The Paris Diaries: Nina Ricci

Με ξέρετε πια, τα φτεράκια/πουπουλάκια/και καλά ξεφτάκια πάνω στα ρούχα που θυμίζουν πουλόβερ σε coming of age βιντεοκασετούλα 80s θα μπορούσαν και να λείπουν, αλλά: δερμάτινα. Δερμάτινα oversized αλλά με απόλυτα όρια στα περιγράμματα παλτό, κάτι σέξι, φούστες σε mod γραμμή άλφα, κάτι σέξι, πού και πού διαφάνειες και τονισμένες μέσες, μουσταρδί και πράσινο, κάτι σέξι. O Guillaume Henry είπε πως κάθε τόσο αναρωτιέται τι είδους γυναίκα είναι η γυναίκα της Nina Ricci, για να επαναφέρει τον εαυτό του στο σωστό, σχεδιαστικά, σημείο, και ότι αυτή η κολεξιόν έχει την αίσθηση που έχεις “όταν βλέπεις κάποιον δεύτερη φορά”.
Παιδιά, δεν υπάρχει πιο ωραίο από αυτό, το νιώθετε ε. Κάτι ήδη οικείο, αλλά όχι τόσο οικείο και μπανάλ ώστε να το έχεις ξεπεράσει, κάτι για ο οποίο ανυπομονείς χωρίς να σε αγχώνει. Η γυναίκα Nina Ricci είναι το ραντεβού που δεν σε αγχώνει, αλλά θες να του/της βγάλεις και τα ρούχα σαν να λέμε.