DIYism

Η Ηλέκτρα έχει το elektronjustDIY μόναδικό blog για DIY διακόσμηση που μου έχει τραβήξει το ενδιαφέρον, και επειδή τα χέρια μου δεν πιάνουν καθόλου (εχμμμμ SORRY ΗΛΕΚΤΡΑΑΑΑΑΑΑΑ για την προοικονομία του τέλους του κειμένου σουουουου), την έβαλα να προσπαθήσει να με πείσει – και εκείνη έγραψε αυτό:

Το DIY ή ελληνιστί «Κάντο Μόνος Σου» το άρχισα αναγκαστικά υποθέτω. Θέλω να πω, δεν είμαι καμιά λοξή που έχω τα υπερλεφτά αλλά μου αρέσει πχ να βάφω μόνη μου τους τοίχους και να πιάνεται η πλάτη μου για 3 μέρες μόνο και μόνο για «τη χαρά της δημιουργίας». Όχι, όχι, ο λόγος είναι ξεκάθαρα πρακτικός: δεν μου περισσεύουν λεφτά και έτσι πρέπει να κάνω κάτι με τα υπάρχοντα πράγματα και τις δικές μου δυνάμεις προκειμένου να γίνει το σπίτι μου όπως μου αρέσει. Ή έστω κοντά σε αυτό που μου αρέσει. Πενία τέχνας κατεργάζεται, καταλαβαίνεις.

Όπως και να’χει τώρα το κακό έγινε και το να φτιάχνω πράγματα μόνη μου, έχει γίνει πλέον τρόπος ζωής. Και επειδή δεν πρόκειται να βγάλω λεφτά σύντομα, αυτό είναι ένα καλό πράγμα.

Η πιο ωραία παρενέργεια αυτού του τρόπου ζωής είναι το ότι σταματάς να βλέπεις τα αντικείμενα με συμβατικό τρόπο. Σαν να τα βλέπεις με κάποιο φίλτρο που τα κάνει όλα πιο ενδιαφέροντα. Πως ας πούμε φωτογραφίζεις το μέτριο γευστικά διαιτητικό φαί σου, το ανεβάζεις στο ινσταγκραμ και παίρνεις 100 λάικς; Κάπως έτσι, χωρίς τα λάικς. Πχ, το κουτάκι από το εβαπορέ μπορείς να το κάνεις μία ωραία μολυβοθήκη με ένα ωραίο stencil πάνω που να λέει κάτι σαν “Καλά ε; Είσαι πολύ όμορφη σήμερα”. Κάτι τέτοιο εννοώ.

Όμως, όπως και στο ίνσταγκραμ δεν είναι όλες οι φωτογραφίες ωραίες και ενίοτε κάνουμε και κακές επιλογές φίλτρων, έτσι αντίστοιχα και με τα αντικείμενα. Δεν μπορούν να φτιαχτούν όλα, δεν είναι όλα όμορφα, δεν είναι όλα βιντατζ. Αν δεν κάνεις τη σχετική διάκριση κινδυνεύεις να κάνεις το σπίτι ένα μίνι σκουπιδαριό ή ακόμα χειρότερα να κάνεις το σπίτι τσίρκο.Τι θέλω να πω πίσω από αυτή τη γλαφυρή μεταφορά; Θέλω να πω πως όπως και με τη διακόσμηση εν γένει, καλό είναι να έχεις αποφασίσει για το στυλ, το ύφος κάθε χώρου και να είσαι συνεπής σε αυτό σε ό,τι κάνεις.

Επίσης, ωραίες οι κορδέλες, τα τζάτζαλα και τα μάτζαλα της διακόσμησης και τα “αχ τι ωραία παντζούρια πεταμένα στα σκουπίδια είναι αυτά, στοιχηματίζω πως μπορώ να φτιάξω ένα πολύ ωραίο κεφαλάρι για το κρεβάτι μου”, αλλά το DIY δεν είναι μόνο αυτά. Το να κάνεις πράγματα μόνος σου έχει να κάνει με το να βάψεις μόνος σου το σπίτι σου, να αλλάξεις μόνος σου τη φλάτζα για να μην τρέχει το καζανάκι ή σωλήνας του νιπτήρα, να κάνεις τέλος πάντων πράγματα που είναι στ’ αλήθεια εύκολα και που αν τα μάθεις γλυτώνεις και κάνα φράγκο. Γιατί εντάξει, προτιμώ να το κάνω μπίρες το 30 ευρώ που θα έδινα σε έναν υδραυλικό για να μου φτιάξει κάτι απλό. Ομολογουμένως αυτά δεν είναι τα ωραία του DIY και δεν μπορείς να τα πάρεις ωραίες φωτογραφιούλες και να γράψεις ευχάριστα κειμενάκια για να τα βγάλεις στα ίντερνετς και να σου φέρουν πολλά views, αλλά χρειάζονται. Και μάλιστα χρειάζονται περισσότερο από αυτά που βγάζω εγώ στο μπλογκ μου, αλλά μια ζωή την έχουμε κι εγώ φλάτζα και καζανάκι στο ιντερνετ δεν βγάζω.

Και τι βγάζω λοιπόν εγώ στο ίντερνετ; Στην ουσία βγάζω το σπίτι μου (ενίοτε και τα σπίτια των φίλων μου), όλα όσα έχω κάνει μικρά και μεγάλα, προσπαθώντας πάντα με απλά λόγια να εξηγήσω πως τα κάνω. Σιγά σιγά θα βάλω και μία ενότητα με περισσότερο πρακτικές πληροφορίες για τεχνικές, υλικά κλπ, αλλά θέλει δουλειά ακόμα. Το μπλογκ μου δεν έχει καμία σχέση με την τελειότητα, είναι εντελώς ερασιτεχνικό. Αν πρέπει να πω ότι έχει ένα στόχο, αυτός οπωσδήποτε θα σχετιζόταν με το να κάνω αυτούς που το διαβάζουν και τους αρέσει, να αρχίσουν να βλέπουν τα αντικείμενα με αυτά τα φίλτρα που έλεγα και πριν. Και επίσης να δείξω ότι έχει πλάκα να κάνεις πράγματα μόνος σου για το σπίτι σου. Τέλος, και εντελώς μεταξύ μας, ένας ακόμα λόγος είναι τα “μπράβο” 😉 . Νοιώθεις καλά ρε παιδάκι μου να σου λένε ότι έφτιαξες ένα όμορφο πράγμα, να τους αρέσει, να σε ρωτούν πως μπορούν να το κάνουν και οι ίδιοι. Και όταν όντως το κάνουν και οι ίδιοι, τότε χαίρομαι ακόμα πιο πολύ.

Αυτά. Και μην ξεχνάτε, δεν υπάρχει “δεν πιάνουν τα χέρια μου”. Υπάρχει “βαριέμαι”.

**** οι φωτογραφίες αυτές είναι από τα πιο πρόσφατα DIY εγχειρήματα της Ηλέκτρας.

Αυτοσχέδια βιβλιοθήκη, που στέκεται όρθια μετά από αρκετή προσπάθεια να ισορροπήσω τα κουτιά. Επίσης υποπτεύομαι πως είναι και φιλότιμη. Σου λέει, εντάξει, μην πέσω, κρίμα είναι το κορίτσι.

Αγαπημένο έπιπλο που μεταλλάχτηκε και έγινε από μαμαδίστικο 80s έπιπλο με σεμεδάκια και λοιπά, ψιλοποπ μπουφές. Τσς… Είδες πως τη χρησιμοποιώ την ορολογία; (Μπόνους: Αγαπημένη ζωγραφιά στον τοίχο που κάναμε εδώ και μερικά χρόνια με κάτι φίλες)

Κεφαλάρι κρεβατιού με τάβλες από παλιό κρεβάτι καρφωμένες στον τοίχο. Προτείνω αν το σπίτι είναι νοικιασμένο να μην κάνεις κάτι αντίστοιχο. Εκτός αν έχεις κακιά σπιτονοικοκυρά. Σε αυτή την περίπτωση, nail away.

 

Η μαμά είναι (σχετικά) εναλλακτική και με άφησε να χρησιμοποιήσω κάποιες από τις δαντέλες της. Καδράκι, βαμμένη δαντέλα μαύρη, σκουλαρίκια. Ιεροσυλία για κάποιους, για μένα πάλι..καθόλου. Σε κάθε περίπτωση, μπορείς να αγοράσεις φτηνή δαντέλα, που να μην την έπλεξε η προγιαγιά σου πριν από έναν αιώνα και να κάνεις ό,τι γουστάρεις.