Heading For A Fall pt 2

Πρώτα από όλα θέλω να σου πω ότι το Heading For A Fall είναι από αυτό. Ακούγεται δυνατά, με μάσκαρα που τρέχει. Κατά δεύτερον, εξηγώ ότι οι συλλογές couture είναι φέτος φτωχικές, λόγω κρίσης; Ίσως. Α και  Sarah Burton είπε πως “δεν βλέπει στο μέλλον συλλογές couture για τον McQueen“. Δεν αυταπατάται κανείς: δεν επηρεάζει και ιδιαίτερα τη γενική, δημοκρατική αντίληψη περί μόδας αυτό, απλά, όπως και να το κάνουμε, ήταν λίγο τέχνη αυτά τα αχρείαστα λούσα. Αχ.

Ο Gaultier επιμένει στα ανδρόγυνα και στη με το ζόρι πρόκληση. Πέρυσι είχαμε το ατυχές συμβάν με την εμπνευσμένη από την Amy κολεξιόν, φέτος έχουμε την επιπόλαιη εξειδανίκευση ενός μέθυσου και εκτός ορίων lifestyle με τον Jean Paul να αποδίδει τις ιδέες του στον Pete Doherty, τον άνθρωπο που πέταξε έξω ακόμα και κέντρο αποτοξίνωσης. Στο λειτούργημα της αντικειμενικής ενημέρωσης (…) , σου παραθέτω μερικά σύνολα που μου άρεσαν (γιατί συνολικά, ως styling, και όχι ως δυνατές στην οντότητά τους δημιουργίες αντιμετωπίζω τις πασαρέλες του Gaultier) και μερικά ακατανόητα: δες αυτό με τo μισό παντελόνι-μισό τούλι, μια αληθινή φάρσα, δεν ξέρω, ίσως θα έπρεπε να είχε μείνει για πάντα στους κορσέδες της Μadonna.

H Chanel και ο ακραιφνής καθωσπρεπισμός της είναι κάτι σύμφυτο με την αρσακειάδα μέσα μου, αλλά πάντα θέλω να τα βλέπω σε mix and match. Με τζιν, δερμάτινα και biker boots. Δεν τα απορρίπτω, θέλω να το ξέρεις.

Κάθε φορά που μου λαχαίνει να κριτικάρω τον Valentino, η νέμεσις αυτής της κοπέλας, της ιταλοτραφούς, κρέμεται δαμόκλειος από πάνω μου. Ναι. Τη φοβάμαι. Αλλά αυτή η Άπω Ανατολή με τα βαριά υφάσματα μού είναι λίγο ανερμήνευτη. Και ας αγαπώ τα κόκκινα, και τα βαριά μπλε. Σαν να θυσίασε η Σκάρλετ την κουρτίνα, αλλά να μη βρήκε τη θαλπωρή, αν με πιάνεις. Δεν θέλω ρε παιδί μου να δικαιολογούνται μόνο πάνω στην Tidla Swinton, πώς το λένε (και είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή να εξομολογηθώ πως δεν μου αρέσει αυτή ε, κατέληξα). Αλλά σταματώ. Ας δούμε μήπως μας πει η ειδικός.

 

Στις συλλογές couture είδα αυτό το υπέροχο, περίτεχνο και συμμετρικό σαν χιονονιφάδα, βελονάκι, αν δεν κάνω λάθος, Alexis Mabille.

 

Έκανα και ματάκια στα ταγέρ μιας futuristic βασίλισσας του πάγου που έφτιαξε ο Armani (Armani Prive).

Και (κοντο)στάθηκα επιεικής απέναντι στον Elie Saab για αυτό εδώ το φόρεμα, που θέλω να δω σε ποιαν θα δείξει καλύτερα στο κόκκινο χαλί. Marion; Ιδανικό.

 

Photos: WENN