Same Chris

Άμα πιστεύεις στα χαζά ραντίσματα κάρμα που πηγαινοέρχονται στις ζωές μας, αυτή η μικρή ιστοριούλα θα σου αρέσει. Μπορεί και να με πεις τρελή (δεν αποκλείω τίποτα), αλλά μπορεί και να πεις “α, φίλη μου”. Αυτό, είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου graffiti στην Αθήνα, επειδή μοιάζει με ιστορία που θα έλεγες σε ένα παιδάκι για να κοιμηθεί:

 

Τη βραδιά του Air Max Celebration στο Ministry Of Concrete, ο dj Noiz έπαιζε και old school hip hop (δεν ξέρω αν σου έχω πει ότι έχω περάσει έναν μήνα διακοπών με το The Chronic) και ο ζωγράφος ήταν και αυτός εκεί. Του αρέσουν και εκείνου τα Air Max, σύμπτωσις. [Το Ministry Of Concrete είναι πολύ urban, πολύ street, πολύ όλες αυτές οι λέξεις που σχετίζονται με το graffiti και την πόλη. Είναι αυτό (στην αφήγησή μου είμαι τρομερά λεπτομερής)]:

H γιορτή Air Max είχε ακριβώς εκείνον τον κόσμο που φαντάζεσαι ότι μπορεί να ενδιαφέρεται για μυθικά sneakers, και λίγους παραπάνω. Υπό ήχους χιπ χοπ (κατά τον σύζυγό μου “η καλύτερη μουσική που έχω ακούσει σε πάρτυ τελευταία” – πραγματικά, ούτε εγώ ξέρω πώς έγινε αυτό. Τι να πω, του άρεσε.) μου είπαν “αυτός είναι ο Same Chris”. Και, ΣΥΜΠΤΩΣΙΣ!!  some_chrs είναι το username μου στο τουίτερ, και αυτό που έγραφαν μέσα στη σόλα τα (συλλεκτικά, χοχο), Air Max 1 Engineered Mesh μου. Τα οποία έχουν 56 άνθρωποι σε όλον τον κόσμο, μεταξύ των οποίων ο dj Noiz και ο Same Chris  – τώρα, επειδή η πόλη είναι μικρή, θα πρέπει να τηλεφωνιόμαστε, εμείς οι urban τύποι, πριν βγούμε έξω να τσεκάρουμε ότι δεν τα φοράμε όλοι μαζί ταυτόχρονα. Να τα:

Και να και τα δικά του:

Σκέφτηκα ότι ο Same84 (έτσι υπογράφει) και εγώ θα έχουμε πολλά κοινά, αλλά όχι τόσο – εκείνος ζωγραφίζει υπέροχα, εμένα μου αρέσουν πολύ αυτά που φτιάχνει, και τέλος. Ίσα – ίσα, πέραν της ίδιας έμπνευσης στην επιλογή nicknames, δεν φαίνεται να είμαστε και πολύ ίδιοι (εγώ καθόλου καλλιτεχνική φύση). Ο Same84 ασχολήθηκε με το graffiti από πολύ μικρός ξεκινώντας από την περιέργεια που του δημιουργούσε η τέχνη τοίχου: τι ήταν αυτές οι ζωγραφιές; Ήταν κόμικς, ήταν γράμματα, ήταν συνθήματα; Με το internet σε υποτυπώδη φάση και τα περιοδικά street culture ανύπαρκτα, το μόνο που έμενε είναι η αυτοψία. Άρχισε να ερευνά το θέμα μόνος του, και είχε μόλις τελειώσει το δημοτικό. Επειδή ρωτώντας πας στην πόλη (και, όπως φαίνεται, αποκρυπτογραφείς και την κουλτούρα της), δεν άργησε να καταλάβει ότι αυτά που έβλεπε ήταν δυσδιάκριτοι γραφικοί χαρακτήρες, γνωστοί τότε ως Wild Styles, που συνοδεύονταν από φιγούρες κόμικς. Τα υπόλοιπα ήταν εύκολα, σχετικά: άρχισε να φτιάχνει και εκείνος.

Ο Same84 πήγε σε τεχνικό λύκειο, και ειδικεύτηκε, πράγμα λογικό, στη γραφιστική. Μετά συνέχισε σε ΙΕΚ, αλλά η δουλειά που έκανε μόνος του εκτός “σχολικών εργασιών” ήταν, όπως πάντα γίνεται, η σημαντικότερη, και η εξάσκηση ο δρόμος για τη βελτίωση της τεχνικής. Βοήθησε βέβαια και “η γενικότερη άνθηση της τέχνης του δρόμου, που από τότε που ορίστηκε ως street art, όρος που αντικατέστησε το graffiti, τής ανοίχτηκαν πόρτες πιο mainstream, απενοχοποιήθηκε και μπήκε σε γκαλερί και μουσεία”, είπε, “χωρίς στην ουσία να έχει αλλάξει κάτι εκτός από το πώς έβλεπε πια τα έργα ο κόσμος”.

 

Τα δικά του έργα ήταν στην αρχή γράμματα – όταν πέρασε στους χαρακτήρες ανακάλυψε μια άλλης μορφής έκφραση, που του ταίριαζε καλύτερα. Τα graffiti του είναι πολύ προσωπικά: αντικείμενα, καθημερινότητα, συγκινήσεις και τα sneakers από τη συλλογή του, που τα φοράει σε όλους τους ήρωές του, μπορείς να τα δεις σε τοίχους, λεωφορεία και σανίδες του σερφ.

Αν ο Same84 μπορούσε να επιλέξει μια τεράστια επιφάνεια οπουδήποτε στον κόσμο για να ζωγραφίσει ό,τι θέλει, δεν ξέρει τι θα διάλεγε – ξέρει όμως ότι δεν θα έκανε κάτι πολύ ιδιαίτερο, επειδή δεν έχει και πολλά περιθώρια: προσπαθεί έτσι και αλλιώς να χρησιμοποιεί χρώματα και ταλέντο όσο καλύτερα μπορεί, ακόμη και στην πιο μικρή ζωγραφιά.