Έλεγχος προόδου

Κάποιοι αποθεώθηκαν, κάποιοι τα άκουσαν. Έτσι είναι όταν αποφασίζεις να μπλέξεις με τους bitchy κριτικούς μόδας που μπορεί να σε θάψουν βαθιά στο μελάνι των περιοδικών τους ή να σε υμνήσουν στις γραμματοσειρές του σάιτ τους. Από τις στιγμές της νεοϋορκέζικης εβδομάδας μόδας που έκαναν τις καρδιές των γυναικών να χτυπήσουν ήταν τα, παραδοσιακά πλέον, βραδυνά του Oscar De La Renta, που θα τα δεις σε γάμους (μάλλον όχι εδώ στη χώρα του ΔΝΤ) και κόκκινα χαλιά. Δεν με πείθεις ότι είσαι κορίτσι και δεν στέναξες έστω με ένα από τα παρακάτω, ειδικά αν σου άρεσε η Audrey Hepburn κάποια στιγμή στη ζωή σου.

Δεύτερη καλή στιγμή, είπαν οι connoisseurs , η (για φαντάσου) αφαιρετική κολεξιόν του Calvin Klein με τα μαλακά υφάσματα και τις αυστηρές-χυτές γραμμές, ικανή να κάνει τους ακραίους μινιμαλιστές να προξενήσουν επεισόδια από τον άκρατο ενθουσιασμό. Αν τη δεις σε thumbs από μακριά πάντως, είναι σαν να βλέπεις συνέχεια ένα χρώμα. Και συλλογή Area-Antonios Markos από τα 90s μου θύμισε. Δεν ξέρω… Τα μαύρα και τα χρωματιστά μου άρεσαν, μήπως όμως γιατί έσπαγαν το τοιχί-παγί; Και εγώ η ίδια μπερδεύομαι.

Εκείνος που δεν θα χτύπησε από χαρά τα τακούνια του πάνω στην ξύλινη πασαρέλα του πάντως, είναι ο Ralph Lauren. To all american στυλ που πρότεινε, κάτι στραβά σαρδόνια χαμόγελα εγκατέστησε στις μουρίτσες των κριτικών. Θυμάστε που σας έλεγα για το country look; Ε, είπαν ότι το τράβηξε, ειδικά στο κρόσι, το μεταλιζέ, το παντελόνι που ήταν κάπως άκαμπτο και το υπερβολικά ογκώδες φολκόρ στα πουκάμισα. Το σίγουρο είναι ότι από το πολύ boho άσπρο, οι πρώτες σειρές έφυγαν με γλαύκωμα. Επίσης το ότι βάζω τόσες φωτογραφίες, μπορεί και να λέει ότι ήταν όλο τόσο κακό, που το λες και καλό.