12, by A Name To Come #blogovision2013

12. Daft Punk – Random Access Memories

Άρχισα να ακούω μουσική τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 80, δύσκολα χρόνια. Ξαδέρφια, συμμαθητές και λοιποί θεωρούσαν ότι τα λαϊκά αγόρια όπως εμείς έπρεπε να ακούνε Heavy Metal αλλιώς ήταν φλώροι. Εγώ πάλι σιχαινόμουν το metal ίσως περισσότερο κι από τις μπάμιες. Τα πέτρινα εκείνα χρόνια υπήρχε ακόμα εκείνη η χαριτωμένη διαμάχη μεταξύ μεταλλάδων-καρεκλάδων (για τους νεότερους, καρεκλάδες ονομάζονταν οι φανς της Disco). Προτιμούσα τους Stranglers είναι η αλήθεια αλλά επειδή έπρεπε να διαλέξω στρατόπεδο και να μην το παίζω κεντροαριστερά, διάλεξα: Disco.

Επειδή μάλιστα όπως υποθέτετε ήμουν και ένα λαμπρό και διορατικό παιδί είχε πει στα ξαδέρφια ότι σε 10 χρόνια η Disco θα έχει νικήσει και εσείς θα ντρέπεστε που ακούτε σήμερα Twisted Sisters. Όπως αποδείχτηκε, αυτή ήταν πιο επιτυχημένη πρόβλεψη κι από αυτή του Μητσοτάκη για τα Σκόπια. Η Disco θριάμβευσε και το Μetal είναι πλέον καταχωρημένη σαν η μουσική για τα 12χρονα ή τον σκεπτόμενων που δεν μπορούν να βρουν άλλο τρόπο να πάνε κόντρα στους πάντες και υποστηρίζουν ότι τους αρέσει γι αυτό το λόγο και μόνο.

Φαντάζομαι ότι σε αυτό το σημείο έχω εκνευρίσει τη Χρύσα που με φιλοξενεί αλλά συνεχίζω: το Random Access Memories είναι λοιπόν ο θρίαμβος της Disco. Ή μάλλον όχι, είναι ο γύρος του θριάμβου της.

Οι Γάλλοι ρομποτικοί πρωτομάστορες παρατάνε τις ηλεκτρονικές πρωτοπορίες που μάλλον διαμόρφωσαν ένα μεγάλο κομμάτι της σύγχρονης μουσικής και το ρίχνουν στην ξεδιάντροπη Disco. Καλούν το Giorgio Moroder, τoν Nile Rodgers, τον Paul Williams (ναι αυτόν που έχει γράψει το Love Boat Theme!) και τον Pharell Williams που είναι η πιο soulful φωνή της γενιάς του παρά το hip-hop background και φτιάχνουν ένα άλμπουμ που συζητήθηκε όσο κανένα άλλο φέτος. Εντάξει έχουν και τον Julian Casablancas και τον Panda Bear για να πιάσουν και το πιο alternative κοινό και για τις απαραίτητες ισορροπίες αλλά το Get Lucky είναι αυτό που δίνει τις συντεταγμένες του άλμπουμ. Ευτυχώς η δουλειά είναι εξαιρετική αφού χρησιμοποιούν πολύ περισσότερα πραγματικά όργανα από ότι συνήθως, τα drum machines υπάρχουν αλλά είναι διακριτικά και το vocoder δίνει μια υπέροχη ρετρό αίσθηση.

Η αναμονή για το άλμπουμ ήταν τέτοια που όταν λήκαρε στο twitter δεν συζητάγαμε τίποτα άλλο εκείνη τη μέρα. Εγώ είπα ότι είναι ένα απολαυστικό άλμπουμ αλλά όχι σημαντικό. Με κράξανε αλλά μερικούς μήνες μετά επιμένω σε αυτό.

Αν σου άρεσε το “Random Access Memories” follow: @FivosV