B.l.o.s.s.o.m.

Ας υπενθυμίσω λίγο ότι η Σαβίνα δεν επιλέχθηκε (μόνο) επειδή είναι δύο μέτρα με σώμα μοντέλου και φυσικά μου φάνταζε λίγο εκζότικ, αλλά κυρίως επειδή η ίδια και ο τρόπος που ασχολείται με ρούχα και blogging δεν είναι καθόλου φαντασμένος. Ναι, θα μπορούσε να δανειστεί ρούχα και να φτιάχνει κάθε μέρα και κάτι άλλο, αλλά αντί για αυτό τι κάνει; Ανακυκλώνει κομμάτια, τα περισσότερα εκ των οποίων δε προσιτά, με έναν ρεαλισμό που είναι χρήσιμος αν θες να πάρεις ιδέες για το τι να βάλεις.

 

Λαδοχακί, φαρδιά, στρατιωτικής λογικής πανωφόρια, νομίζω από τα ρούχα που μου αρέσουν πιο πολύ για όλες τις εποχές (μόλις χθες στένεψα ένα oversized αντρικό, θεσπέσιο έγινε). Αυτό το ντύσιμο, ας πούμε, με το ψηλόμεσο σορτς, τη μαρινιέρα τα sneakers και το Louis Vuitton τσαντάκι το οποίο έχω καταφέρει να βλέπω πιο “ειρωνικά” σε κάποιες mix and match φασούλες, άνετα το έβλεπα σε ένα πρωινό κάστινγκ στο Μπρούκλιν. Καλά, όχι πως έχω πάει στο Μπρούκλιν.

E, ασπρόμαυρο. Και επειδή η φούστα παραέκαναν το αποτέλεσμα girly συνδυάστηκαν με φούτερ και slip ons – όχι σοβαρά, φαντάσου πόσο διαφορετικό και λιγότερο ενδιαφέρον θα ήταν το σύνολο συνδυασμένο ας πούμε με τακούνι ή πλατφόρμα ή ένα ντεκολτέ. Όπως δηλαδή θα το φορούσε η συντριπτική πλειοψηφία των κοριτσιών.

Αν κάτι έχουμε καταλάβει για τη Σαβίνα τόσον καιρό είναι ότι της αρέσουν τα κολάν – και αν σου τύχει ένα γυαλιστερό, καλύτερα να του κολλήσεις ματ παρελκόμενα, και όσο το δυνατόν πιο απλά. Πράγμα που μου θυμίζει ότι έχω ένα American Apparel ολόχρυσο και γυαλιστερό, πολύ με έχει δυσκολέψει γενικά, γιατί συν τοις άλλοις δεν μπορώ καθόλου να φοράω κολάν με σχετικά κοντό μπλουζάκι. Άμα δεν φτάνει μέχρι το γόνατο (νταξ όχι) αισθάνομαι εκτεθειμένη. Αλλά τι λέγαμε, α ναι, ματ και κομμάτια που έχεις ξαναδεί σε παραλλαγές. Χρήσιμον και απαραίτητον.