NY vs NY

 Η Ελένη Κωστοπούλου, θεωρητικός της μόδας, και η Γιολίνα Μπρούσαλη, κυνικός της μόδας γράφουν back to back για τις μεγάλες συλλογές της νεοϋορκέζικης εβδομάδας μόδας.

 

********************************************** Γιολίνα Μπρούσαλη ***********************************************

 

Opening Ceremony
Πολύ εντυπωσιακά graphics, ασυμμετρίες και φοβερή η ψευδαίσθηση layering και  το  οινοπνευματί touch αλλά δεν θα ήθελα να μας δω πουθενά με λευκή μπότα και σήμα την πλουμιστή μπάλα σε σκούρο background.  Τώρα που το ξανασκέφτομαι όλο αυτό μου αφήνει μια εικόνα «ακαταστασίας». Φαντάσου, και είμαι πολύ χαώδης από μόνη μου.

Carolina Herrera
Κοίτα τώρα το θέμα μου, εγώ την σχεδιάστρια τη «γνωρίζω» από τα πολλά Οσκαρικά και δεν την είχα συμπαθήσει ποτέ, ξεκινάω δηλαδή αρνητικά προδιατεθειμένη.  Τώρα κάτι πήγε να γίνει με την αρκετή γεωμετρία και τα round jackets αλλά και πάλι ρε παιδιά τίποτα δεν με ενθουσίασε.  Και μετά όποτε την ακούω σκέφτομαι Renee Zellweger και άρα μια χαρά αρνητική συνεχίζω να είμαι.  Next.

Theory
Μεγάλο πράμα όμως η αίσθηση που σου δίνουν κάποια ρούχα ότι «θα κάθονται σωστά» και ας μην είναι eye catching.  Ότι το μακρύ πουλόβερ με τη μακριά φούστα θα σε κολακεύει και ας μην είσαι 1.80, γιατί να, θα τονίζεται η μέση, θα κάνει την τσαχπινιά της κίνησης η φούστα και το μαύρο αυστηρό κοστούμι θα κάνει κεφάλια να γυρίσουν ίσως όχι τόσα πολλά όσα ένα βαθύ ντεκολτέ, αλλά θα είναι τα σωστά.  Κεφάλια.

Phillip Lim
Εντάξει, σε πολλούς άρεσε αυτή η συλλογή εμένα πάλι όχι, γιατί τίγκαρε στο παστέλ και το παστέλ στο ρούχο κάνω προσπάθεια να το χωνέψω, θέλει να είναι κάπως, και επίσης σε φόρμες που σε αντίθεση με άλλα που είδα πριν, μου φαίνεται ότι δεν μπορούν να είναι flattering πάνω σε κανέναν.  Και όταν παρουσιάζεις ready to wear ξέρωγω, κάπως παίζει αυτό σαν κριτήριο.  Άντε, μου άρεσαν λίγο τα ruffles. Να.

Zac Posen
Αγαπώ το tweed, το Mad Men και τις dirty αποχρώσεις στα χρώματα, εγώ, μάλλον και ο Zac (κολλητός) αλλά με χάλασε το μήκος στα ρούχα, εντάξει όχι σε όλα, σε πάνω από δυο-τρία πάντως και αποφάσισα πια ότι όσο και αν επιμείνουμε να, το ημιδιάφανο καλσόν επιστρέφει.  Τον «πέρασα» γρήγορα, ό,τι και αν σημαίνει αυτό.

Donna Karan
Εξαιρετικές μονοχρωμίες και sexiness τόσο όσο, φανταστικές μείξεις υλικών, παραμυθένια κίνηση και αρχηγός στην κατηγορία τόσο καλοραμμένο που θα σου πηγαίνει.  Παιδιά ένα φόρεμα έχω 12 χρόνια, δεν φαντάζεστε πόσες φορές με έχει βγάλει ασπροπρόσωπη.  Μπράβο σου Ντόνα, once a New Yorker always a New Yorker, και το ξέρω ότι αυτό το Μπράβο το περίμενες.

Victoria Beckham
Νομίζω ότι ο ερχομός του τέταρτου παιδιού έκανε κακό στη σχεδιάστρια-Βικτώρια, κάπως σαν να αποσυνδέθηκε από τη φάση, να βαρέθηκε, ή τελικά απλά να έκανε το αυτονόητο statement απλό, δίχρωμο, άνετο, μια celebrity υπογραφή και έξω από την πόρτα. Σωστή, απλή, έχει κοπιάρει από παντού και άρα από πουθενά, και λίγο χασμουρητό ταυτόχρονα.  Δεν τη λυπάμαι, έχει τον David.

Derek Lam
Εδώ ας σηκωθούμε λίγο να ξεπιαστούμε από το σκρολ ντάουν στον υπολογιστή, και να χειροκροτήσουμε με ποζερία και γυαλί ηλίου σαν να είμαστε first row.  Τις φανταστικές φόρμες, το come back ενός νέου σμαραγδί – βαθύ πράσινου που το ερωτεύτηκα, τα ανεπαίσθητα κοψίματα σαν να ‘ναι διαφάνεια δαντέλας, τις απίθανες μπότες, τους αναπάντεχους συνδυασμούς χρωμάτων, το να-χα-λεφτά-να-βγαινα-κάθε-μέρα-έτσι-έξω, πάντα και παντού.  Ο καλύτερος από όσους έπεσε πάνω το ερασιτεχνικό μάτι μου.

Στην επόμενη σελίδα: Οι αγαπημένες κολεξιόν της Ελένης Κωστοπούλου

Pages: 1 2