Stella was a diver

Το να λες (… ή να γράφεις) χωρίς να κάνεις, είναι μισές δουλειές. Το ανδρόγυνο, για το οποίο μας είπε (… μας έγραψε) η Στέλλα Παναγοπούλου δεν είναι για αυτήν μια θεωρητική πιθανότητα, αλλά κάτι τόσο φυσικό και αβίαστο όσο για κάποιους (για εμένα) οι πιτζάμες. Τη βάλαμε λοιπόν να φωτογραφηθεί με τη δική της εκδοχή του tomboy look, που έχει twist, είναι avant garde και σοφιστικέ. Και, φυσικά, έχει ασυμμετρίες, μεγαλύτερα-από-το-κανονικό νούμερα και layering.

Το συνολάκι αυτό είναι η παραχώρηση της Στέλλας στο girly και τη θηλυκότητα, που εκπροσωπούνται επαξίως από τις γόβες και την πλισέ μίνι φούστα που την κρύβει λίγο το φαρδύ σακάκι (Tommy Hilfiger) . Η αίσθηση πίσω από την πρώτη απόπειρα, κολλέγιο Σεν Κλερ. Μαθήτρια ζόρικη, από αυτές που καμιά φορά τα βράδια το σκάνε.

 

Ένα σωστό παλτό είναι η επιτομή του ανδρόγυνου (και ταυτόχρονα, εχμ, σώζει τον χειμώνα: το συνεπές κονσεπτικόν χρειάζεται ή σακάκι, ή παλτό, και, το δεύτερο, λόγω μάκρους ζεσταίνει περισσότερο). Επίσης, αν σταματάει εκεί που πρέπει, δίνει ύψος, απαραίτητο αν θέλεις να φοράς συχνά brogues. Όχι ότι η Στέλλα χρειάζεται ύψος ε. Το συγκεκριμένο κομμάτι βέβαια δεν είναι ένα απλο παλτό, αλλά ένα είδος υπέροχου ανάποδου σμόκιν Digitaria, με μανίκια και ώμους oversized. Το κομμάτι στο οποίο το μοντέλο μας δείχνει αδυναμία είναι το πουκαμισοφόρεμα (εδώ έχει πιέτες, και είναι J.W. Anderson for Topshop) και το σπάσιμο της ομοιογένειας που κάνει την απόπειρα πιο χαριτωμένη το αναλαμβάνει μία υφασμάτινη shopping bag Greece Is For Lovers.

 

Όπως βλέπεις οι ανδρικές κάλτσες ως το γόνατο προτείνονται ανεπιφύλακτα σε όλες τις λήψεις – και το νεύμα στα 50s είναι μια ευγενής χειρονομία της fedora (οι γνώστες το λένε και “καβουράκι”). Το πουκάμισο ή, στην περίπτωσή μας το πουκαμισοφόρεμα Digitaria μπορείς να το σπάσεις και με κόσμημα, όπως έχουμε ξαναπεί, αλλά για πιο κονσεπτικά πιστό και αυστηρό αποτέλεσμα το κουμπώνουμε ως το τελευταίο κουμπί.

 

 

  To κείμενο της Στέλλας για το ανδρόγυνο look μπορείς να το διαβάσεις εδώ