bill Callahan κοιμούνται γύρω στα μεσάνυχτα και αυτό όχι γιατί το πρωί πρέπει να χτυπήσουν την κάρτα στις 9 αλλά γιατί από κάποια ηλικία και μετά καταλαβαίνεις πόσο πιο ωραίο είναι το πρωινό από τη νύχτα, το φως από το σκοτάδι.

Εσύ που διαβάζεις τώρα αυτό κατά πάσα πιθανότητα κοιμάσαι αργά τα βράδια και πας στα μπαρ και οι λέξεις απαλό και χαλαρωτικό σου προκαλούν θυμηδία αν υποθέσουμε ότι ξέρεις τι είναι αυτό. Πιστεύεις ότι η ζωή βρίσκεται στη ένταση, στο θόρυβο, στο χαμό. Δεν σε κακολογώ. Εγώ και ο Bill την έχουμε δει πια αλλιώς, τα χρόνια περάσανε και καμιά φορά το μόνο που θέλουμε να πούμε μέσα σε μια μέρα είναι “μια μπύρα” και “ευχαριστώ”.

Το Dream River είναι ένα κομψοτέχνημα απλότητας, γλύκας και βραδύτητας. Νωχελικό, μελωδικό και υπέροχο. Κάθε νότα υπάρχει για κάποιο λόγο, τίποτα δεν περισσεύει, ούτε μια αναπνοή. Η φωνή του Callahan ένα χάδι από τραχύ, δουλεμένο χέρι.

Εγώ καμιά φορά το ακούω όντως πριν κοιμηθώ. Νωρίς συνήθως. Η πραγματική μελαγχολία βλέπεις τρέφεται στο φως.

Αν σου άρεσε το “Dream River” follow: @dust_road