B.l.o.s.s.o.m.

Το Σαββινάκι έχει και δουλειές, για αυτό χαθήκαμε (μπορεί να το έχεις παρατηρήσει πως όλη η παραγωγικότητα συμπυκνώνεται σε εκείνο το διάστημα μεταξύ Ιανουαρίου και αρχών Απριλίου – μετά μπαίνουμε σε mode αναμονής Πάσχα, μετά έρχεται το Πάσχα, και τότε ε, τέλος. Πάνω-κάτω δηλαδή). Παρόλα αυτά σήμερα είναι εδώ και φτιάχνει ακόμα ένα συνολάκι από εκείνα που προτιμά τον τελευταίο καιρό, μπορεί και λόγω κρύου/άνεσης και του συνδυασμού τους (έχει κάνει μια πολύ σπορτίβ στροφή, δεν έχει;). Κολλάει, λοιπόν, το σκισμένο τζιν και το αθλητικό, με το αναμενόμενο backpack και μια ριχτή αντρική ζακέτα ΑΛΛΑ αντί να τα συνδυάσει με ένα μπουφάν που θα έκανε το όλον λίγο αδιάφορο, αναμενόμενο και βγαλμένο από ταινία του John Hughes στα 80s (πράγμα όχι κακό, απλώς περισσότερο στο στυλ της Rita Ora ή της Rihanna – θέλει δηλαδή και πιο “ποπ” μαλλί και μακιγιάζ), τους δίνει μια απότομη σικ στροφή. Πώς; Με το oversized, ανδρόγυνο καμηλό παλτό, που είναι σαν να νομιμοποιεί τον συνδυασμό στη συνείδηση της φινέτσας. Άλλωστε τίποτα δεν κάνει κάτι πιο “ποιοτικό” από το καμηλό πανωφόρι – είναι το σοφιστικέ άγγιγμα, σαν να λέμε, που δίνει βαρύτητα “look γραφείου” στα πάντα, ακόμα και στα Nike Air Max90.

[Σχεδόν στενοχωριέμαι που δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα, κρύο δεν έκανε ποτέ, ώστε να συνηθίσω λίγο το oversized αντρικό παλτό, φοβάμαι πως δεν προλαβαίνω 🙁 ]