Πόσο κάνει 2+1 στα ρώσικα

Για τη Στέλλα και τη Βαλίσια έχουμε βαρεθεί να μιλάμε (not really) – έχουμε φωτογραφίσει τη μία, έχουμε φωτογραφίσει την άλλη, έχει φωτογραφίσει για το φάσιονιζμ η μία πολλάκις (και όλα υπέροχα), έχουμε φωτογραφίσει τη συλλογή τους, και, γενικά, αν δώσουμε λινκάκια για όλα όσα έχουμε κάνει μαζί τόσα χρόνια, θα ξημερώσουμε (ωστόσο, δείτε τα λινκς, αλήθεια).

Αυτά είναι αδιαπραγμάτευτα όμως: άμα έχεις όμως ένα clan, το στηρίζεις (τη λέξη clan τη χρησιμοποιούμε χρόνια με τη Στέλλα, και υπάρχει η άγραφη υποχρέωση όταν η μία την εκστομίσει, η άλλη να πει αμέσως Wu Tang ναιδενξέρωαφήστεμε).

Τα χειμωνιάτικα 2two+1ne=2 έχουν αφετηριακή έμπνευση την Αγία Πετρούπολη, στην οποία η Στέλλα μεν έχει πάει, η Βαλίσια όμως όχι – πράγμα που προφανώς, ασκεί στην ύπαρξη της Βαλίσιας ένα κάποιο fomo. Παρ’ όλο, λοιπόν, που η Βαλίσια δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ξεκίνησε να σχεδιάζει έχοντας στο μυαλό της την πόλη αυτή (… επειδή, είπαμε, δεν έχει πάει), μπορεί ωραιότατα να απαριθμήσει τις ρωσικής προέλευσης επιρροές που μοιράζεται με τη συνεργάτιδά της: το ρωσικό avant-garde, τον σουπερματισμό, τον El Lissitzky, τον Malevich, τον Mayakovsky, τις αφίσες του καλλιτεχνικού ρεύματος της ρωσικής πρωτοπορίας, την ακουστική/φωνολογική τελειότητα της λέξης «περεστρόικα» και την искусство пропаганда (propaganda art, ψαρωτικό;). Αυτές τις επιρροές προσπάθησαν να εντάξουν στην τρέχουσα συλλογή, μινιμαλοποιώντας τες όσο γίνεται και μεταφράζοντάς τες σε ρούχα, και μάλιστα σε “προπαγανδιστική” παλέτα άσπρου-κόκκινου-μαύρου. Και, ω του θαύματος, παρά τις σχεδιαστικές, καλλιτεχνίζουσες, λεπτομέρειες, πρόκειται για ρούχα που φοριούνται εύκολα.

Ως  προς τα υλικά, κατά κύριο λόγο επιλέχθηκαν μάλλινα υφάσματα και μια βαριά βισκόζη – επειδή, δε, το θέμα του σχεδιαστικού διδύμου είναι πάντα ειναι ο κατευνασμός της ταξικής πάλης και η ικανοποίηση όλων, κύριο μέλημά τους είναι τα ρούχα να κολακεύουν όποιον/α τα ποθεί. Αυτό σημαίνει ότι επικοινωνείς μαζί τους και τα κανονίζετε, γιατί τους αρέσει πολύ να δουλεύουν сделанный для измерения (sur mesure δηλαδή).

Για να φορέσει τα ρωσικών συνυποδηλώσεων κομμάτια, επιλέχτηκε ως καταλληλότερο μοντέλο μια ρωσικών αποχρώσεων κοπέλα, ξανθιά γαλανομάτα και, φυσικά, απρόθυμη, γιατί έτσι μας αρέσουν: να πρέπει να κάνουμε δουλίτσα μέχρι να τις πείσουμε. Η Αναστασία είναι θιασώτης της αφαιρετικότητας και του ασπρόμαυρου από μόνη της, οπότε η συλλογή αυτή είναι σαν να έχει σχεδιαστεί μετά από ανάθεση της ίδιας στα κορίτσια. Για αυτό τη φοράει τόσο καλά, γιατί είναι μεγάλο πράγμα το (κλισέ αλλά ποιος νοιάζεται) να νιώθεις ωραία μέσα στα ρούχα σου. Διαλέξαμε λοιπόν, μερικά βασικά κομμάτια, παλτό, φόρεμα, μπλούζα και jumpsuit, στα γνωστά χρώματα της συλλογής, και της τα δώσαμε να τα φέρει εις πέρας, πράγμα που έκανε με τον καλύτερο, και τον σκυθρωπότερο (η εντολή είναι πάντα “στις φωτογραφίες δεν γελάμε ποτέ εκτός αν μας πουν όντως κάτι ξεκαρδιστικό”) τρόπο.

 

Τη φωτογράφιση των ρούχων επιμελήθηκε η ίδια η σχεδιάστρια 
(μία εκ των δύο δηλαδή), Στέλλα Παναγοπούλου