Θα έχεις δει και εσύ τελευταία τα social media πνιγμένα στη φωτογραφία ρούχων “amazing” και “talented” ελλήνων σχεδιαστών μόδας, ε, δεν είμαι η μόνη; Και θα αναρωτήθηκες και εσύ από μέσα σου “πάει κάτι στραβά με εμένα και βρίσκω αυτά τα ρούχα άσχημα;”. Όχι, δεν πάει κάτι στραβά με εσένα. Δεν είναι τυχαίο που η ελληνική μόδα είναι ένα αστείο, ένας ναός προχειρότητας, μια συλλογή wtf φωτογραφιών. Οι εξαιρέσεις είναι λίγες, και ο Δημήτρης Πέτρου είναι μια εξαίρεση.
Όμορφες φωτογραφίες των πιο όμορφων από τους ανθρώπους που ήταν στην παρουσίαση της συλλογής Heart Has No Gender, τραβηγμένες από την Πηνελόπη Γερασίμου, μπορείς να βρεις εδώ. Στο Fashionism όμως, θα μιλήσουμε για ρούχα. Ρούχα που ήταν καλοφτιαγμένα, απέπνεαν σοβαρότητα και στιβαρότητα και τα τοποθετώ, με μεγάλο έλεγχο της αναμενόμενης υποκειμενικότητας, μερικά (διόλου ευκαταφρόνητα) επίπεδα πιο πάνω από αυτά που βλέπω από εδώ και από εκεί τελευταία. Επιπλέον ο Δημήτρης Πέτρου είχε στη συλλογή του, πέραν της ποιότητας υλικών και κατασκευής, μια κεντρική ιδέα και μια εννοιολογική συνέπεια – αυτό που όλοι ονομάζουν concept, και το πετάνε με τα υπόλοιπα κακά αγγλικά τους από εδώ και από εκεί χωρίς context. Μια συλλογή με εμφανείς άξονες τα σκούρα χρώματα (είχε αποφασίσει να παίξει συγκεκριμένα με μαύρο, μπορντό και μπλε), το βαρύ ύφασμα και το καπιτονέ, και ένα σαφές urbanite που διέκοψε μόνο για λίγο η αγαπημένη του και από προηγούμενες κολεξιόν flapper δαντέλα (θυμίσου αυτό το φόρεμα). Ο Δημήτρης Πέτρου δεν έφτιαξε δυο-τρία ρούχα που απλώς “του ήρθαν” για να τα πετάξει σε μια πασαρέλα να ξεμπερδεύει, γεγονός που κατά κόρον συμβαίνει στην εγχώρια μόδα, αλλά επένδυσε στη δημουργία ενός συνόλου – που εμπορικά είναι πιο δύσκολο και περίπλοκο από τη φλύαρη απαρίθμηση των τάσεων, μπας και ρίχνοντας κάποια σκόρπια sos κάτι πιάσει.
Ακριβώς παρακάτω διάλεξα τα κομμάτια του Δημήτρη που προτιμώ, αντρικά και γυναικεία…
… όπως αυτή η full skirt με καπιτονέ και μάλλινο ύφασμα σε σύνθεση, και το κλασικό περφέκτο από πάνω
… ή το κολακευτικό combo “μεγάλος γιακάς-φαρδιά σφιχτή ζώνη”
Ή το εναλλακτικό σμόκιν με το κοντό σακάκι αλά 80s και το, πανταχού παρόν και τάση από τις σελίδες sos, χειμωνιάτικο “κάπρι” παντελόνι.
Για αυτό το φόρεμα με τα απλικαρισμένα λουλούδια έχω να πω μόνο πως αν μελετάς Δημήτρη Πέτρου είσαι σίγουρος πως ΑΥΤΟ το χρώμα κάπου θα υπάρχει.
Ανδρόγυνο με Το Μαύρο Κοστούμι, τάση που μέχρι και εγώ θα τολμήσω φέτος.
Και κάτω από το απλικέ τρισδιάστατο, η αγαπημένη δαντέλα που σου έλεγα.
Η μοίρα των αντρικών ρούχων είναι να μην σχολιάζονται σε βάθος από τα κοριτσίστικα sites – ωστόσο το Μικρό Εγχειρίδιο του Δημήτρη Πέτρου δεν έχει αγνοήσει το περφέκτο, από τα unisex κομμάτια των οποίων η σεξουαλικότητα καλύπτει και τα δύο φύλα…
… τα καλοφτιαγμένα βαριά παλτό σε έντονα χρώματα (η ζώνη είναι προαιρετική, το παλτό χωρίς αυτήν είναι instant classic)
… τα ντροπαλά ζιβάγκο μαζί με δερμάτινο
… και φυσικά το κάπρι – ψαράδικο αν προτιμάς oldschool λεξιλόγιο αγοριών – με μπότες τύπου Martens.
Δεν ξέρω αν έχει νόημα να σου πω πως η κριτική είναι εντελώς υποκειμενική – το αν σου αρέσει ένα ρούχο ή όχι δεν είναι κάτι που σού επιβάλλεται, ή που ακολουθεί διαδικασίες, εδώ κοτζάμ Τέχνη μπορείς να αντικρύσεις με 98634968739 τρόπους – αλλά η ποιότητα είναι αντικειμενική: υπάρχουν μέτρα και σταθμά, υφάσματα, στριφώματα, ραφές, εφαρμογή. Και ο Δημήτρης από τέτοια γνωρίζει.
Φωτογραφίες: Πηνελόπη Γερασίμου