Και πάλι φθινόπωρο.

Παρηγορήσου: μπορεί για να αποκτήσουμε τις couture συλλογές να μην έχουμε χρήματα, δεν έχουμε όμως και περίσταση να φορέσουμε τα ρούχα.

Θεέ μου ποιον κοροϊδεύω. Μερικά θα τα φορούσα και μέσα στο σπίτι, έτσι για να γυρίζω με φούρλες από δωμάτιο σε δωμάτιο.

 

Αυτοκρατορικός και βυζαντινός, ο Valentino φέτος μού φάνηκε και πιο πειραματικός και σαν να έκανε ένα μαλακό νεύμα επιδοκιμασίας στο χριστιανικό χιπ που λάνσαρε η προηγούμενη κολεξιόν Dolce & Gabbana. Βαρύτιμο μπροκάρ, βελούδο, το γνωστό Βασιλικό Κόκκινο Valentino, βαρύγδουπες γραμμές αλλά και πιο εσωστρεφή tweed και μπεζ για τις λιγότερο loud, στοιχειοθέτησαν μια κολεξιόν αυστηρή και πομπώδη, όπως κάποιοι πιστεύουν ότι πρέπει να είναι η υψηλή ραπτική.

Tα κρυσταλλάκια (παντού, όπου υπάρχει χώρος για κρυσταλλάκι) και το εφέ μελτεμιού που διαπερνά το ύφασμα χωρίς προφανή λόγο τα βλέπεις σε κάθε κολεξιόν Elie Saab. H γυναίκα Elie Saab δεν είναι δύσκολη και edgy, δεν είναι μια περίπλοκη περίπτωση, είναι ξεκάθαρη, σαφήνεια σε αρχετυπικά μπλε, κόκκινα, σμαραγδί και χρώματα του πάγου – είναι αυτή που στις ονειρώξεις της έχει πριγκιπικούς γάμους και Σταχτοπούτες που τις ανεβάζουν στον θρόνο γαλαζοαίματοι. Αυτό δεν σημαίνει ότι μερικά ρούχα είναι στα αλήθεια παραμυθένια.

Τα 18 κομμάτια του Lacroix προς τιμήν της Schiaparelli μπορεί κανείς να τα χαρακτηρίσει εκκεντρικά και να τελειώνει, αλλά θα έχει χάσει πολλή από την ουσία που είναι η αρχιτεκτονική και η παραβίαση των κανόνων συμμετρίας που φτιάχνουν μια μετα-συμμετρία που είναι εξ’ ολοκλήρου κτήμα του κάθε ρούχου. Καμιά φορά χρειάζεται να εκτιμάμε κάτι που είναι φορέσιμο, δημιουργικά φλύαρο και πρωτοπόρο, και αυτά τα τρία κομμάτια της συλλογής κάνουν το χατ τρικ. Άσε που τα μεσάτα κοντά σακάκια της συλλογής φοριούνται με τα πάντα.

Λοιπόν παιδιά ακούστε πώς έχει το θέμα. Ο Raf Simmons εξακολουθεί να φεύγει από τον Dior, και εμένα, άνθρωπο σταθερό με αγάπη στο γνώριμο και αποστροφή στις αλλαγές, αυτό με ξενίζει. Δεν μπορώ να συνηθίσω να μη βλέπω εκμοντερνισμένο New Look, πώς το λένε. Σαν να αποδόμησε το New Look στα εξ’ ων συνετέθη και να έφτιαξε από τα κομμάτια του μια καρτουνοποιημένη σε κάποιες περιπτώσεις, έθνικ σε κάποιες άλλες, συλλογή, με ασύμμετρες προθέσεις, υπολογιστές και prints. Άλλοι μπορεί να χειροκροτούν την τόλμη ανανέωσης του οίκου. Δεν λέω, μπορεί να είναι σωστό. Όμως τώρα η Dita από πού θα παίρνει ρούχα; Η Marion; Και τι θα γίνει με εμάς τους συντηρητικούς λάτρεις του κλασικού; New Look turns Futuristic, τι να πω, μπορεί και να το συνηθίσω.

Αυτή η μια γυναίκα που φεύγει, η μια σωστή Κυρία, σίγουρα κλείνει την πόρτα πίσω της φορώντας Armani Prive. Καθώς πρέπει όσο πάει, σε όλες τις αποχρώσεις του μπεζ και του ζαχαρί, ρούχα για ψυχρές ντάμες που σφάζουν με το βαμβάκι με μια τους κουβέντα. Η εμμονή στο φαρδύ παντελόνι νομίζω τον έχει βαρύνει αυτή τη σεζόν, αλλά πάλι εμένα δύσκολα μου αρέσουν οι παντελόνες, και ειδικά όταν τους γίνεται styling με τόσο κυριλίκι που λένε. Καλύτερη στιγμή οι διαφανείς στρώσεις δαντέλας- ημιανύπαρκτου υφάσματος.

Τολμηρή σαν ένα ψαλίδι που δεν μασάει να κόβει τα υφάσματα σε καίρια σημεία και ροκενρόλ όσο μια συλλογή πρετ α πορτέ (εκεί το ροκενρόλ επιτρέπεται), η πρόταση του ήταν σαν ένα γλυκό κολλύριο στα μάτια μου που τόσο μάξι είχε κάτσει πάνω τους βαρίδι. Ο Alexandre Vauthier έφερε το σεξ σε μια πασαρέλα όπου παραδοσιακά, και ορθά, κυριαρχεί η λουσάτη μεγαλοστομία, και κέρδισε (στα μάτια μου).

Πολύ ωραία συλλογή με mod κοψίματα στα ταγέρ και την καθιερωμένη από πέρυσι μπότα-καλσόν για τον Καρλ και τη Chanel, ο οποίος Καρλ με ενθουσιάζει περισσότερο που το έχει ακόμα, πιο πολύ από τον Giorgio Armani π.χ. γιατί τον βρίσκω νεανικό. Τόσο απλά. Και με μπουκλωτά υφάσματα έπαιξε, όπως είναι αναμενόμενο λόγω trademark, και με φουτουρισμό, και κορίτσι Paul Weller στην εποχή Jam, και με όγκους, που δεν είναι οι αγαπημένοι μου – κοτζάμ ορχήστρα λέμε. Η πρόταση Chanel είναι “φούστα πάνω από μακριά φούστα”, και ζώνη να κατεβαίνει χαμηλά στους γοφούς. Κατά την ταπεινή μου άποψη, μπορούσε να είναι και κατά τι πιο μικρή η συλλογή, επαναλήφθηκαν πολλές φορές τα μοτίβο. Αλλά από την άλλη, άμαν είναι να πουληθούν…

Το ζήτημά μου με τη συλλογή Alexis Mabille είναι εικαστικό: Κάποια κομμάτια μου αρέσουν τόσο πολύ που νιώθω ότι χαραμίζονται στο ρηχό και άχρωμο 2013 – τα θέλω, για να δείξουν, εναρμονισμένα με το σκηνικό. Flapper chic αλλά και πέρα από αυτό αφού ποντάρει συχνά-πυκνά στις τρεις διαστάσεις, ο οίκος έφτιαξε μερικά από τα πιο ρομαντικά ρούχα με έναν τρόπο μεγαλοπρεπή και βαρύ. Dramatic romanticism θα το έλεγα.

Για τα Victor & Rolf θα τα έχεις μάθει, φτιάξαν ένα ολόκληρο δρώμενο στην πασαρέλα, μια μίνι παράσταση για να ενώσουν ρούχο, κίνηση και θέατρο και να υπονοοήσουν ότι η μόδα δεν είναι κάτι άσχετο και ασύνδετο με τις (άλλες;) Τέχνες. Τα πάντα ήταν μαύρα με έμφαση στο περίγραμμα και την πολυμορφικότητα. Δεν θα τα φορούσα, αλλά πολύ θα ήθελα να περιστοιχίζομαι και να συζητάω για μουσική με ανθρώπους που τα φορούν. Φαντάζομαι κάποια στιγμή θα γινόταν και namedropping Ryuichi Sakamoto.

Ένα παλιό κινέζικο ρητό λέει “να ανησυχείς όταν αρχίζει να σου αρέσει ο Versace”, και είμαι ακριβώς σε αυτή τη φάση. Πολύ δέρμα και κροκό, πολύ σουτιέν και δέρμα που φεύγει με θράσος, BDSM σπόντες, δικτυωτά καλσόν φορεμένα ως ρούχα και το πιο ωραίο παλτό που είδα φέτος, όλα από Ντονατέλα. Γίνονται και αυτά.

Η λεπτή πιέτα που σε κάνει να μοιάζεις με άγαλμα και έχει λεπτές αρχαιοελληνικές νύξεις κάνει αυτά τα κομμάτια Vionnet ακαταμάχητα στα μάτια μου. Θέλω να δω γενικώς περισσότερα Vionnet στα κόκκινα χαλιά, ποντάρω στη Maggie Gyllenhaal.

Κάθε σεζόν περιμένω με ανυπομονησία να δείξει η Ulyana Sergeenko – παιδιά μου αρέσουν τόσα πολλά λέμε, δεν υπάρχει γιατρειά. Λίγο με τους όγκους έχω μια ένσταση, θέλει πολλή θεωρία που λένε και οι μάνες, για να μη δείχνουν σαν κάτι που χρησιμοποιείς για να παίξεις κρυφτό. Κατά τα άλλα, σέξι Ολλανδέζες, πλούσιες κληρονόμοι της τσαρικής Ρωσίας, μοναστικές επιρροές, απαλά υφάσματα και η γνωστή και διαχρονικά αγαπημένη αντίθεση μάλλινο με σατέν, όλα κάνουν τις συλλογές της εξαιρετικά γοητευτικές. Για να καταλάβεις, τις βλέπω πάντα τελευταίες.

Photos: style.com, IAMXtree, vogue.com