99 Luftballons

Αν θέλεις να παραγγείλεις το δεύτερο φωτογραφικό άλμπουμ της γιαπωνέζας Rie Hosokai, τώρα μπορείς, από εδώ. Αν δεν θέλεις, μπορεί να θελήσεις μέχρι να φτάσεις στο τέλος του ποστ. Η Rie είναι γνωστή κατά κόσμον με το πιο πιασάρικο Daisy Balloon, επειδή, “φτιάχνει δημιουργίες με μπαλόνια”. Αν το πρώτο που σου έρχεται ακούγοντας “δημιουργίες με μπαλόνια” είναι τα σκυλάκια και τα λουλουδάκια, άντε και κανα πτηνό, στα παιδικά πάρτυ (… γιατί εμένα αυτά που έρχονται, κακά τα ψέματα), ήρθε η ώρα να δεις και τα αληθινά τρισδιάστατα installations, πολλά από αυτά βραβευμένα. Η Rie έχει κερδίσει πολλά βραβεία για τα εναλλακτικά γλυπτά της, τα φορέματα και τα μικρότερα αντικείμενα τέχνης (κάπου θέλω να κολλήσω το “η σύγχρονη τέχνη είναι αέρας/φούσκα αλλά δεν βρίσκω πού, ελπίζω να μετράει τουλάχιστον ότι το σκέφτηκα) και έχει καταφέρει, επομένως να συγκαταλέγεται στους περιζήτητους πρωτοποριακούς τόσο της τέχνης όσο και της μόδας. Φυσικά, την έχει τιμήσει πρώτη πρώτη η Bjork.

Η ίδια η Rie, μιλώντας για τον avant garde πλέον χαρακτήρα της τέχνης της, παραδέχεται πως όλα ξεκίνησαν από την κλασική αγάπη για τα μπαλόνια που είχε ως παιδί και που αναζωπυρώθηκε τυχαία όταν έπιασε δουλειά σε ένα ανθοπωλείο, και άρχισε να κάνει συνθέσεις, που τις βγήκαν πιο εχμ, φιλόδοξες, όταν συνειδητοποίησε τις ατέλειωτες πιθανότητες που της προσέφερε το στρίψιμο της φουσκωτής μπάλας. Πριν ξεκινήσει να δουλεύει πάνω σε κάθε νέο προτζεκτάκι, γλυπτό ή φόρεμα, αποφασίζει το χρώμα και το τι μπορεί να προκύψει από αυτό – το πάει δηλαδή κάπως ανάποδα το θέμα, κάπως “μη ρεαλιστικά”, πράγμα που εναρμονίζεται απολύτως με τη θεωρία της για αυτό που κάνει. Η δημιουργία αντικειμένων από μπαλόνια, λέει, είναι ταύτιση με τον μη ρεαλιστικό κόσμο, τον οποίο λίγο αν μεταφέρουμε στον ρηχό ρεαλιστικό δικό μας κόσμο, θα μπορέσουμε να μάθουμε πολλά. Φυσικά, νούμερο ένα θαυμαστές τής τέχνης της Rie είναι τα παιδιά – τα μόνα που θα κοντοσταθούν και θα μελετήσουν για ώρα ένα λουλούδι από μπαλόνια, όταν οι μεγάλοι απλώς θα προσπεράσουν.

[Η Rie λέει πως “όλοι αγαπούν τα μπαλόνια”, οπότε επέλεξε να ασχοληθεί με κάτι ασφαλές και χαρούμενο. Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές, και σήμερα ακόμη μία, τι είδους ψυχανάλυση μου χρειάζεται που από πολύ μικρή τα μπαλόνια με μελαγχολούσαν γιατί ήξερα πως θα είναι εκεί για να προσφέρουν χαρά, με απώτερο σκοπό και ζενίθ της ύπαρξής τους Το Πάρτυ, και μετά θα αποσυρθούν σε μια γωνιά μόνα και ξεχασμένα για να ξεφουσκώσουν (μην πω πεθάνουν και σας φρικάρω), περιστοιχισμένα από ψίχουλα, καθώς θα σιγοσβήνει το κέφι στον απόηχο μασημένης κασέτας. Καλημέρα σας]

 

 

 

Photos: wktokyo, daisyballoon