Αν δεις στον δρόμο μια γυναίκα με ύψος 1,80 και βάρος 52,5 κιλά, με τις αυτόματες κατανομές που δυστυχώς ή ευτυχώς κάνει το ανθρώπινο μυαλό θα την κατατάξεις στις “σαν μοντέλο”, “αδύνατες”, “εντυπωσιακές”, ανάλογα με το ποια είναι η προσωπική σου άποψη για το γυναικείο σώμα. Με αναλογίες 1,80 και 52,5 κιλά, η γερμανίδα Karolin Wolter έζησε έναν επαγγελματικό εφιάλτη και μια κωμικοτραγική αλλά στρεσογόνο κατάσταση. Ως μοντέλο, άκουγε πάντα από το αμερικανικό πρακτορείο της ότι την επόμενη εβδομάδα μόδας θα πρέπει να πιεστεί για να χάσει μερικά κιλά, επειδή – δεν υπάρχει επειδή, όλοι έχουμε δει μια μέση πασαρέλα. (Εμένα πιο απίστευτο από όλα μού φαίνεται το γόνατο, το πόδι γενικά, μα πώς υπάρχουν τόσο αποστεωμένα πόδια; Τι να πεις, καθείς με ό,τι του λείπει μάλλον). Οι Ευρωπαίοι ήταν πιο “ελαστικοί” (ας χρησιμοποιήσουμε εδώ το ελαστικός ως μια γλωσσική σύμβαση για να επιτευχθεί η επικοινωνία. Είσαι όντως ελαστικός όταν δεν πιέζεις ένα κορίτσι 52 κιλά να χάσει βάρος;; Ασφαλώς όχι). Αλλά η Karolin ήθελε να δουλέψει στη Νέα Υόρκη.
Όταν, μετά από συνεχείς αποτυχημένες δίαιτες η Karolin έφτασε στο σημείο να μην μπορεί να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέπτη, όπως γράφει η ίδια στο περιοδικό I Love You (μπορείτε να διαβάσετε το κείμενό της εδώ), και όταν έφτασε στο σημείο να έχει το μυαλό της τόσο απασχολημένο με ένα μόνο θέμα, που έπαιρνε διαστάσεις μονομανίας, τής χτύπησε ένα μικρό καμπανάκι: η δουλειά την απασχολούσε ολοκληρωτικά σε σημείο που οι σχέσεις με τους δικούς της είχαν διαταραχτεί, “στο σπίτι ήταν σαν να μην υπήρχε”. Αποφάσισε λοιπόν να απέχει για έναν χρόνο, μήπως καταφέρει ζυγίζοντας το πράγμα να αποφασίσει αν άξιζε τον κόπο. Όταν επέστρεψε, είπε στο πρακτορείο της ότι είχε έναν όρο: να κάνει rebranding του εαυτού της ως plus size model. Με ύψος 1,80 και βάρος 52 κιλά. Πρόσεξε: είμαι 52 κιλά, και έχω ύψος 1,65. Για τα κριτήρια των πρακτορείων είμαι, φυσικά, χοντρή, ας μη φοβόμαστε τη λέξη. Με αυτή της την κίνηση, η Karolin πόνταρε να γλιτώσει από το άγχος που την κατέτρωγε τόσον καιρό, αλλά εκεί άρχισαν άλλα: οι Αμερικανοί δεν τη θεωρούσαν αρκετα ζουμερή για plus size (της έβαζαν βάτες στα ρούχα για να “γεμίζουν”) ενώ οι Ευρωπαίοι (που είπαμε, ήταν “ελαστικοί”) μπερδεύονταν από το γεγονός ότι ένα μοντέλο “κανονικό” θεωρείτο αφρατούλικο με το που περνούσε τον Ατλαντικό. Το γράμμα του νόμου της μόδας και οι ετικέτες επιδείκνυαν φοβερή ακαμψία. Το αστείο έιναι πως με το που πλάσαρε τον εαυτό της ως plus size, διατροφικές συνήθειες και μεταβολισμός επανήλθαν, και η Karolin, μια από τη φύση της αδύνατη κοπέλα, δουλεύει πλέον ως “κανονικό” μοντέλο. Και πέρα και δώθε από τον Ατλαντικό. Η εξέλιξη αυτή την λυπεί κάπως – το να θεωρείται plus size στα 52 κιλά ήταν το δικό της statement. Αλλά η ταξινόμηση είπαμε, είναι αδυσώπητη.
Δεν ξέρω τι νομίζεις εσύ για αυτή την ιστορία. Εγώ, για τώρα, θα αποφύγω να “λαϊκίσω” μιλώντας για εφηβικά πρότυπα και νευρική ανορεξία (αν και είναι πολύ εύκολο να το κάνω) – παίρνω ως δεδομένο πως μοντέλα γίνονται συνήθως κορίτσια έτσι και αλλιώς λιγνά και νευρώδη, με ιδιαίτερω σωματική κατατομή, γιατί πάνω τους δείχνουν καλύτερα τα ρούχα. Θα πω όμως για την πίεση που ασκήθηκε σε μια γυναίκα από το επαγγελματικό της περιβάλλον και τις χαζές ταμπέλες του (ναι, σαν να το ακούω το “σιγά το πρόβλημα, τα κιλά, ξέρεις εμείς τι αντιμετωπίζουμε κάθε μέρα κοπελιά” – όμως τυχαίνει η δουλειά του μοντέλου να ταυτίζεται με την εμφάνιση, και όχι με κάτι corporate ή πιο πνευματικό, τι να γίνει). Και ήταν ένα είδος πίεσης που την έφτασε να απωλέσει την αίσθηση του εαυτού της, την ισορροπία και τον αυτοσεβασμό της, πράγμα το οποίο έναν λιγότερο ψύχραιμο άνθρωπο μπορεί να τον οδηγήσει σε μονοπάτια άλλα, που προορισμός τους δεν είναι το happy end. Επίσης, θα το θέσω το ερώτημα, προς τι όλα αυτά – μια υγιής γυναίκα που περπατάει στην πασαρέλα μπορεί μια χαρά να αναδείξει τα ρούχα, και είναι και πιο θελτική. Όχι;
Φωτογραφία από το twitter τής Karolin
*** Ήξερες ότι…
1 στις 100 Βρετανίδες πάσχουν από Body Dysmorphic Disorder; Είναι το σύνδρομο εκείνο που τις κάνει να βλέπουν στον καθρέπτη τους μια τελείως διαφορετική από την κανονική εικόνα – πάντα, εννοείται, προς το χειρότερο. Είμαι σίγουρη ότι σε μια μη παθολογική, πιο light μορφή, το έχεις πάθει και εσύ. Ας πορευτούμε λοιπόν με τον κανόνα “οι άλλοι πάντα μας βλέπουν καλύτερες”. Εκτός αν είναι πρακτορεία στη Νέα Υόρκη. 🙂
Photos: thefashionspot.com, bellazon.com, Vogue Japan
12 Comments