Retroland

Και που λες, βγαίνοντας από το Freud’s όπου είχα περάσει την ώρα μου πίνοντας εκείνα τα bloody Mary καβγαδίζοντας περί μουσικής, ή μάλλον, χαζεύοντας εκείνους που καβγάδιζαν εκμεταλλευόμενοι (ή καλύτερα αξιοποιώντας) το happy hour, βγαίνοντας λοιπόν και σκοντάφτοντας όπως πάντα στις σκάλες πλοίου που σε βγάζουν στο πεζοδρόμιο, έπεσα πάνω στο μαγαζί της.

(Ξανακοιτώντας τι έγραψα μόλις, πιστεύω ότι κολλώντας ένα “πωπω πόσο μου λείπει ένα Λονδινάκι” ίσως, ιιιιίσως, θα κατάφερνα να ακουστώ λίγο πιο φαντασμένη). Τι να σου λέω, ένας παράδεισος. Τα prints όλα κατευθείαν από τα 70s, και βρίσκονταν παντού, στις ταπετσαρίες, στις κούπες, στις συσκευασίες των καλλυντικών, στα ρούχα, και το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν “να, χαζή, που νόμιζες ότι το δικό σου σπίτι έχει υπερβολικό χρώμα”.

Στη συνέχεια, ήθελα τα πάντα, αυτά που φτιάχνει η Ιρλανδή Orla Kiely είναι ακαταμάχητα. Δικαίως επομένως μαθαίνω πως το μαγαζάκι στο Covent Garden, που είχε ανοίξει το 2005 μαζί με τον άντρα της με σκοπό να γεμίσει το κέντρο του Λονδίνου με εμπριμέ και πουλάκια, την οδήγησε σε ένα μεγάλο κατάστημα, ίδιο με σπίτι, στο SoHo της απέναντι πλευράς, και πως η Orla κατακτά με σπαθί το χρώμα τη Νέα Υόρκη.

Όπως βλέπεις και εσύ χωρίς τιτάνια προσπάθεια, πολλά πράγματα είναι για τη σχεδιάστρια ίδια με την εποχή που ενηλικιωνόταν στο Δουβλίνο –  κατ’ αρχάς, η αισθητική. Εκείνο που είναι κάπως διαφορετικό, τώρα που έχει τις μεγάλες δουλειές; όχι πολλά πράγματα, απλώς πια δεν σταματάει κορίτσια που κρατούν τις τσάντες της για να τους πει ότι τις σχεδίασε εκείνη.

Photos: orlakiely.com, decor8blog.com