Θα το πω από την αρχή για να δείξω ότι το πράγμα “επείγει”. Αν είσαι από εκείνους που συμφωνούν με το crowdfunding (εγώ είμαι ας πούμε, αλλά καταλαβαίνω κάποιον να μην τον ενδιαφέρει. Τότε πάσο: μιλάμε για τους υπόλοιπους!), έχω να προτείνω άνθρωπο. Ο Γιάννης είναι αρχιτέκτονας με μεταπτυχιακό στη Φλωρεντία και του αρέσουν οι πόλεις και το design, μέρος της ζωής του, όπως συμβαίνει με τους αρχιτέκτονες γενικότερα και με κάποιους από εμάς. Η αγάπη του για το αστικό στοιχείο και το design συνδυάστηκαν μεταξύ τους όταν άρχισε να φτιάχνει φωτιστικά, φυσικά χειροποίητα. (Έχω αδυναμία στο χειροποίητο, όπως θα έχεις παρατηρήσει).
Ο στόχος του Γιάννη είναι η μαζική παραγωγή, πράγμα για το οποίο χρειάζεται τη βοήθειά σου. Εκτός από τα σχέδια που θα δούμε ένα προς ένα παρακάτω, μια δημιουργική ομάδα δίνει την ευκαιρία στον εν δυνάμει “αγοραστή” να φτιάξει το δικής του έμπνευσης αντικείμενο, έχοντας να διαλέξει από μία παρακαταθήκη σχεδίων, υλικών και ιδεών, πάντα με την καθοδήγηση εκείνων που ξέρουν καλύτερα. ‘Ετσι, ο τελικός προορισμός του αντικειμένου, ο χρήστης, γίνεται μέρος της δημιουργικής διαδικασίας και παίρνει στο σπίτι του κάτι πολύ προσωπικό. Αν νομίζεις ότι γράφω σαν δελτίο τύπου κάποιου curator, πάταξον με, άκουσον δε: μπες εδώ, και ενίσχυσε, αν σου αρέσουν όσα θα δεις.
Το κομμάτι που βλέπεις πάνω, όσο πιο κοντά στην έννοια άστυ γίνεται, είναι φτιαγμένο από χαρτί, και το φως περνά μέσα από το cutout των κτηρίων. Το ακριβώς από κάτω απεικονίζει ένα μεμονωμένο κτήριο, μια πολυκατοικία, ένα συγκρότημα γραφείων, όπως προτιμάς το βλέπεις, και έχει φτιαχτεί από χαρτί και ξύλο – κατάλληλη στιγμή να σου πω και πως τα υλικά που προτιμά ο Γιάννης είναι εκτός από φτηνά και φιλικά προς το περιβάλλον.
Το σχέδιο αυτό μπορεί να σταθεί στον χώρο και οριζόντια και κάθετα. Είναι φτιαγμένο από ξύλο και σκοινί, που έχει περιστραφεί σφιχτά γύρω από άξονες ώστε να περνάει από μέσα το φως (καλά, μεγάλη σοφία είπα).
Πολύ αγαπημένο μου, το φωτιστικό που φτιάχτηκε από παλιά τηλεόραση, κατά το μανιφέστο reuse-recycle. O εσωτερικός μηχανισμός μιας τηλεόρασης από τα 70s (ίσως κάπου να σου βρίσκεται μία και εσένα!) ανακυκλώθηκε και φτιάξαμε (ο Γιάννης δηλαδή, εγώ ούτε τοστ που λέει ο λόγος) ένα αντικείμενο που λόγω της επιφάνειας λειτουργεί και ως sidetable στο σαλόνι.
Κάτι πιο κλασικό ως προς το design, και αυτό από χαρτί και σπάγκο, σε σχέδιο που θα μπορούσες να δωρίσεις στη μαμά σου.
… και αυτός, είναι ο Γιάννης, που θα μπορούσε να παίζει σε indie μπάντα – αλλά εκείνος προτίμησε την πόλη και το φως.