Tα tattoo του ντροπαλού

Όσο στη χώρα του ήλιου, της θάλασσας και της Ελένης Φουρέιρα τα τατουάζ γίνονται υποχρεωτικό αξεσουάρ πλαζ σε σημείο τέτοιο ώστε πολύς κόσμος να σηκώνει φρύδι, τόσο, λόγω της θεωρίας της σχετικότητας μάλλον, στην Ιαπωνία δεν καταφέρνουν να αποτινάξουν το ταμπού που τα συνοδεύει. Ποιος να το έλεγε, στην πιο προηγμένη χώρα η δερματοστιξία δεν αντιμετωπίζεται ως καλλωπισμός, ούτε καν ως επιπόλαιη μόδα: ο νεαρός δήμαρχος της Osaka διατάσσει έρευνα για να δει πόσοι υπάλληλοί του έχουν τατουάζ και δηλώνει δημόσια “δεν ανέχομαι τατουάζ στα σώματα δημοσίων υπαλλήλων”. Να είναι που είχαν ξεκινήσει από τη Yakuza; Ποιος ξέρει.

Το θέμα είναι πως τόσο καημό τα έχουν τα τατουάζ οι Γιαπωνέζοι, που έχουν κάνει best selling προϊόν τα καλσόν με σχέδια που μοιάζουν σαν να χτυπήθηκαν με βελόνα και μελάνι, συνεργασία μεταξύ του μάστορα της pop art Buggy και του online shop Unus. Τα κομμάτια έχουν γίνει ανάρπαστα, και επιτρέπουν στις καημένες Γιαπωνεζούλες να γευτούν, τουλάχιστον στις γάμπες, το δανεικό κούλνες της ζωγραφιάς στο δέρμα και μάλιστα χωρίς την τροχοπέδη της μονιμότητας, αλλάζοντας καλσονάκια ανάλογα με τα κέφια. Ένα μικρό thingie του, να βάζει μουστάκι σε ήρωες της μόδας όπως η Kate (μία είναι)

… o John Galliano

ή ο Karl Lagerfeld.

Για τα harajuku kids που προτιμούν κάτι σε πιο λυρικό και girly, υπάρχουν τα Boom Design/Garakuta, με κορνιζούλες, κοριτσάκια, επαναλαμβανόμενα μοτίβο – γενικά αν τα φανταστείς κάτω από τη σχολική στολή γιαπωνέζας θα είναι θεσπέσια. Μοιάζουν βέβαια λιγότερο με τατουάζ και περισσότερο με ταπετσαρίες ποδιού (το κατοχυρώνω).

To trend είναι τόσο δυνατό και sui generis που πολλοί καλλιτέχνες ασχολούνται με τον σχεδιασμό capsule collection πες, καλσόν που θα καλύψουν το niece εκείνο κομματάκι των φαρμακωμένων teen κορασίδων που δεν τους επιτρέπει η κακούργα κοινωνία να κάνουν τατουάζ (το οποίο, χαριτολογούμε αλλά γνωρίζουμε πως εμπεριέχει τον παραλογισμό πολύ συντηρητικών. όπως διαβάζω, και ακλόνητων κοινωνικών δομών. Η Pamela Mann φτιάχνει γάτες, που και εδώ σαν ζεστά ψωμάκια θα ξεπουλούσαν,

… η Misha Janette κάτι πιο μέταλ

… το tattoo studio Inkrat Tattoo κάτι που, φυσικά, μοιάζει πολύ με τατού

… η Makiko Sugawa αυτό εδώ το αριστούργημα

 

και η μάρκα Poem By Rabbit αυτό, που επέλεξα εγώ, έχουν πολλά.

Ξέρω ότι με όλα αυτά σε πολλές από εσάς άναψα φωτιές, και πως έφερα την αδημονία για το φθινόπωρο ίσως λίγο πιο κοντά – και ΑΥΤΟΣ ήταν ο στόχος. Κλείνοντας, ένα πράγμα έχω να πω μόνο, ως άνθρωπος που επί χρόνια έφερε, όχι χωρίς ντροπή, μικροσκοπικό τατουάζ: Κορίτσια, όχι άλλα τατουάζ αστεράκια στο μέσα μέρος του καρπού, και όχι άλλες φράσεις με μικροσκοπικές γραμματοσειρές “τόσο όσο”. Αυτά, ευχαριστώ.

Photos: Unus, tokone, tokyofashiondiaries.com