The Ancient Times They Are a-Changin’

Η αρχαιοελληνική συλλογή του Karl για τη Chanel ήταν όσο αρχαιοελληνική θα τη θεωρούσε ο μέσος Αμερικανός (… γιατί αδυνατώ να δεχτώ το ίδιο για τον μέσο Γάλλο, τα στερεότυπά μου για την Πόλη του Φωτός και τη χώρα της οποίας είναι η πρωτεύουσα παραείναι ισχυρά): είχε και Ελλάδα, είχε και  Ρώμη, είχε θαρρώ και ολίγη από Αίγυπτο αλλά όλα αυτά τα καλύπτει το ονοματικό σύνολο Αρχαία Ελλάδα – ίσως επειδή το PR της Αρχαίας Ελλάδας είναι υποδειγματικό. Δεν είναι τυχαίο ότι την ανασύρουμε ως επιχείρημα εδώ και χιλιάδες χρόνια ασταμάτητα.

Έβλεπες, δηλαδή, και πτυχώσεις, και πόρπες, και λευκά αέρινα υφάσματα και πλεκτά λαμπερά στεφανάκια στα μαλλιά, και αιγυπτιoειδή (sic) prints και μεταλιζέ λεπτομέρειες και κάπου εκεί το κλασικό τουίντ ταγέρ. Ο Lagerfeld, δηλαδή, έφτιαξε μια crossover κολεξιόν κάπου μεταξύ της Chanel που ξέραμε, μερικών grecian chic ονειρώξεων και της σιτσιλιάνικης ουτοπίας των Dolce & Gabbana. Όπως συμβαίνει στις περισσότερες συλλογές του, τα συνολάκια είναι τόσα πολλά, που αποκλείεται να μη βρεις κάτι που σου αρέσει, αλλά βαριέσαι να τα δεις και όλα. Θα μου πεις, απαράταμαςκοπελιά, μην τα πάρεις τα Σανέλ άμα στα χαρίσουνε, πες τους “σόρι βαριόμουν να τα δω όλα”.

Θα έχεις δίκιο.

Ωστόσο, υπάρχει κάτι που με απασχολεί περισσότερο από τη συλλογή καθαυτή, και αυτό είναι η φασαρία τότε που ο Οίκος Gucci ζήτησε να κάνει πασαρέλα στην Ακρόπολη – όταν λέω “φασαρία”, αντιλαμβάνομαι πλήρως πως μέσα σε όσα συμβαίνουν πρόκειται για εδώ καράβια χάνονται βαρκούλες αρμενίζουν περίπτωση, όμως επειδή είχε γίνει ακόμα ένα πεδίο σοσιαλμιντιακής μάχης, μού είχε κινήσει το ενδιαφέρον και είχα διαβάσει πολλά από όσα είχαν γραφτεί, και από όσους έλεγαν “να τον δώσουμε τον Παρθενώνα” και σε όσους έλεγαν “ποτέ!”. Θα προσπεράσω τα επιχειρήματα που αλληλοεξουδετερώνονται “θα είναι μια φοβερή διαφήμιση!”-“μα ο Παρθενώνας δεν χρειάζεται διαφήμιση!” γιατί συμφωνώ και με τα δύο. Ναι, θα ήταν τρομερή διαφήμιση. Ναι, σιγά μη χρειάζεται διαφήμιση ο Παρθενώνας. Ναι, δεν μας κάνουν καμιά τιμή να μας ζητήσουν την Ακρόπολη, εμείς θα τους την κάναμε, αν τη δίναμε. Ναι, θα ακουγόταν η χώρα. Ναι, η χώρα μπορεί να ακουστεί και με άλλους τρόπους,

Θα σταθώ στο εξής: ΓΙΑΤΙ όχι με αυτόν τον τρόπο;

Δεν είμαι επιστήμονας, και άρα δεν μπορώ να ξέρω αν τα μάρμαρα θα κινδύνευαν από μια τέτοιου μεγέθους παραγωγή (γιατί θα επρόκειτο περί παραγωγάρας) – αν υπήρχε κίνδυνος φθοράς, δεν το συζητάμε. Υποπτεύομαι όμως ότι ανιχνεύονται (και) εδώ οι γνωστοί, πανταχού παρόντες πουρίστες, που είτε θεωρούν τη μόδα πολύ ελαφριά για να αναμετρηθεί με κάτι τόσο βαρύ, είτε θεωρούν την κάθε είδους παράδοση κάτι που δεν πρέπει να αλώσει η πρόοδος και η κακιά εξέλιξη, είτε εμμένουν στο θρησκευτικό νόημα του συγκεκριμένου χώρου, είτε, sad but true, θεωρούν ότι η Ακρόπολη είναι πλέον, χιλιάδες χρόνια αργότερα, ένα από τα δυο τρία πράγματα που έχουμε για να υπερηφανευόμαστε και δεν πρέπει να το “κάψουμε”.

Εν ολίγοις, αν τα μάρμαρα δεν απειλούνταν, εγώ θα τa έδινα. Ένας Gucci ή ένας Lagerfeld, όπως βλέπεις και εδώ, θα βρουν τρόπο να κάνουν τη φάση τους με την αρχαία Ελλάδα, είτε το αποτέλεσμα είναι μεγαλοπρεπές, είτε τους βγει μέτριο, είτε αποτύχει εντελώς. Οι  δικές μου ενστάσεις έχουν να κάνουν με τα τοτέμ ιερότητας και με την κάποιου είδους άρνηση να ενσωματώσουμε στο τώρα θρύλους της ιστορίας που έχουν ακόμα ζωή και μπορούν να είναι μέρος της ζωής μας.

 

Chanel Cruise 2018

Chanel Cruise 2018

Chanel Cruise 2018

Chanel Cruise 2018

Chanel Cruise 2018

Chanel Cruise 2018

Chanel Cruise 2018

Chanel Cruise 2018

Chanel Cruise 2018

Chanel Cruise 2018

Leave a Reply

Your email address will not be published.