4, by A Name To Come #blogovision2013

Κοίτα, μια χαρά και οι νεωτερισμοί και τα μπλιμπλίκια και οι φωνές και ο θόρυβος αλλά κάποιες στιγμές ο άνθρωπος θέλει να ακούσει μουσική και στίχο, θέλει να ακούσει ένα τραγούδι βρε αδερφέ. Και εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον που έχει τραγουδήσει πιο αληθινά από τον Cave. Και σίγουρα δεν ξέρω κάποιον άλλο που στο δέκατο πέμπο άλμπουμ του να με κάνει να τον ακούω όρθιο στις μύτες των αυτιών μου.And some people / Say it’s just rock’ n’ roll / Oh, but it gets you / Right down to your soul

Φυσικά δεν είναι μόνος του, είναι και οι Bad Seeds που όταν πιάνουν την κιθάρα, το μπάσο, τα τύμπανα κάνουν τους διάφορους Foxygen αυτού του κόσμου να κρύβονται κάτω από τα φουστάνια της μαμάς τους. Εδώ κεντάνε ένα εύθραυστο αλλά ταυτόχρονα ατσάλινο κομψοτέχνημα από σκιες, αναπνοές και υπαινιγμούς. Πάνω σ’ αυτό η φωνή του Cave ξεδιπλώνεται αργά, νωχελικά, σχεδόν απαλαγμένη από τους δαίμονες του παρελθόντος. To αποτέλεσμα είναι ένα άλμπουμ μεγάλο, πλήρες και απολαυστικό.

I’m transforming, I’m vibrating, I’m glowing / I’m flying, look at me /I’m flying, look at me now.