Salvage Beauty

Η Ελίνα Δημητριάδη είδε τη συλλογή του Tom Ford. Online, δεν τη στείλαμε στο φάσιον γουίκ.

 

O Tom Ford έχει δηλώσει ότι έγινε σχεδιαστής γιατί ήθελε να κάνει τις γυναίκες και τους άντρες να νιώθουν πιο όμορφοι και με περισσότερη αυτοπεποίθηση.
Ο Alexander McQueen είχε δηλώσει ότι οι άνθρωποι ξεχνάνε ότι η μόδα έχει να κάνει με το να δείχνεις αυτό που είσαι.
Ο Tom Ford επέστρεψε πρόσφατα με τη νέα συλλογή του για την Άνοιξη/Καλοκαίρι ’19 στην Εβδομάδα Μόδας της Νέας Υόρκης και η επιστροφή του ήταν τόσο γνώριμη και ικανοποιητική, όσο αυτή ενός παλιού, δοκιμασμένου φλερτ που ξέρεις ότι θα περάσεις ωραία, θα ζήσεις την αποπλάνηση, θα είναι σέξι και τολμηρό, θα είναι υπαινικτικά επικίνδυνο, αλλά στο τέλος θα βγεις από αυτή τη σύντομη συναναστροφή ακέραια, απελευθερωμένη και ανανεωμένη. Από όλη αυτή την ανάμνηση θα σου μείνει κάτι ωραίο και η έξαψη που σου δίνει ένα ρίσκο, έστω και ασφαλές. Ακόμη και η επιλογή του τραγουδιού που άνοιξε την επίδειξη δεν ήταν προφανώς τυχαία. Ο Tom Ford χρησιμοποίησε το theme της σειράς «Babylon Berlin», μία σειρά για το σκοτεινό γκλάμουρ, το jazzy χάος, τον καλλιτεχνικό και σεξουαλικό πειραματισμό των Roaring Twenties στη Γερμανία, απαθανατίζοντας την κόψη, την περίοδο εκείνη λίγο πριν η δημιουργική ανασφάλεια στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης δώσει τη θέση της στην αποτρόπαιη ασχήμια της Ναζιστικής Γερμανίας.
Ο Alexander McQueen σχεδίασε την τελευταία συλλογή του πριν 8 χρόνια, λίγο πριν δώσει ο ίδιος τέλος στη ζωή του. Και δεν μπορεί πια να επιστρέψει και να σε οδηγήσει σε μία νέα περιπέτεια που ξέρεις, γιατί στο λέει ο ίδιος με κάθε τρόπο, ότι η ομορφιά και η απόλαυση θα συμβαδίζουν με τον πόνο, που τα ρίσκα δε θα είναι ποτέ υπολογισμένα, που το συναίσθημα θα είναι αληθινό και ωμό, να τον ακολουθήσεις στον γκρεμό, γνωρίζοντας ότι θα νιώσεις πως πετάς για μία στιγμή μονάχα πριν τσακιστείς. Αν ήταν ακόμη εδώ, όμως, θα τα έκανες όλα αυτά, για να βιώσεις στο πετσί σου αυτή την άγρια ομορφιά και τη σύνθλιψή της.

Ford-McQueen

Ford-McQueen

Ford-McQueen

Ford-McQueen

 

Ford-McQueen

Ford-McQueen

Στη νέα συλλογή του Tom Ford υπάρχουν όλα εκείνα τα στοιχεία σε ακριβώς μελετημένες αναλογίες, ώστε το παιχνίδι της αποπλάνησης να μην σκοντάψει πουθενά. Οι διαφάνειες είναι όσο προκλητικές απαιτείται, η δαντέλα παίζει με τα κροκό και τα δερμάτινα στοιχεία σε πλήρη αρμονία χωρίς αίσθηση απότομης εναλλαγής ή μη διαχειρίσιμης απειλής, οι άνιμαλ πριντ κορσέδες προσθέτουν την ίντριγκα πάνω στα ραφιναρισμένα μεταξωτά παστέλ φορέματα, τα γυναικεία σμόκιν και σακάκια είναι αποδομημένα μέχρι εκεί που οι γωνίες τους να είναι όσο αιχμηρές χρειάζεται για να μην κοπείς. Ή αν κοπείς, να είναι σαν ένα μικρό κόψιμο από χαρτί που θα στάξει απλά μία κηλίδα αίμα, όπως συμβαίνει στην Amy Adams, την πρωταγωνίστρια στην αρχή της τελευταίας ταινίας που σκηνοθέτησε ο Tom Ford.
Δεν ήταν λίγοι αυτοί που έσπευσαν να κατηγορήσουν τον Tom Ford, σκηνοθέτη των δύο ταινιών «A Single Man» και «Nocturnal Animals», ότι προβάλλει το «Style over substance», χωρίς να καταπιάνεται εις βάθος με τις θεματικές που σχολιάζει στα έργα του. Το αποτέλεσμα είναι σταθερά ευχάριστο αισθητικά στα μάτια, όπως οτιδήποτε με το οποίο καταπιάνεται ο Tom Ford, αλλά ο θεατής μένει με αυτή μόνο την απόλαυση στο τέλος, χωρίς να έχει να ασχοληθεί με περαιτέρω ουσία.
Εκείνος δήλωσε πρόσφατα σε μία συνέντευξή του ότι κάθε στιγμή στο πίσω μέρος του μυαλό του υπάρχει η σκέψη του θανάτου. Ακόμα κι όταν βλέπει ένα βάζο με λουλούδια, θα σκεφτεί ότι σε 3-4 μέρες θα έχουν μαραθεί. Προτιμάει, όμως, να κρατήσει την ομορφιά που έχουν εκείνη τη στιγμή που τα βλέπει φρέσκα και ανθισμένα, κι ας ξέρει τι θα ακολουθήσει. Έτσι και στις ταινίες του, η απώλεια και ο θάνατος, στοιχεία που αποτελούν τους βασικούς άξονές τους, ντύνονται με έναν μανδύα ομορφιάς. Οι νεκρές γυναίκες μετατρέπονται σε αναγεννησιακό πίνακα, το πένθος βιώνεται μέσα σε άψογης αισθητικής και διακόσμησης σπίτια, η εικόνα υπαινίσσεται, δε θα σου δείξει ωμά τι υπάρχει πίσω από αυτό που βλέπεις και καταλαβαίνεις, δε θα σου δείξει απροκάλυπτα την καταστροφή, δε θα πονέσει κάτι τα μάτια σου. «Μερικές φορές, τα πιο άσχημα πράγματα έχουν κι αυτά τη δική τους ομορφιά» λέει ο Colin Firth στο A «Single Man». Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα υπάρξει πόνος στην ψυχή σου. Σημαίνει, για μένα, ότι στο τέλος, ο Tom Ford επιλέγει να σώσει την όποια ομορφιά. Το μέλλον είναι ο θάνατος και αυτό είναι κάτι που μοιραζόμαστε όλοι, αλλά ακριβώς γι ’αυτό πρέπει να μπορείς και να απολαύσεις το παρόν των ανθισμένων λουλουδιών.

Tom Ford

Tom Ford

Tom Ford

Tom Ford

Tom Ford

Tom Ford

Και από την άλλη, ο Alexander McQueen δε δίστασε ποτέ να δείξει την κατεστραμμένη ομορφιά που υπήρχε μέσα του και γύρω μας. Τα γυναικεία σμόκιν και σακάκια του ήταν αποδομημένα σε σημείο διάλυσης, η δαντέλα κοβόταν βίαια για να την αντικαταστήσει το τραχύ ανεπεξέργαστο δέρμα, οι διαφάνειες ήταν ολοκληρωτικές, θρασείς και θαρραλέες, τα κοψίματα ήταν αιχμηρά και επίπονα, η αγριάδα της φύσης δεν ήταν παρούσα μόνο σε ανιμαλ πριντ λεπτομέρειες, αλλά πολλές φορές ήταν το βασικό στοιχείο που ξεχώριζε, έφερνε μέχρι και τη βροχή στις πασαρέλες του, κάνοντας τα μακιγιαρισμένα πρόσωπα των μοντέλων του να μετατρέπονται σε πρόσωπα μουντζουρωμένα από το κλάμα. Οι άγγελοι και, κυρίως, οι δαίμονές του ήταν όλοι εκεί, μπροστά στα μάτια μας, για να τους δούμε, για να γνωρίζουμε ποιος είναι και να τον αγαπήσουμε για αυτό που είναι, για να μάθουμε κι εμείς ποιοι είμαστε, για να σε παρασύρει να χάσεις τον έλεγχο των συναισθημάτων σου και εκείνος να βρει κάθαρση μέσα από όλο αυτό και να μπορέσει να συνεχίσει για όσο θα βρίσκει δύναμη.

McQueen

McQueen

Κάποιος με ρώτησε πρόσφατα για ποιο λόγο μου αρέσει η μόδα και, χωρίς να το σκεφτώ, απάντησα επειδή είναι τέχνη, χωρίς η χρηστικότητα να την περιορίζει στην έκφρασή της ή να μειώνει την αξία του καλλιτεχνικού αποτελέσματος. Όταν ο Alexander McQueen παρουσίασε τη συλλογή του για την Άνοιξη/Καλοκαίρι ’99 με το όνομα «No. 13», έβαλε τα μοντέλα του να περπατήσουν σε μία αποθήκη στα περίχωρα του Λονδίνου, πάνω σε ακατέργαστο ξύλο και στο τέλος, η Shalom Harlow, διάσημο μοντέλο και πρώην μπαλαρίνα, βγήκε με ένα λευκό φόρεμα και στάθηκε πάνω σε μία περιστρεφόμενη βάση ανάμεσα σε δύο ρομποτικούς βραχίονες. Με μουσική υπόκρουση το κομμάτι «The Swan» της Camille Saint-Saëns, η Harlow ξεκίνησε να περιστρέφεται απαλά, τα ρομπότ «ξύπνησαν» και ξεκίνησαν να την επεξεργάζονται, μέχρι σιγά σιγά να αρχίσουν να κινούνται πιο γρήγορα και απειλητικά προς το μέρος της, ψεκάζοντας πάνω στο λευκό φόρεμά της μαύρη και κίτρινη μπογιά, κι εκείνη στο τέλος να παραδίνεται στη φρενήρη ορμή τους, χορεύοντας βουβά αλλά σπαρακτικά το κύκνειο άσμα της. Στην ταινία του Tom Ford «A Single Man», ο Colin Firth διδάσκει στους μαθητές του το βιβλίο του Aldous Huxley «After many a summer dies the swan», ένα βιβλίο για την αμερικανική κουλτούρα, τον ναρκισσισμό και την εμμονή με τη νεότητα.
Τις ίδιες αγωνίες είχαν και οι δύο. Αυτό που διαφέρει είναι ο τρόπος διαχείρισης και έκφρασής τους. Η αναδρομική έκθεση αφιερωμένη στο συνολικό έργο του Alexander McQueen ονομάστηκε «Savage Beauty». Η αναδρομική έκθεση για το έργο του Tom Ford θα μπορούσε να ονομαστεί «Salvage Beauty».

 

3 Comments

Leave a Reply

Your email address will not be published.