Παραγωγικές ώρες

Κάτω να χτυπιέσαι, εδώ ενώπιον όλων, ούτε εσύ θα βρεις τι είναι αυτό, ούτε κανείς από τους περαστικούς που θα σε κοιτούν αμήχανα θα μπορεί να συντρέξει. Σε προκαλώ.

Φοράς τώρα εσύ το power suit σου για να πας στο γραφείο. Μέσα στο αυτοκίνητο/ταξί/τουαλέτα της εταιρείας βγάζεις τις μπαλαρίνες/σπορτέξ σου για να φορέσεις τα τακούνια που θα σου δώσουνε κύρος, πρεστίζ. Καθώς περπατάς σαν να φοράς παγοπέδιλα ανάμεσα στους διαδρόμους και τα cubicles, και με τα μαλλιά σου να ανεμίζουν φρεσκολουσμένα, λες στον γραμμωμένο γραμματέα σου (προσέχεις τι έχω κάνει εδώ με τους φθόγγους έτσι) “Παρακαλώ μη με ενοχλήσει κανείς, θα είμαι στο γραφείο”. Κλείνεις την πόρτα πίσω σου, βγάζεις γόβα, σηκώνεις φούστα pencil μέχρι ντεσού και ανεβαίνεις σε αυτή τη σκάλα, ΣΚΑΛΑ, κάθεσαι στο τελευταίο σκαλί, κρεμάς γάμπες απ΄έξω από την άλλη μεριά, έχεις πάρει και το λάπτοπ και το έχεις εναποθέσει σε αυτό το ειδικά μελετημένο να το χωράει κόντρα πλακέ, και έγινες. Γιατί αυτή η σκάλα, ΣΚΑΛΑ, δεν είναι σκάλα, είναι γραφείο. Ειδικά μελετημένο για να μην σε αποσπούν. Τα επιχείρηματα είναι ότι όλοι οι συνάδελφοι-υπονομευτές συγκέντρωσης πηγαινοέρχονται πέραν του οπτικού σου πεδίου (παραείναι χαμηλά για να τους πάρεις χαμπάρι) και ότι, άντε και χτυπούν τηλέφωνα, άντε και θες τσιγάρο, άντε και λες διάλειμμα για καφέ, τηνε κάνεις όλη αυτή τη μανούρα; Στηρίζεται δηλαδή το όλον εγχείρημα στο ότι πρέπει να συμβεί κάτι πραγματικά σημαντικό για να το πάρεις απόφαση να κατεβείς από εκεί πάνω. Το χαζολόγημα στο internet (κύρια αιτία ελλιπούς παραγωγικής εργασίας) όπως βλέπεις δεν το υπολογίζει κανείς.

Το γραφειάκι κατασκεύασε η, δεν μπορείς παρά να την πεις νεωτεριστική, γιαπωνέζικη εταιρεία FIFT από ξύλο οξιάς και μονωτικό αφρό για να είναι άνετα τα καλομαθημένα σου οπίσθια (τς τς, τόσο καιρό είχες πολυθρόνα, μα τόσο ελάχιστα ολιγαρκής; Τόσο της πολυτέλειας;), ονομάζεται -ταιριαστά- Consider One’s Place και κοστίζει 2000 δολάρια. Είπα ότι είναι μια ΣΚΑΛΑ;

Photos: FIFT