B.l.o.s.s.o.m.

Μόλις προχθές ήταν που έλεγα, θυμάμαι “έχω ένα προαίσθημα ότι Το Κορίτσι και Το Μακρύ Γιλέκο δεν έχουν τελειώσει” και να.  Οι απλές καθαρές γραμμές τέτοιων ρούχων είναι σαν να φτιάχτηκαν για το ύψος και τον σωματότυπό της, και αυτό που μου αρέσει ακόμα περισσότερο στη Σαβίνα είναι ότι δεν έχει το στυλ “νοτιοευρωπαίας fashion blogger” – δηλαδή fake tan, επιτηδευμένα πληθωρική παρουσία, υπερβολικό styling, παπούτσια με χοντρή σόλα και λεπτό τακούνι και τραβηγμένη από τα μαλλιά προσπάθεια να είναι σέξι με μπούκλες και βαρύ μακιγιάζ. Η Σαβίνα προτιμάει την άλλη πλευρά – και το σημερινό λουκ με το γιλέκο παραπέμπει στην ιαπωνική σχολή που παρακινδυνεμένα (… αλλά όχι και τόσο) θα πω ότι η μεγαλύτερή της τόλμη είναι να παραμένει πάνω-κάτω ίδια τόσα χρόνια, με ευθείες, μαύρο, μονοχρωμίες  και κοψίματα. Το Sonia Rykiel παντελόνι εγώ θα το φορούσα με λεπτό τακούνι, ας πούμε, γιατί με φοβίζει ο συνωστισμός στο στρίφωμα, αλλά η Σαβίνα είναι ατρόμητη:

 

Το ακόλουθο, πάλι, θα το φορούσα ακριβώς έτσι – για την ακρίβεια είχα παλιά ένα ολόιδιο παντελόνι (το δικό μου ήταν Diesel) και μετά από κάτι χρόνια μου είχε φανεί πολύ γυαλιστερό (ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ) και το έδωσα. Τώρα σκέφτομαι με νοσταλγία όλες τις υπέροχες στιγμές που είχαμε περάσει στο Camel της Βουλιαγμένης (είπαμε παλιά) με μια ωραία μαύρη ψεύτικη γούνα από πάνω, και σχεδόν ακούω το Spaceman να παίζει. Μην πετάτε τέτοια κομμάτια κορίτσια, η ζωή τους κύκλους κάνει. *Ένα βιολάκι στο μέγεθος παράμεσου και βγάλε ακούγεται, η νοτούλα του είναι σπαρακτική*

Το λουκ αυτό, δεν είναι πολύ Cameron Diaz;

Δεν ξέρω πώς μου ήρθε αλλά δεν γίνεται να μην το μοιραστώ, γράφω συνειρμικά.