Girlcrush

Είναι μια άγνωστη κοπέλα που οι παράλληλες ζωές μας τέμνονται με χαλαρή συνέπεια τα τελευταία 15 χρόνια. Την έχω δει να χορεύει σε Rock Tuesdays με τα κορδόνια από τις αρβύλες της λυμένα. Έχει τύχει να περιμένουμε στην ίδια ουρά, και από την πλευρά της Ερμού και από την πλευρά της οδού Θεσσαλονίκης, τόσο κοντά που το πούπουλο από τον λαιμό της με είχε γαργαλήσει. Μου φαίνεται έχουμε πιει κοκτέιλ καθισμένες δίπλα-δίπλα στο πεζοδρόμιο του Ψυρρή που έμοιαζε με νησί και έπαιζε Moloko. Έχει τόσα χρόνια τα μαλλιά της κομμένα στο ίδιο καρέ: ίσως να έχει δοκιμάσει και αυτή να τα μακρύνει, αλλά να συμφιλιώθηκε στο τέλος με την ιδέα ότι οι γυναίκες με μακριά μαλλιά δεν της αρέσουν. Κανα-δυο καλοκαίρια περπατήσαμε στον χωματόδρομο της Μαλακάσας η μια πίσω από την άλλη γιατί και οι δυο είχαμε παρκάρει ψιλομακριά. Ακούμε και την ίδια μουσική στο σπίτι, κατά πάσα πιθανότητα. Δεκαπέντε χρόνια. Όλο λέω ότι την επόμενη φορά θα της πω “ε, γεια, είμαι η Χρύσα και πιστεύω ότι καταντάει γελοίο αυτό το πράμα. Θα μπορούσαμε να είμαστε κολλητές”.

Θέλω να καταλήξω στο ότι δεν μιλάω σε αγνώστους εύκολα. To αντίθετο. Το Σάββατο όμως, στο Gingerale δεν γινόταν να μην φωτογραφίσω αυτό το κορίτσι, που τριγύριζε χρωματιστό και πίσω της άφηνε πούδρα και άρωμα και μάτια κολλημένα στη φούστα της.