Καλοκαιρινό πλεκτό; Κουβάρι μαλλί; Κασκολάκι; Όχι. Δεν είναι τόσο απλό. Ούτε τόσο χρηστικό. Και ναι, αγνοώ γιατί ο Ed Bing Lee να επενδύσει τον πολύτιμο χρόνο του για να φτιάξει φαγώσιμα που δεν τρώγονται από κλωστές και κορδόνια παπουτσιών, εκτός αν είναι για να ξορκίσει μια δίατα που τονε ταλαιπωρεί και βρίσκει αυτόν τον τρόπο να μαζοχίζεται ψιλοανώδυνα. Όπως όταν γουστάρουμε έναν γκόμενο, που αυτός ούτε να μας το δει, και εμείς οι χαζές τι κάνουμε μηχανικά όταν μιλάμε στο τηλέφωνο, γράφουμε το όνομά μας με το επώνυμό του καλλιγραφικά να δούμε πώς θα δείχνει όταν τον παντρευτούμε. Τι; Δεν το κάνεις αυτό; Ούτε και εγώ φυσικά.
Επίσης. Αν σου φαίνονται αυτά άχρηστα να σου πω ότι σε μια έκθεση γνωστής γκαλερί (από αυτές που πλέον όταν σουρουπώσει και είσαι μέσα σε τίποτα εγκαίνια την έκατσες ψηλέ, εκεί θα διανυκτερεύσεις, γιατί για να βγεις έξω να περπατήσεις ούτε λόγος) ένα έκθεμα ήταν λόφος από γκαζόν με μια πισίνα πάνω (σε κλίμακα νάνου όλα αυτά διευκρινίζω) και με θυμάμαι να βγάζω το πέδιλο και να βάζω δαχτυλάκι μέσα στη μινιατούρα πισίνα για να δω αν είχε νερό. Και όλα αυτά κρατώντας στο ένα χέρι κρασί σε πλαστικό και στο άλλο κριτσίνι ε.
Photos: edbinglee.com
1 Comment