Craftwork

Είμαι ο άνθρωπος που εύκολα παρασύρεται από τον όγκο της πληροφορίας, το παραδέχομαι από μόνη μου και έτσι δεν μετράει αν επιχειρήσεις να μου το καταλογίσεις. Μπορείς εύκολα να μου πουλήσεις φύκι για μεταξωτή κορδέλα και να τσιμπήσω, και νομίζω τώρα με τα ιντερνέτς είναι πολύ μπερδεμένοι σαν εμένα. Ωστόσο, πώς το λένε αυτό το κλισέ, ένα διαμάντι ξεχωρίζει και στη λάσπη; Κάτι τέτοιο. Το καλό καμιά φορά σε κάνει να καταλαβαίνεις την μπούρδα, ακόμα και αν τη θεωρούσες, μέχρι πριν, κάτι καλό.

 

 

Η Μαρούλα Μαυρογιαννοπούλου (κάνε like στη σελίδα, τσακ, εύκολο, γιατί ακολουθεί διαγωνισμός) ας πούμε, δεν φτιάχνει μπιζού, από αυτά που πλέον έχει γεμίσει ο τόπος, αλλά κοσμήματα. Και ασχολήθηκε με το κόσμημα όχι για να βρει κάτι να κάνει, αλλά αφήνοντας εκείνο που μέχρι τότε έκανε. Η πορεία είχε φιλολογία-διδασκαλία-χρυσοχοΐα- μεταπτυχιακό στη γεμολογία με ειδίκευση στα διαμάντια-σχεδιάστρια στο Λονδίνο-ατελιέ στην Αθήνα. Η αλλαγή πορείας έγινε για έναν απλό λόγο – η Μαρούλα είχε ταλέντο, το ανακάλυψε και δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω, γιατί οι άνθρωποι που έχουν ένα ταλέντο παθαίνουν μια αυτόματη εμμονή με το αντικείμενό τους. Τα χέρια της έπιαναν από πάντα, έκανε μαστορέματα και αγαπούσε να φτιάχνει πράγματα από χρυσό, ακόμα και όταν οι δάσκαλοί της τής έλεγαν ότι πρέπει κάπως να αλλάξει το στυλ της και να φτιάχνει πράγματα όχι προσανατολισμένα στο design αλλά την παράδοση, και ότι ο χρυσός είναι μια πρώτη ύλη για κοσμήματα που φορούσαν οι μαμάδες μας. Ευτυχώς δεν τους άκουσε: τα κοσμήματά της μπορεί να μην είναι εμπορικά, σύμφωνα με την έννοια που δίνουν στη λέξη τα κοσμηματοπωλεία, αλλά είναι μοναδικά κομμάτια. Η μαζική παραγωγή δεν την ενδιαφέρει – την ενδιαφέρει όμως να είναι μια ψυχαναλύτρια του κοσμήματος, να αποφασίζει τι ταιριάζει σε ποιον, και να φτιάχνει συλλογές ανάλογα με το πού θα εκτεθούν/πουληθούν.

Αν παρόλα τα όσα σού είπα ο χρυσός είναι ακόμα ταμπού για εσένα, πρέπει να να ξέρεις ότι η Μαρούλα τελευταία δουλεύει και με άλλα υλικά, (με την προϋπόθεση να είναι φυσικά), οπότε αποκλείεται να μη βρεις κάτι να σου αρέσει, και κάτι που θα έχεις για πάντα. Όπως σου είπα εδώ δεν μιλάμε για ερασιτεχνισμούς ή εφήμερες μόδες, αλλά για κάτι που θα είναι εκεί για να λέει κάτι για εσένα. Αυτό τουλάχιστον θέλει και εκείνη: “Τα κοσμήματα είναι αντικείμενα, τα οποία δε θα είχαν καμία σημασία χωρίς τον άνθρωπο που θα τα διαλέξει.”

 

Κοίτα ας πούμε αυτή την πιο ροκενρόλ σειρά, και φαντάσου το κάθε κόσμημα με ένα απλό t-shirt. Άμα σου πετύχει το κολιέ, έχω διαπιστώσει (μεγάλες αλήθειες ζωής μοιράζομαι μαζί σου), το ρούχο περνάει σε δεύτερη μοίρα μέχρι να πεις, εχμ, κολιέ;

 

Και κάτι ακόμη πιο metal (με τη διττή σημασία του όρου).

 

Μπορεί βέβαια να είσαι σε mood “πυργοδέσποινα” και να έχεις ήδη ζυγίσει πόσο goth στόχους έχεις για τη σεζόν (και το ξέρεις πως φέτος είναι η χρονιά που πρέπει να καλωσορίσεις το goth χωρίς δισταγμό). Tip: οι δαντέλες, το σατέν και το μαύρο θέλουν κόκκινο κραγιόν και μαύρο μολύβι.

Η Μαρούλα, εκτός από τη “γλυπτική του χρυσού” (του αγαπημένου της υλικού, είπαμε) τελευταία ασχολείται και με πολυμερικό πηλό. Αν είσαι λοιπόν πλάσμα πιο χρωματιστό, είσαι εδώ.

Όσο για τα κλασικά, που λέγαμε πριν, η Μαρούλα φυσικά τα διασκευάζει. Δώσε λίγο βάση στο δαχτυλίδι και τις βέργες, οι οποίες φοριούνται πολλές μαζί και συνδυάζονται με ό,τι σου κατέβει, αλήθεια. Έχει η μαμά μου κάτι Ζολώτας, της μόδας τότε, της μόδας τώρα, της μόδας πάντα. Το χρυσό μίνιμαλ κόσμημα είναι πασπαρτού.

Το καλύτερο, φυσικά, τώρα που σου άνοιξα την όρεξη με κοσμήματα, είναι πως η Μαρούλα θα δώσει δώρο σε μια τυχερή αναγνώστρια που θα κάνει το ευφάνταστο comment της στο Facebook page δύο δώρα: ένα μενταγιόν καρδούλα και ένα περιδέραιο από αλυσίδες, από την καινούργια της σειρά (και έτσι σε πιάνω και στο ρομαντικό και στο βγαίνω σήμερα, θα κάνω headbanging) Ο διαγωνισμός θα κρατήσει μέχρι την Πέμπτη το μεσημέρι.

Καλό για ξεκίνημα εβδομάδας, ε;

70 Comments