Δεν ξέρω τι λέει αυτό, αλλά όταν μου έρχεται στο μυαλό ο όγκος ρούχων που είδα για τα pre fall 13, εικόνα κάνω μόνο την Donna Karan και τη Chanel για εντελώς διαφορετικούς λόγους. Την Donna Karan επειδή ΕΙΣΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΤΙ ΜΑΓΙΚΟ
και τη Chanel επειδ ε όχι κοριτσάρα, δεν με παγιδεύεις, δεν είμαι εγώ εκείνη που θα κράξει τη Chanel. Θα αποφύγω τον σκόπελο με το “ήταν κοσέπτσουαλ”. Για Σκωτσέζους. Σαν τον Ewan. Πάρτο απάνω σου.
Άμα θέλω δηλαδή να στείλω την κόρη εσώκλειστη σε ένα κολέγιο, θα προτιμήσω κάτι γαλλικό (Chloé).
Tο print της μπουρζουαζίας, πάντως, εκπροσωπείται επαξίως, χωρίς αντίπαλο, από τον οίκο Lanvin.
Οι χιπστερομάρκες, αυτά δηλαδή που θα φορούσε η Chloe Sevigny και έχουν ονόματα μπάντας της blogovision, όπως Opening Ceremony, Band Of Outsiders, Rag and Bone και τέτοια κινήθηκαν στα γνωστά φαρδουλά, ριχτά, κρεμαστά ΑΛΛΑ ΟΧΙ σοφιστικέ σαν εκείνα των γιαπωνέζων. Δεν ήταν ας πούμε, Miyake, ούτε Yamamoto αλλά πιο δρόμου, λιγότερο έντεχνα. Κάτι μου άρεσε και από δαύτους, δεν μπορώ να πω, αλλά αν έμπαινα σε μια walk in closet και μου έδιναν τα πάντα τσάμπα, φερ ειπείν, δεν θα διάλεγα αυτά.
(η ρίγα φόρμας πολύ μόδα φέτος)
Να γίνω πιο σαφής. Αν ήθελα να χιπστερίσω, αν είχα να πάω, πες, σε ένα live από αυτά που ενώ θα ανέβαζα όλη την ώρα instagram θα έπρεπε μετά να πω πόσο γαμάτο ήταν και πόσο μου άλλαξε τη ζωή, θα προτιμούσα αυτό το Alexander Wang
λίγο Reed Krakoff (το κίτρινο, σε όλες τις αποχρώσεις, είναι λίγο χιπστεροσημαία, δεν είναι;)
ή, φυσικά, παραδοσιακά, Narciso Rodriguez, που θεωρεί τον χιπστερισμό απλή πινελιά στο εμπορικό avant garde του. Τα δε παπούτσια του, τα καλύτερα που είδα.
Ο Oscar De La Renta έχει τις γνωστές γραμμές, αλλά μερικές φορές πώς του την καρφώνει και βάζει πολύ χρυσοποίκιλτο.
Ε, αυτές τις φορές δεν μου αρέσει. Ε, αυτή ήταν μια από αυτές τις φορές.
Τα Burberry Prorsum μου αρέσουν σταθερά, και εγώ, που δεν είμαι φαν του κόκκινου, ΑΥΤΟ το κόκκινο μαζί με σκούρα με ενθουσιάζει. Μου φαίνεται δηλαδή τόσο “σοβαρό” κόκκινο. Ξέρω να ντύνομαι, αλλά έχω και ένα διδακτορικό διπλωμένο στην κωλότσεπη.
Επίσης ασφάλεια μου δημιουργεί και η Tory Burch. Κάνει συνεχώς το ίδιο πράγμα αλλά δεν την έχω βαρεθεί ούτε μια φορά. Έτσι είναι και ένας καλός γάμος (μαθήματα ζωής. Τι νόμισες).
Michael Kors κερδίζει στην κατηγορία Προσαρμοσμένο Φίφτις,
Céline στην κατηγορία “μέικόβερ α λά Margot Tenenbaum”
και Jason Wu στην (διαχρονική στο μαύρο βιβλιαράκι μου) κατηγορία “Αν Το Φορούσε Η Μπιάνκα Τζάγκερ Και Τρίζαν Τα Πατώματα Στο Στούντιο, Το Φοράω Και Εγώ”.
(η Μπιάνκα, για πρωί, για τις δουλειές στις τράπεζες δηλαδή, θα φορούσε και Rachel Zoe🙂
Theyskens Theory. Τα ρούχα που ίσως ήδη έχεις στην ντουλάπα σου από τότε που ο Scott Weiland τραγουδούσε “take time with a wounded haaaaaand” (χθες μπορεί να το άκουσα και 20 φορές καπάκια) και με διαφορά οι πιο αστείες πόζες των κολεξιόν.
O οίκος Prabal Gurung είναι τόσο αναγνωρίσιμος από τα prints του, όσο ο Πιλότο και η Κατράντζου, και ίσως λίγο πιο πρωτότυπος.