Παστελίνη

Αν είσαι ο άνθρωπος που τα μόνα χρώματα που τού είναι οικεία στο μάτι είναι το κορακί, το τζιν και η απόχρωση δέρματος που ξεπροβάλλει από την τρύπα του τζιν, ίσως αυτό το καλοκαίρι σε δυσκολέψει λίγο. Από τότε που στο υπόγειο τού Berlin στο Κολωνάκι ήταν μια χαρά η κατάβαση στην υπόγα με 501 και Βέρμαχτ δεκαπενταύγουστο, έχουν περάσει στιλιστικοί αιώνες: αυτοί έφεραν, ως τους έπρεπε, κάτι χρώματα που ονομάζονται παλ, ροζ, φυστικί, σομόν ΘΟΥ ΚΥΡΙΕ στο πρώτο λαϊκό του καλοκαιριού, και πάνω-πάνω στη μαρκίζα. Σήμερα θα προσπεράσω εκείνες που πάντα τα φορούσαν και θα ενθαρρύνω τις μανιάτισσες μοιρολογίστρες της φασονάμπλ πόλης (… σαν εμένα) να δοκιμάσουν κάτι πιο ανοιχτόχρωμο. Ο Θεός μαζί μας.

Κατ’ αρχάς, εγώ θα αποφύγω το total look. Αυτά τα Valentino Resort μπορεί κάποιες γόνοι, τιτλούχες ή κορίτσια που η Τασσώ Καββαδία θα προσπαθούσε να χωρίσει από τον οικοδόμο αρραβωνιαστικό να τα φοράνε υπερήφανα στα κοτιγιόν, αλλά θα πω όχι. Ποτέ δεν θα φορούσα πάνω-κάτω-ολούθε τόσο συνολικά άτονα χρώματα, κυρίως γιατί το αποτέλεσμα στην πραγματική ζωή είναι πολύ πιο ξεπλυμένο, και επειδή το τόσο κοριτσίστικο παραείναι κονσεπτικό για τα γούστα μου. Άσε που στα δύο πρώτα φορέματα θέλω να βάψω το ύφασμα μαύρο, να τους βάλω κάλτσα ως τη γάμπα και χοντροκομμένο πέδιλο, να ανακατέψω τα μαλλιά των μοντέλων και να βάλω στη διαπασών το Doll Parts. Οι γραμμές πάντως είναι τέλειες.

 

Πιο βατό το ρούχο σε απαλά χρώματα που λιώνουν το ένα μέσα στο άλλο μεν, όπως το μακρύ Valentino από πάνω, έχουν πιο γεωμετρικό ύφος δε, όπως οι ασύμμετρες ρίγες. Γενικά μού φαίνεται ότι όταν το ρούχο χάνει σε ένταση λόγω απουσίας χρώματος, πρέπει να βρεθεί τρόπος να εξισορροπήσει το λουκ  – και εκεί να αναπληρώσει την έλλειψη το σχέδιο. Προσωπικά δεν θα το φορούσα με μπαλαρίνες αλλά με κάτι πιο παιχνιδιάρικο πάντως.

Το total παλ, πάνω κάτω ήσυχο χρώμα, αν είχα κολλήσει να το φορέσω ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, θα το έκανα με μια μίξη υφασμάτων, texturing που λένε – κάτι πιο αέρινο κάτω, ένα πιο αυστηρό ύφασμα πάνω, και τούμπαλιν, και αξεσουάρ δυναμικά, και όχι χαριτωμένα.

 Να κοίτα το τρίτο ανσάμπλ John Patrick εδώ, με το πλεκτούλι top και τη διαφάνεια στη φούστα.

Άλλο τρικ (τρικ, νταξ δεν είμαι και ο Μαγκάιβερ, μικροσυμβουλή πες το) για να μη σε ξενίσει πολύ το παλ, εσένα που με κόπο φεύγεις από τα σκούρα, είναι να ενισχύσεις με ορμή το ελαφρύ κυματάκι του, με όγκους στα παπούτσια και την τσάντα, ή με πιο μοντέρνες γραμμές στο σχέδιο του ρούχου. Για παράδειγμα, ένα ροζ υφασμάτινο ριχτό παντελόνι φοριέται πιο δύσκολα από ένα cigarette σε σταθερό ύφασμα, ακόμα και αν έχουν ακριβώς το ίδιο χρώμα.

Κοίτα και εδώ το γνωστό ήδη από τα grunge χρόνια μπέρδεμα χοντρού μάλλινου πουλόφερ με σιφόν (ή κάτι εξίσου ανάλαφρο) φούστα.

Ακόμα πιο ασφαλής δικλείδα για κάποιον που απρόθυμα πειραματίζεται με ήσυχα χρώματα, είναι ο συνδυασμός με κάτι (που να περιέχει έστω) μαύρο. Αυτομάτως το σύνολον γίνεται πιο οικείο αφενός (σαν να μπαίνει στο πάρτυ με τους άγνωστους ο πρώτος άνθρωπος που ξέρεις φαντάσου), πιο σοφιστικέ αφετέρου. Κοίτα τα παραδείγματα:

Εκδοχή 80s από τον Balmain

Έμφαση στο styling για τα Marni Resort

Και αυτό το Oscar De La Renta είναι, με παραλλαγές, το πιο απλό να φορεθεί από όλα.

 

Ο συνδυασμός παλ με μαύρο σου δίνει και την επιλογή υλικών που παραδοσιακά δεν ήταν συνδεδεμένα με το χρώμα, όπως το δέρμα. Σου το δείχνω επειδή οφείλω να ενημερώσω, αν και προσωπικά ποτέ δεν θα φορούσα δερμάτινο σε χρώμα πέραν των κλασικών – μη σου πω δεν θα φορούσα ποτέ οτιδήποτε δερμάτινο αν δεν ήταν μαύρο.

 

Και περνάω στον δεύτερο αγαπημένο μου (μετά τον “του πετάω κάτι μαύρο και ξηγιέμαι μόρτικα”) τρόπο να μπει στην ντουλάπα το παλ, που δεν είναι άλλος από τα patterns. Είναι πολύ πιο συνετό να έχεις το παλ σε πουά, σε ρίγα ή σε ωραία εμπριμέ που και μπορούν να αποτελέσουν τη μετάβαση στο παλ μονόχρωμο, και δίνουν χρώμα χωρίς να κινδυνεύεις από od σακχάρου, και προσφέρονται για συνδυασμούς που δείχνουν ότι το έχεις ψάξει κάπως, ότι το κατέχεις (όπως τα πουά με ριγέ, τα ριγέ με φλοράλ, τα εμπριμέ με animal prints, τα clashing prints που λένε και οι ειδικοί). Για τις πιο έμπειρες αυτό το clashing prints, γιατί καμιά φορά καταλήγει σε αποτυχία.

Αν δεν είσαι του ρίσκου και δεν θέλεις μπλεξίματα με ριγέ πουά εμπριμέ και δυο αβγά Τουρκίας, υπάρχουν και τα φορέματα, ή τα ντε πιές στις ίδιες αποχρώσεις που λέει και η μάνα. Και δεν είναι ριψοκίνδυνα και σπάνε τη μονοτονία. Η 60s αναφορά και το χοντροκομμένο παπούτσι βοηθάει το παλ να ξεφύγει από το υπερβολικό γλυκερό του κουφέτου.

Photos: cityist.com, heymishka.com, Harper’s Bazaar Turkey, organicbyjohnpatrick.com