H & MΜ

Τα παπούτσια που φόρεσα στον γάμο μου ήταν Margiela, φούξια, μεταξύ ημιμποτακίου και πέδιλου. Υπέφεραν εκείνο το βράδυ, και όμως τα πόδια μου έμειναν μια χαρά, και είχα χορέψει από Hot Chip – μέχρι που είχα σκεφτεί να κάνω και ένα μικρό startup μετά τη δεξίωση (όχι διάβασε το κείμενο του link, αλήθεια) – μέχρι Monster Magnet. Θυμάμαι πόσο είχα ενθουσιαστεί όταν τα είχα πρωτοδεί (μετά κάποιος μου είπε ότι τα φοράει και η Βίσση και κρέμασα λίγο, αλλά και τι να κάνεις). Ακόμα βέβαια τα κάνω απόσβεση (είχαν αποκτηθεί προ κρίσης), για αυτό και είμαι ενθουσιασμένη τώρα που ο σχεδιαστής που παρακολουθώ με αληθινό ενδιαφέρον από τότε που άρχισα συνειδητά να ασχολούμαι λίγο με τα ρούχα, φτιάχνει μια φτηνή συλλογή. ΑΠΟΚΤΗΣΙΜΗ. Αυτή είναι η σωστή λέξη.Δεν ξέρω αν η Ελληνίδα θα κάνει ουρές έξω από τα Η&Μ για αυτή την αβανγκαρντιά, πιο κοντά στο μυαλό της έχει τον Versace. Αν θέλεις να το συζητήσουμε περαιτέρω, μου προκαλούν ούτως ή άλλως εντύπωση οι ουρές για να αγοράσεις ένα ρούχο που δεν κάνει ξερωγώ 5 ευρώ από 100, αλλά εντάξει, ο καθένας πράττει κατά βούλησιν, και κυρίως, κατά προτεραιότητα. Τα Maison Martin Margiela ήταν πάντα deconstructed με τον βελγικό τρόπο, σκοτεινά, με πολλά σχήματα να ανιχνεύονται στα σχέδια, χωρίς πολύ χρώμα και βαριά, με πολύ όγκο. Η συλλογή για τα H&M είναι στην ουσία επανεκδόσεις των, ήδη υπαρχόντων, πιο γνωστών κομματιών – μια ευκαιρία δηλαδή, να αποκτήσει κανείς ρούχα-στυλοβάτες του Οίκου. Δεν είναι εύκολα, ούτε για όλους (το αμερικανικό Esquire είπε “έχουν έναν βαθμό δυσκολίας, αλλά αποκλείεται να μη βρεις κομμάτια να σου αρέσουν), ωστόσο δείχνουν δημιουργό που το κατέχει. Επιπλέον, με έναν τρόπο πειραματικό, είναι και απολύτως πρακτικά χειμωνιάτικα, ίσως για έναν χειμώνα μακριά από τον ελληνικό, αλλά για αυτό έχει μόνιμα ποντάρει στα layers: ζεσταίνεσαι; Αφαιρείς.

Να εδώ, για να κάνει πιο βατό το πανωφόρι έριξε από μέσα και ένα ασημί κολάν. Και ποιο κορίτσι δεν τρελαίνεται για ασημί κολάν, θα σκέφτηκε.

 

Αν μπαίνεις στο page (κάνε τώρα like και μπες!!! – τέλος σποτ) θα είδες ότι το top προκάλεσε συζητήσεις. Μμμ, φαίνεται καλύτερο στη φωτογράφιση, από ό,τι φορεμένο live. Κοίτα λίγο και την τσάντα-τσίκλα.

Βελγικά αποδομημένη δεκαετία ’60. Με κάποιον τρόπο abstract βέβαια.

Το αυτό. Μαντό σε γραμμή άλφα, πολλαπλασιασμένη επί… πολύ.

Κοίτα πώς καταφέρνει να κάνει το γαλάζιο, ένα παιχνιδιάρικο χρώμα γενικά, να φαίνεται ασήκωτο με τις πτυχώσεις. Όχι μαγκιά του. Μου αρέσει.

Το πιο βολικό πράγμα του κόσμου, η μακριά φούστα, επέστρεψε από πέρυσι (και η συγκεκριμένη είναι καταπληκτική!). Χρόνια παρακαλούσα. Ντάξει υπερβάλλω, αλλά μου την έδινε που το μακρύ boho ήταν οκέι το καλοκαίρι αλλά τον χειμώνα είχες δίλημμα “καλσόν ή αποτρίχωση”.

Τέλειο κοστούμι, Madonna στο Express Yourself, εμφανέστατα.

Φόρεμα-σάκος. Εγώ τα έχω πολυφορέσει (στην εγκυμοσύνη νομίζω έβαλα την τελεία), αλλά ναι, σχεδιαστικό ντοκτορά.

Ντεπιές (… μάνα) στα default χρώματα, που αν εξαιρέσεις το “ξήλωμα” στη φούστα είναι εντελώς φορέσιμο.

Η απόπειρα του Martin στο χρώμα έπρεπε να έχει έθνικ άλλοθι. Το ινδικό σάρι βέβαια δεν θα ήταν αντάξιο του Margiela αν από κάπου δεν ξεπετιόταν και ένα μπατζάκι.

Παρακάτω, η σπουδή στο oversized: σε παντελόνια, σακάκια, φόρεμα (σε υπέροχο χρώμα), και το υπέροχο μαύρο πουλόβερ με τα άσπρα εξώρουχα. Την τελευταία φούστα δεν την πολυπιάνω, αλλά είπαμε, είναι σύμφυτη με τη φιλοσοφία του πολυμορφικού.

…

… και αυτό για την Nene <3, από το highsnobette.