8. Forest Swords – Engravings
Από τότε που θυμόταν τον εαυτό του ήθελε να μάθει χημεία, δεν μπορούσε να θυμηθεί πότε ή γιατί ξεκίνησε αυτό. Ήθελε όμως να δει από τι αποτελούνται τα πάντα. Ήθελε να καταλάβει γιατί ένα πράγμα είναι έτσι και γιατί ένα άλλο είναι αλλιώς. Οι μορφές είναι εντάξει, όμως από τι είναι φτιαγμένες; Αν μπορείς να κόψεις τα πάντα σε κομματάκια, πόσο θα είναι το πιο μικρό κομμάτι και τι χρώμα θα έχει; Μπορώ να κόβω κάτι στη μέση για πάντα ή θα φτάσω ποτέ σε κάτι που δεν το κόβει ούτε το πιο κοφτερό μαχαίρι του κόσμου; Χορεύουν όντως τα ηλεκτρόνια και άραγε κουράζονται ποτέ; Ιδρώνουν;
Αυτές και χιλιάδες άλλες ηλίθιες απορίες τον απασχολούσαν. Να καταλάβει το πως, από τι και κυρίως γιατί. Όταν σκέφτεσαι συνέχεια καταλήγεις σε τέτοια ανόητα αδιέξοδα. Θες να εξηγήσεις τα πάντα και για να εξηγήσεις τα πάντα πρέπει να καταλάβεις το δομή. Η δομή, αυτή είναι η μαγική λέξη. Δεν ξεπέρασε ποτέ την μανία να αναζητά, να μελετάει και να καταστρέφει δομές. Δεν πιστεύω να νομίζεις ότι μπορείς πραγματικά να καταστρέψεις κάτι αν δεν ξέρεις πως είναι δομημένο.
Ο Forest Swords είναι χημικός αλλά δεν το ξέρει. Τουλάχιστον όταν παίζει μουσική, είναι. Κάθε νότα, κάθε ήχος, κάθε φθόγγος είναι τακτοποιημένα σε μικρά, πολύτιμα μπουκαλάκια και αυτός παίρνει προσεκτικά την κάθε σταγόνα και την προσθέτει στο κάθε κομμάτι του πολλές φορές σαν να μην ξέρει και κείνος τι θα βγει, σαν να πειραματίζεται κυριολεκτικά. Μερικές φορές οι ουσίες δεν παντρεύονται και μένουν να κολυμπούν μοναχικά χωρίς να μπορούν να ενωθούν με τις άλλες. Κάποιες άλλες φορές αντιδρούν ακαριαία και γίνονται ουσίες γλυκές, ξινές, πράσινες, μαύρες, κάθε λογής.
Εμείς δεν βλέπουμε μόνο το αποτέλεσμα, το τελικό διάλυμα, συχνά τον βλέπουμε από την αρχή να στάζει τα μαντζούνια του. Θέλει να τον βλέπουμε, θέλει να ξέρουμε ότι προσπάθησε και ότι κάθε τραγούδι του είναι παιδί του. Θέλει να νοιώσουμε την δομή να χτίζεται. Νοιώθει τόσο μόνος κλεισμένος στο εργαστήριο του. Οι επιστήμονες είναι οι πιο τρυφεροί άνθρωποι και ας είναι τόσο μονόχνοτοι. Το Engravings είναι το σκάλισμα που αφήνει το νιτρικό οξύ όταν καμιά φορά από λάθος ζωγραφίζει νότες στον πάγκο του εργαστηρίου του. Είναι η ποίηση που μόνο η επιστήμη μπορεί να φτιάξει. Αληθινή και αθόρυβη.
Αν σου άρεσε το ‘Engravings” follow: @i0annaA