Η ρωμαϊκή άνοιξη της κας Στόουν

Περιμένοντας με καρδιοχτύπι κάτι να διαρρεύσει από την κρυψίνου επίδειξη του Tom Ford, πάλι κεκλεισμένων των θυρών, να μερικά κομμάτια που μου άρεσαν από τα ανοιξιάτικα-καλοκαιρινά (και φθινοπωρινά λογίζονται αν δεν μένεις στην Ελλάδα του κάυσωνα που ξεχειλώνει ως τον Οκτώβριο) των Εβδομάδων μόδας.

Ό,τι και να μου καταλογίσεις, ότι σου κράτησα μυστικό πόσο μου αρέσει οτιδήποτε με αέρα παρελθούσας δεκαετίας, δεν μπορείς να το πεις. Ψηλές (και ενήλικες) Κουκλίτσες της Νέας Ορλεάνης, στα (νόμιμα ευτυχώς) βήματα που πρώτη έκανε η Λολίτα Brooke Shields, από την Anna Sui. Δαντέλα, σοσόνι και 70s τακούνι αρκούν.

Περίεργη άποψη για την έννοια “άνοιξη” έχουν εκεί στην Burberry Prorsum, αλλά ναι, αυτά τα παλτό και τα πουλοβεράκια στον βαθύ χειμώνα μια χαρά τα φορούσα.

Party dress για όποια θέλει αλήθεια να παρτάρει. Φαντάσου πώς θα δείχνει το κρόσι στο κούνημα. Matthew Williamson.

Ασύμμετρα μήκη, λευκό του πάγου, πλαστικές λάμψεις, κόκκινο a la garçon, τηλεφώνησε και το Seattle και είπε θέλει και αυτό να ξαναγίνει επίκεντρο της μουσικής. Σήκωσέ το εσύ, Narcisso Rodriguez.

Βαριέμαι το Community, θεωρώ λίγο douchebag τον Ryan Gosling και μου αρέσει μια πρόταση της Rachel Zoe.

Ναι και το Area, άκουσε 90s και μετεμψυχώθηκε για να επανέλθει ως The Row.

Theyskens’ Theory: Θα έχεις καταλάβει ήδη πως ό,τι δύναται να κουνιέται σε τσάρλεστον το προωθούμε.

Τολμηρό το clashing prints, ελληνιστί εμπριμέ που τσακώνονται στη λάσπη, μου αρέσεις Tory Burch. Και με βοηθάς: θα φοράω ό,τι να ‘ναι, όλα μαζί.

Από τις καλύτερες και πιο αξιοφόρετες κολεξιόν ήταν της Mulberry, πήγε και η Kate πρώτη σειρά ως νιόπαντρη, και αυτό το μαλλί έκανα ελεύθερο στη Χιλιαδού και κυλιόμουν στις άμμους ως τις πρώτες πρωινές το υιοθετώ. Η δε μάξι φουστα με το στενό πλεκτούλι, από τα καλύτερα λουκ των Fashion Weeks.

Ο Ralph Lauren πάλι σε εκσυγχρονισμένο (λευκό) Annie Hall έπαιξε, αλλά αυτά τα δύο χρονολογημένα εκεί, πριν-μετά τον Α’ Παγκόσμιο, είναι ακριβώς η αδυναμία μου.

Δεν τρελάθηκα με τα φορέματα-χαίτη (mullet dresses τα λένε αυτά που μπροστά είναι κοντά πίσω μακριά, το βρίσκω επιτυχημένο, χοχο) ούτε με τις ασυμμετρίες, ούτε με τα πολύ κοντά baloon, αλλά τα prints σε απλό σχέδιο της Mary Katrantzou μου εμφυτεύουν τέτοια ευφορία που πάντα χορεύω γύρω από το σκουπόξυλο.

Επειδή όπως σου είπα περνώ μια μίνιμαλ μελαγχολία ένεκα του παγόβουνου που πλησιάζει που είπε και ένας φίλος, το πολύ χρυσό-μεταλλιζέ-corporate disco του Gucci με ξένισε φέτος, δηλαδή είπα, άσε μας και εσύ ρε φίλε με τα γιορταστικά σου, που να φαίνονται οι γυαλάδες, αφού ρεύμα δεν θα καίμε είπαμε, και τέτοια. Το μακιγιάζ Οικογένεια Τένενμπάουμ, όμως, τα εϊτίζοντα παντελόνια και αυτά τα απλά κομμάτια με γλύκαναν. Ακόμα βέβαια νομίζω ότι αν μια γυναίκα σαν εμένα π.χ. (=όχι πρώτο μπόι/όχι γαζέλα) αποπειραθεί να τα φορέσει, ίσως και να τα μπερδέψεις με της γωνιακής μπουτίκ.

Τα βελονάκι-δαντέλα-απλικέ column dresses της Temperley London. Wowsa.

Photos: GETTY, WireImage, GoRunway
Illustration: Werklig