Antoine, the sequel

Μπορεί να είμαι υπερβολικά ενθουσιώδης, μια γκρούπι εν τη γενέσει, μπορεί τον ζήλο μου να τον θεωρήσεις υπερβάλλοντα, αλλά τέτοια ανατροπή έχω καιρό να δω. Και όταν από μια κολεξιόν που άνθρωποι που ξέρουν χαρακτηρίζουν Blade Runner πας στη σατέν Τζάκι, όταν από το πολυμορφικό έρεβος φτάνεις στο κουφετάκι, ευκίνητο ταλέντο οσμίζομαι. Μπαίνοντας στο site του Antoine Antoniadis ανακάλυψα ότι δεν μπορούσα, (για κάποιον λόγο που έχει να κάνει με τον Προστάτη Άγγελο του ίντερνετ που έχει πολλές μέρες ρεπό) να κατεβάσω το lookbook της ανοιξιάτικης κολεξιόν και από τη λύσσα μου έστειλα email. Ω του θαύματος, σε ένα τέταρτο σύσσωμη η σειρά που θα περπατηθεί στο Παρίσι ήταν στο inbox μου. Στα λέω αυτά και για έναν ακόμη λόγο, για να δεις (για ακόμη μια φορά) πώς γίνονται οι μπίζνες στα εξωτερικά. Διότι στην αντίστοιχη περίπτωση, όταν είδα φόρεμα που ήθελα να αγοράσω (να δώσω χρήματα/να ελαφρώσω τσέπη/να πουλήσει ο σχεδιαστής) σε ελληνική διοργάνωση, χρειάστηκε να πάρω τηλέφωνο τους διοργανωτές (site δεν υπήρχε), να τους πω ότι ενδιαφέρομαι, να αφήσω το τηλέφωνό μου (δεν μου έδωσαν τηλέφωνο ή διεύθυνση ατελιέ), να το δώσουν εκείνοι στον σχεδιαστή και να με πάρει με τη σειρά του τηλέφωνο για να μιλήσουμε. Φυσικά, μετά από 2 μήνες, ακόμα περιμένω. Είπα ότι ήθελα να αγοράσω;

Αναστενάζω και προχωρώ στο ανατρεπτικό, όπως προείπα, ζητούμενο, την πορεία ενός εμπνευσμένου μυαλού  26 ετών μόλις από τον χειμώνα στο καλοκαίρι χωρίς καμιά ενδιάμεση στάση σε άσκοπα φθινόπωρα. Όλο αυτό, κρατώντας με σεβασμό όλο το πολύτιμο 50s θέμα και τυλίγοντάς το στο σατέν: το να μη φαίνεται τόσο εύκολο όσο μια στρίπερ που κουνάει το ντεκολτέ της στη μούρη σου, δεν ήταν τελικά ακατόρθωτο. Και όλο αυτό το υπερθέαμα έρχεται από έναν πρώην street artist, πρώην επίδοξο ζωγράφο, που οδηγήθηκε στους παριζιάνους ράφτες χωρίς καλά-καλά να το καταλάβει και καθοδηγήθηκε από την 84χρονη εξπέρ Marie-Anne Quinet.

Photos: antoineantoniadis.com