Υπάρχουν εννοείται και κάποιοι έλληνες σχεδιαστές που μου αρέσουν με τον εντελώς υποκειμενικό τρόπο που αρέσει σε κάποιον ένα ρούχο, και, βασικά επειδή υπάρχει άρρητος γνώμονας κοινής αισθητικής, τυχαίνει να είναι αυτοί που κινούνται στον “χώρο” (αν ρωτάς “ποιον χώρο”, έχεις δίκιο) με μαλακά βήματα, χωρίς κοσμικά τραντάγματα. Κάποιων τα ρούχα μπορείς να τα βρεις και σε μαγαζιά εκτός από τα ατελιέ τους, γιατί έχουν καταλάβει πως σε εσένα πρέπει να απευθυνθούν, και όχι μόνο στις βασίλισσες της πίστας. Εδώ ακριβώς έρχεται να βοηθήσει το Dressing Bar, που, όπως έχουμε ξαναπεί, δουλεύει πεισματικά μόνο με εγχώριους σχεδιαστές, ακόμα και τώρα που το πράγμα είναι εύκολο μόνο αν είσαι φτηνή αλυσίδα. Ένα επιπλέον ατού του Dressing Bar είναι οι ιδιοκτήτριες, Πόπη και Βασιλική, που σε αντιμετωπίζουν με τρόπο που δεν σου δημιουργεί ψυχολογικά τραύματα και ανάγκη αποχής από τα ψώνια μέχρι να γίνεις μια πιο αδύνατη-πιο ψηλομύτα-πιο επιτυχημένη-ΚΥΡΙΩΣ ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΑ πελάτισσα. Μην κάνεις scroll down κατευθείαν για να φτάσεις στο δώρο, που το κατάλαβες από τον τίτλο πως θα σου δώσω, κάτσε να δεις μερικά πράγματα που μου άρεσαν:
Ο Στέλιος Κουδουνάρης έχει τα ρούχα για μια διαστημική άνοιξη, και παρόλο που δεν ξέρω πώς θα ήμουν φορώντας τα, ενδόμυχα εύχομαι να ήμουν καλούτσικη, τόσο πολύ μου αρέσουν τα ασημί κολάν και τα κοψίματα στα πλευρά (ειδικά αυτό το πρώτο πουκάμισο-κορμάκι). Επίσης, το χρώμα τού πάγου είναι ένα φετίχ που μου έχει μείνει από κάτι clubbing καλοκαίρια όπου κυριαρχούσε αυτό και το σαμπανιζέ. Αυτοί οι έρωτες οι παλιοί δεν θα ξεπεραστούν ποτέ.
Το σύντομο (… αλλά πολύ διδακτικό. Πολύ.) εκείνο διάστημα που δούλεψα στην τηλεόραση, για έναν ολόκληρο χρόνο έπρεπε να είμαι υπεύθυνη για το τι θα βάλω. (Έπρεπε, νταξ σιγά, δεν ήμουν και υποχεωμένη, αλλά αν έβλεπες τι μας έδιναν να φοράμε θα καταλάβαινες). Της Ιωάννας Κουρμπελα πρέπει να είχα φορέσει όλη τη συλλογή, και ό,τι παλιότερο είχα βρει. Τα ρούχα της είναι πολυμορφικά, άνετα, από τα καλύτερα βαμβάκια (μιας που μιλάμε για καλοκαιρινά) και στα χρώματα που μου αρέσουν: έχει πολύ μαύρο, άσπρο και γήινη παλέτα, την είχα καταβρεί λέμε. Στη φετινή της συλλογή βλέπω τις λουόμενες μιας αναπαλαιωμένης λουτρόπολης των 20s – 30s. Το στοιχείο μου δηλαδή.
Στο Dressing Bar θα βρεις και τα κοσμήματα της Μαρούλας, αλλά και αυτά τα υπέροχα αφροethnic αξεσουάρ λαιμού Iakovina.
Επίσης την έκθεση ιδεών σε ξύλο Meet The Cat, από τα οποία διάλεξα τα βραχιόλια και τα σκουλαρίκια αυτά που είναι τόσο 80s που σου παίζουν Human League.
Τα ρούχα Pinelopi εκπροσωπούν μια περισσότερο pret a porter πλευρά του ρούχου, που ταιριάζει σε περισσότερες: στα φορέματα που βλέπεις βρίσκεις όλες τις τάσεις prints 2013 (και ριγέ, και μικρά εμπριμέ αντρικού πουκάμισου και σχέδια που θυμίζουν δαντέλα) και όλες τις γραμμές, από το πιο ριχτό στο πιο εβαζέ. Ένα μικρό manual
Και επειδή έκανες υπομονή ρίχνοντας κλεφτές ματιές προς τα κάτω, θα σε ανταμείψω: το Dressing Bar δίνει σε μία τυχερή το φόρεμα αυτό από την Pinelopi, φαρδύ, δροσερό, σε πορτοκαλί (το οποίο σου λέει φέτος είναι το νέο μαύρο, μόνο που δεν μαζεύει ζέστη, επειδή ερρρρμμμμ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΥΡΟ). Για να συμμετάσχεις στον διαγωνισμό, κάνεις like εδώ, και μετά έρχεσαι εδώ, στο facebook και γράφεις, όπως πάντα, το ευφάνταστο comment σου. Η νικήτρια θα ανακοινωθεί την επόμενη Δευτέρα.
Α, ναι: το φόρεμα αυτό φαντάσου το με σανδάλια, αλλά και πλατφόρμες, με ξύλινα βραχιόλια αλλά και με μεγάλους κρίκους στα αφτιά, και με ένα ωραίο χρωματιστό μαντήλι στα μαλλιά. Στα λέω αυτά για να δεις ότι είναι ένα έυκολο κομμάτι που πάει με όλα. Πλύνε-βάλε θα το έχεις το Pinelopi σου όλο το καλοκαίρι, από την παραλία μέχρι την ταβέρνα, από το πρωινό στην πλατεία για το χανγκόβερ μέχρι το μπαρ το βράδυ. Από τώρα σε ζηλεύω.
103 Comments