I live by the river

Στις πασαρέλες του βρετανικού Fashion Week το επειγόντως ζητούμενο (… από εμένα) είναι μια αίσθηση πανκ και swinging 60s παρελθόντος ή έστω ολίγης από kool Britannia επειδή έχω καταλήξει η νοσταλγία στη μόδα είναι πάντα τάση, και ειδικά όταν τη συνδυάζεις με αγαπημένα κλισέ, όπως το “θέμα έκθεσης: λονδρέζικη μόδα”. Και στο θέμα αυτό τα sos που πάντα θα πιστεύεις ότι θα πέσουν είναι Carnaby Street, Beatles vs Stones, Kate Moss, Εκείνο Το Εξώφυλλο του Vanity Fair, Vivienne και Sex, λίγο Κάμντεν, λίγος νεορομαντισμός διασταύρωση με blitz. Δεν ξέρω αν τα βρίσκω αυτά – σίγουρα δεν τα βρίσκω όλα πάντως – αλλά κάτι έχει αυτή η εβδομάδα μόδας, κάτι έχει. Σαν χρεωστούμενο αβανγκάρντ από την ταυτότητα που θα κρατάει το Λονδινάκι με τα δόντια μέχρι όλα να τελειώσουν.

Τα καρό είναι μέρος της ιστορίας της μόδας στο Νησί, και τον καθωσπρέπει υπαινιγμό τους η Mary Katrantzou τον συνδύασε με κάπως πιο φάνκι γούνες, 70s καλειδοσκοπικά μοτίβο και γουεστγουντικά παπούτσια. Μου φάνηκε η πιο ενδιαφέρουσα τελευταία, δεν ξέρω πείτε.

 

 

‘Εχω πει κατά καιρούς ότι τη γεωμετρική ασυμμετρία, εκείνη που καταλήγει σε γωνίες και αυστηρές γραμμές και όχι σε λούκια και αέρινες πτυχώσεις, τη βρίσκω ενδιαφέρουσα. Εμμένω. Εδώ τα συνολάκια Burberry βασίστηκαν στη γωνιώδη, γραμμική ασυμμετρία και το αγαπημένο Layering 1.0, δηλαδή το Μπλούζα-Πουκάμισο, όσο πρέπει δεκαετία 90 δηλαδή.

Μικρό διάλειμμα για να δείτε αυτή την γκρι οπτασία που λες και κάνει τσεκ όλα τα μικρά προσωπικά μου κουτάκια γκρι/αμάνικο πουλόβερ/cropped στη μέση/παντελόνι σε αντρικό στυλ/άσπρο μυτερό παπούτσι, και συνεχίζουμε.

Στη συλλογή Erdem βρίσκεις πολύ βελούδο που μοιάζει με την κουρτίνα που θα έσκιζε η Σκάρλετ για το φουστανάκι που ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ, ΑΛΗΘΙΝΑ ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ, και αυτό μου αρέσει.

Εσείς βρίσκετε φοβερό ή αναμενόμενο το ότι η Victoria Beckham πέρασε από το ντύσιμο Spice Girls στο design των πιο preppy minimal κολεξιόν; Εγώ δεν μπορώ να αποφασίσω, πιστεύω όμως ότι οι τσέπες όπου και να προστεθούν προσθέτουν (see what I did there), ότι τα cropped φαρδιά παντελόνια ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν κλασικά και ότι σίγουρα αυτές οι μπότες μπορούν να κάνουν οποιοδήποτε ρούχο να φαίνεται όμορφο.

 

Ο “μη πολύ γνωστός” φετινός σχεδιαστής που έκλεψε την καρδιά του φάσιονιζμ είναι η Serafina Sama. To label Isa Arfen έχει τα φορέσιμα ρούχα που θα αγαπήσεις και είναι ένα μικρό μεταίχμιο μεταξύ girlie και ανδρόγυνου με αναφορές στην εποχή που οι γυναίκες άρχισαν να επενδύουν στα μπατζάκια έναντι του ποδόγυρου (sic), με το girlie αυτό να καταφέρνει να μην είναι καθόλου γλυκερό και twee. Φαίνεται, επίσης, ότι η Serafina έχει εντρυφήσει στο Παντελόνι και αυτό είναι μεγάλο πράμα.

Ο Gareth Pugh σχεδίασε με βάση τα κοινωνικοπολιτικά τεκταινόμενα, και για αυτό η συλλογή του είναι “αυστηρή, και αντικατοπτρίζει ένα είδος πειθαρχίας στη σκέψη”, με έμπνευση από bondage, vinyl και την αμφιλεγόμενη ταινία The Night Porter με κεντρικό χαρακτήρα έναν πρώην στρατιώτη των SS (προφανώς επιχειρώντας να αναφερθεί στην άνοδο του νεοναζισμού) ενώ για μοντέλα επέλεξε καλλιτέχνες και ακτιβιστές που φορούσαν κατάμαυρα, καταδεικνύοντας τα της εποχής. Είδατε; Όσο “ελαφρύ” και αν είναι το ποιόν της πλατφόρμας του καθενός, αν θες και κρίνεις ότι πρέπει να μιλήσεις, μιλάς.