Mohxito

Διάβασα πριν λίγες μέρες ένα τουίτ που έλεγε πως “αν όλα εν σοφία ποιούσε σε κείνο το σενάριο περί καταστροφής θα επιβίωναν μόνο τα αντρικά πουκάμισα”. Την ξέρω την κοπέλα που το σκέφτηκε, καλό κορίτσι, λίγο λυρική λίγο ευαίσθητη αλλά την προπονώ για τη ζωή – τέλος πάντων, σε αυτό είχε δίκιο. Το πουκάμισο ομορφαίνει τον άντρα, τον κάνει θαρρώ πιο αρρενωπό, και καμιά φορά, μαζί με κοστούμι κυρίως, σου δίνει την εντύπωση ότι μπορείς να βασιστείς πάνω του ακόμα και αν ένα μπαλόνι με ήλιο θα ήταν περισσότερο αξιόπιστο *βήχας*βγάζωψυχούλα*βήχας*.

Τέλος πάντων.

Ο Θοδωρής είναι η περίπτωση του ανρθώπου εκείνου που δεν χολοσκάει για το ντύσιμό του και πραγματικά, προσπαθώ να θυμηθώ αν τον έχω δει με κάτι άλλο πέραν του μαύρου t-shirt και του γκρι φούτερ με φερμουάρ και παθαίνω αυτό που οι ηθοποιοί αποκαλούν σεντόνι: κενό. Το καλοκαίρι, εντελώς τυχαία ο Θοδωρής δοκίμασε ένα λίγο χαβανέζικο, λίγο ροκενρόλ, λίγο ο Josh Homme σε διακοπές στις οποίες δεν θα μαυρίσει ποτέ, πουκάμισο και του γυρίσαν τα μυαλά. Οπότε σκέφτηκα, αφού ανακάλυψε το πουκάμισο, να του μιλήσω για Το Πουκάμισο.

Οι συλλογές Mohxa είναι για αγόρια, και τα κορίτσια που φοράνε τα ρούχα των αγοριών τους, και αποτελούνται από πουκάμισα, ελαφρά πανωφόρια και τσάντες που άμα ήμασταν στις Αμερικές θα στις σέταρα με μουντές παραλίες και beach culture αλλά επειδή είμαστε εδώ που είμαστε θα πω ότι πρόκειται για αιωνίως καλοκαιρινά ρούχα, ακόμα και μέσα στον χειμώνα, και ΓΙΑ ΑΥΤΟ στο άρρωστο μυαλό μου συνδέονται και με τη Μελαγχολία Της Λουτρόπολης. [Μελαγχολία της Λουτρόπολης έχουμε όταν στα μέσα Σεπτεμβρίου περνάς από τον κεντρικό παραλιακό δρόμο μιας χι λουτρόπολης, τον δρόμο που όλοι στη λουτρόπολη αποκαλούν “πασαρέλα”, ξαφνικά αρχίζει να ψιλοβρέχει (χρειάζεσαι δηλαδή ελαφρύ μπουφανάκι, από αυτά που έχουμε εδώ) και τα περίπτερα έχουν σκονισμένα αντηλιακά και τις ξεφουσκωμένες σαμπρέλες να κρέμονται ακόμα, ενώ αυτοί που όλο το καλοκαίρι έπιναν μπίρες στα μπαλκόνια βλέπουν τηλεόραση μέσα, με τη λάμπα να φαίνεται από το τζάμι. Πιστεύω με πιάνεις.] Αυτό το γλυκόπικρο/χαρμολύπη/σκωτσέζικο ντους, που μου έρχεται με ελεύθερο συνειρμό, είναι ό,τι ακριβώς μου αρέσει στα ρούχα αυτά.

Βέβαια πάνω στον Θοδωρή έχουμε Mohxa on acid: Ένας (λίγο) πιο αδύνατος The Dude που πήρε ψυχοτροπικά και εισέβαλε στο saga του Fear And Loathing in Las Vegas. He just dropped in to see the condition his condition was in.

Τα ρούχα και τα αξεσουάρ του Γιώργου και του Ιάσονα μπορεί να τα κόλλησα σε αφηγήσεις αμερικέν, αλλά κατασκευάζονται στην Αθήνα, από υφάσματα που διαλέγουν μόνα τους τα αφεντικά – στην ετικέτα θα δεις ένα περήφανο Mohxa-Paleo Faliro, που είναι η γειτονιά που μεγάλωσαν. Ο Θοδωρής από την άλλη δεν συχνάζει στο Παλαιό Φάληρο και δεν ήξερε ότι θα τολμήσω να τον συγκρίνω, έτσι, από μόνη μου, ιερόσυλη impromptu φάση, με τον Τζεφ Μπρίτζες.

 

Όλα τα πουκάμισα και τα τζάκετ που φοράει ο Θοδωρής είναι Mohxa, τα γυαλιά ηλίου είναι Deep Shallow Exposition, και το μοβ t-shirt The Dreamer. Η φωτογράφιση έγινε στο Neon Raum (Λεωχάρους 17), μέρος όπου  μπορείτε να βρείτε όλα τα παραπάνω.

***** Τη φωτογράφιση επιμελήθηκε η Δανάη Ίσαρη