A lust for a home is born

Στο A Star Is Born η σύνοψή μου λέει

1. #πρώτηφοράBCoop (πρώτη φορά όπως βλέπεις τον συμμαθητή σου που κυλοφορεί συνέχεια με αθλητική βερμούδα και μια μπάλα του μπάσκετ παραμάσχαλα και τον έχεις του κλώτσου και του μπάτσου για χρόνια να μπαίνει ξαφνικά σε ένα πάρτυ με μαλλί να ανεμίζει σε αργή κίνηση και κολλητό τζιν και παθαίνεις τραλαλά – κυρίως με εσένα, που ήσουν ΤΥΦΛΗ)

2. Shallow κομματάρα, tell me something boooooooy

3. TO ΣΠΙΤΙ TOY JACKSON MAINE.

Από τότε που έχω πειστεί περί του πόσο ο περιβάλλων χώρος ως συνθήκη ανάλογη του timing (αν και λιγότερο σημαντική) επηρεάζει το συναίσθημα προσέχω νομίζω περισσότερο το “πού” – και ρε παιδιά, τι καλύτερο από αυτό το “πού”; Δηλαδή την καταλαβαίνω την Ally, struggling musician η Ally γνωρίζει τον διάσημο, με το πλούσιο μαλλί και που γρατζουνάει την κιθαρίτσα γιατί είναι singer-songwriter, δηλαδή δεν εκτελεί μόνο έτσι; βγαίνει από μέσα του ο πόνος, ευγενικός είναι, σημασία της δίνει “να σου ρίξω μια τελευταία ματιά ήθελα” της λέει στο πρώτο ραντεβού και μετά την πάει σε αυτό το σπίτι.

Που αυτό δεν είναι το σπίτι  που οι τοίχοι του βροντερά αντιλαλούν “πλούσιος επιτυχημένος”, γιατί οι κάντρι ρίζες του ιδιοκτήτη τον κράτησαν ταπεινό μέσα στην ευμάρειά του, οπότε το όλον οίκημα ναι μεν είναι απλησίαστο για τους φτωχούς (εμάς), αλλά δεν είναι και κραυγαλέα χλιδάτο. Το design του είναι τέτοιο ώστε να μοιάζει σαν να το έχει διακοσμήσει ο ίδιος ο Τζάκσον, με τα πιάνα του, τα μπάρμπεκιου, το (πολύ) ξύλο για να αποδώσει τη ρουστίκ εσάνς που αναδύει και ο ίδιος ο ιδιοκτήτης (που φαίνεται και χειρώναξ ας πούμε, ότι κόβει ξύλα για το τζάκι και ότι τέλος πάντων πιάνει την πέτρα και τι στίβει άμαν χρειαστεί), τη φωτίτσα στον κήπο μην του έρθει να πιάσει και κανα Να Μ’ Αγαπάς έτσι καθώς έχουν πιει τα κρασάκια τους, τους γυάλινους τοίχους και τα αίθρια για να μη χάνει καθόλου την επαφή με τη φύση ο πρώην γελαδάρης της Αριζόνα – γενικά πολύ φρόνιμα επιλεγμένο το σπίτι, έχω τρελαθεί.

To σπίτι χτίστηκε το 1073 (… σώπα!) στο Calabasas (και του Τόμι Λι εκεί είναι, πιστεύω άμα το έψαχνα κάτι θα έβρισκα να μου αρέσει να μείνω και εγώ) υπό την εποπτεία του καλιφορνέζου αρχιτέκτονα Douglas Rucker –  και δε είναι τυχαίο που πετυχαίνει τον δύσκολο συνδυασμό της cosy αμερικανικής εξοχής και της μποέμ, ξέγνοιαστης Καλιφόρνια.

Δείτε το ρε γαμώτη τι με αφήνετε και λέω τέτοια.