Project Armor

Αν όλα έχουν πάει καλά – ή μάλλον αν τίποτα δεν έχει πάει άσχημα, γιατί δεν είναι το ίδιο – η καραντίνα σου έδωσε λίγο πλεόνασμα χρόνου, τον οποίο ίσως κάποτε είχες ευχηθεί να έχεις. Εμένα μου έδωσε χωρίς να το ευχηθώ, ήρθε με τη μορφή της ξακουστής αναστολής και πολύ γρήγορα έγινε βαρεμάρα και νωχέλεια παρόμοια με εκείνη του Brad Pitt στο True Romance. Αν είσαι εξοικειωμένος με σινεφίλ αναφορές δηλαδή. Για κάποιους αργία μήτηρ πάσης κακίας, για άλλους αργία μήτηρ μηχανικού (συνήθως περιττού) online shopping, για εμένα αργία μήτηρ ανάγνωσης λογοτεχνίας, μήτηρ μανιώδους κατανάλωσης σειρών και μήτηρ ατέρμονου browsing που ενίοτε οδηγεί σε μέρη και επιθυμίες απρόβλεπτες, όπως αυτό εδώ το ρούχο που φόρεσε κάποτε (μάλλον στα 90s) η Kate Moss και το οποίο αποφάσισα ότι ήθελα. Αλλά όχι ακριβώς όπως ήταν.

Όταν έχω τέτοιες ιδέες οι πρώτες με τις οποίες τις μοιράζομαι, ιδιοτελώς φυσικά επειδή ξέρω πως έτσι έχουν την πιθανότητα να πραγματοποιηθούν, είναι η Στέλλα και η Βαλίσια, κατά κόσμον 2plus1equals2. Τρεις πρόβες χρειάστηκαν μέχρι να πάρω στα χέρια μου την υφασμάτινη πανοπλία που ξεκίνησε από ένα ρούχο της Kate Moss και κατέληξε να μοιάζει με κάτι που θα φορούσαν οι Rammstein πάνω σε μια avant garde πασαρέλα, όπως σοφά παρατήρησαν κάποιοι. Με λευκό t-shirt από μέσα και Dr Martens καταλαβαίνετε πόσο ωραίο είναι, σκέτο δεν το δοκίμασα ακόμα γιατί κώλωσα και περιμένω το καλοκαίρι που στα νησιά δεν κάνει εντύπωση το να πηγαίνεις με μαγιό για ποτάκι.

Οι φωτογραφίες είναι DIY και άφιλτρες, όπως αρέσει στη Στέλλα που έχει μότο “όλες είναι καλύτερες άβαφτες και αχτένιστες, ακόμα και πανβρώμικες μετά το γυμναστήριο” – τηρήθηκαν και οι τρεις προϋποθέσεις.

Φυσικά, συνιστώ με τρόπο απόλυτο να προτιμάτε την υπογραφή 2plus1equals2, τόσο για τα prêt-à-porter όσο και για τις πιο δύσκολες αναθέσεις που αντιμετωπίζονται ως (ενίοτε επικίνδυνες) αποστολές που πρέπει να έρθουν εις πέρας με επιτυχία. Όλα αυτά εδώ.

Επόμενος στόχος, αν σας νοιάζει δηλαδή, αυτό, ίσως και σε λευκό, λόγω Bianca Jagger: