Σετάρω

Αν πίνεις τον καφέ σου σε μικρά μπιστρό και δεν μπορείς να φανταστείς τη ζωή μακριά από γειτονιά, ακόμα και αν κάνεις ένα μισάωρο να φτάσεις στη στάση σου λόγω παρατεταμένης χαιρετούρας σε όποιον συναντήσεις στον δρόμο σου, τα success stories των οικογενειακών επιχειρήσεων που θα διηγηθώ σαν μοντέρνο παραμύθι μόδας μπορεί να σου αρέσουν. ΕΙΔΙΚΑ, μάλιστα, όταν συνδέονται με οικονομικά, σχετικά, προϊόντα – προϊόντα, τουλάχιστον, που δεν αποκτώνται έναντι αστρονομικών ποσών.

Ο οίκος δερμάτινων Cromia έδρευε στην Ιταλία και για χρόνια επρόκειτο για μια οικογενειακή επιχείρηση που προμήθευε με δέρματα τις μεγάλες ιταλικές φίρμες – το αυτονόητο, μια σειρά δικών τους σχεδίων από τα ίδια, υψηλής ποιότητας δέρματα σε πολύ χαμηλότερες συγκριτικά τιμές, ήταν θέμα χρόνου. Οι τσάντες που θα δεις είναι δερμάτινες, και τα σχέδια κλασικά, για να παλιώνουν ωραία και να κρατήσουν μια ζωή που λέγαν και οι παλιές. Τα παλ χρώματα είναι παρόντα ένεκα καλοκαιρινής συλλογής – η δική μου αγαπημένη παραμένει αυτή:

 

… Μη σε επηρεάσω βέβαια, δες και άλλες από την καλοκαιρινή συλλογή.

Από τσάντες κομπλέ – αλλά έχει και άλλο. Η παρατήρηση που θα έχεις να κάνεις μετά το scrolldown και τα δευτερόλεπτα εκείνα που το μάτι θα κολλήσει κάπως περισσότερο σε καναδυό φωτογραφίες έτσι για να ανεβεί η αδρεναλίνη τού αντανακλαστικού “μήπως το θέλω αυτό” (πριν το ίντερνετ το πάθαινες μπροστά στις βιτρίνες, κυρίως όταν ΔΕΝ είχες βγει για ψώνια) είναι πως το εννοούσα για τη sporty στροφή. Έτσι είναι, άλλες αλλάζουν χρώμα στο μαλλί, άλλες βρίσκουν γκόμενο, εγώ προσπαθώ να ανανεωθώ μέσα από μια νεόδμητη έλξη για φλατ, πάνινα, ελβιελοειδή, σνίκερς, σπορτέξ, τέλος πάντων με κατάλαβες. Δεν πετυχαίνει πάντα, και οι γνωστοί το αντιμετωπίζουν δύσπιστα, αλλά το προσπαθώ, μέχρι ή να αγαπηθούμε ή να βεβαιωθούμε πως δεν είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλον. Αυτό στο λέω για να σε εισάγω στα Bensimon, παπούτσια που ξεκίνησαν ως tennis shoe και προήχθησαν σε ένα χιπ αξεσουάρ, συνεχίζοντας γραμμικά μέσα στον χρόνο την πορεία μιας οικογενειακής επιχείρησης που ξεκίνησε με εισαγωγές ρούχων στο Παρίσι των 40s. To παπούτσι που έφτιαξε ο Serge Bensimon, απαράλλαχτο ως προς τη φόρμα από τα 70s, το έχουν μιμηθεί πολλοί, αλλά, δεν θα στο έλεγα αν η τιμή του δεν ήταν προσιτή, προτίμησε το αυθεντικό. Είναι φτιαγμένο από λάστιχο και ύφασμα και εκτός των κλασικών μονόχρωμων σχεδίων (τα πιο αγαπημένα μου) υπάρχουν και σπέσιαλ σειρές, κομμάτια σχεδιασμένα από καλλιτέχνες, συλλεκτικά σχέδια και γενικώς ό,τι αρμόζει σε ένα φετίχ της εναλλακτικής μόδας που τίμησε η Μπριζίτ Μπαρντό.

Φαντάσου τα, δηλαδή, με αέρινα φορέματα και ζέρμπερες τριγύρω, πόσο Προβάνς.

Kοιοιοιοιοίτα και αυτά τα παιδικά τι όμορφα.

Kαι και και αυτά είναι τα δικά μου, κοραλλί, με άσπρη δαντέλα, έτσι για το mix and match το αλήτικο. Τα φόρεσα τις προάλλες, πήγα σε μια ταβέρνα με ψαρικά, άστα, ακόμα λιγουρεύομαι. Μιαμ.

*** [Δεν είναι τυχαίο που σου έχω τσάντα-παπούτσι μαζί: σετάρονται τέλεια, και είναι, όπως είπαμε (αλλά ποτέ δεν κουράζομαι να επαναλαμβάνω, λόγω εποχών) προσιτά ως προς την τιμή.]