Wixsonson

Πάω στοίχημα ότι η ζωή σας είναι γεμάτη συναρπαστικούς ανθρώπους που κάνουν κάτι εντελώς διαφορετικό από εκείνο που ξεκίνησαν να κάνουν ή που έχουν αλλάξει πεντακόσιες δουλειές – ή μάλλον, ανασκευάζω για να μην είμαστε υπερβολικοί, πάω στοίχημα πως οι συναρπαστικότεροι άνθρωποι στη ζωή, όσοι υπάρχουν τέλος πάντων, είναι εκείνοι που κάνουν κάτι εντελώς διαφορετικό από εκείνο που ξεκίνησαν να κάνουν ή που έχουν αλλάξει πεντακόσιες δουλειές. Δεν ξέρω αν εξηγείται κάπως μη τσαπατσουλίστικα, αλλά ίσως έχει να κάνει με το ότι οι πέτρες που κυλάνε δεν χορταριάζουν ή με το πως η βαρεμάρα μπορεί να είναι ένα κίνητρο (πράγμα που, προφανώς, είναι η δική μου τσαπατσουλίστικη ερμηνεία).

Η Sasha Wixson ήταν αρχαιολόγος και τώρα φτιάχνει εσώρουχα ακολουθώντας έναν καθόλου μαζικό τρόπο παραγωγής, σε περίπτωση που μπεις στα λινκς και αναρωτηθείς γιατί είναι πανάκριβα. Δαντέλα από το Calais, μαλλί από τις Άνδεις, σπάνια γαλλικά μετάξια και γενικά πρώτες ύλες που θυμίζουν ιστορίες με εμπόρους που έφερναν στις πόλεις μαγικά προϊόντα από εξωτικές χώρες χρησιμοποιούνται για να φτιάξουν κομμάτια που μοιάζουν λίγο 50s, λίγο μπουρλέσκ, λίγο ρετρό (συγγνώμη, αλλά ακόμα και εγώ αν κάπου τσιμπάω με το ρετρό, είναι στα εσώρουχα). Η Sasha συνεργάζεται με παλιές, τοπικές βιοτεχνίες και μικρότερης κλίμακας υφαντουργεία και εργοστάσια ανά τον κόσμο, πράγμα που κάνει τις συλλογές τις ακόμα πιο “πολύτιμες” (και, φυσικά, μη οικονομικές μην τα ξαναλέμε). Η εμμονή στην πρώτη ύλη και τους τεχνίτες είναι, σου λέει, μείζον κατάλοιπο της αρχαιολογίας, στην οποία κάθε μικροσκοπική λεπτομέρεια μετράει. Έτσι, υφές, τούλια, κομψά κουμπώματα όπου χρειάζεται, μαλακά στο άγγιγμα υφάσματα έχουν προτεραιότητα, όση και τα εσώρουχα, “τη σημασία των οποίων πολλές γυναίκες παραγνωρίζουν”, στο ντύσιμο.

Κατά τα λοιπά, η Sasha, που κρίνοντας από τη φωτογραφία μου φαίνεται αρκετούντως Παριζιάνα, αναφέρει μεταξύ των προτύπων της, ως προς το στυλ, τις Jane Birkin και Charlotte Gainsbourg (και έτσι αυτομάτως κερδίζει τη θετική μου απάντηση όταν ζητήσει να με φιλοξενήσει στην πόλη του φωτός), παραδέχεται τον Demna Gvasalia, φυλάει ως θησαυρό το ρολόι τσέπης του παππού της, μας διαβεβαιώνει (καθησυχαστικά) ότι ένα πράγμα που ποτέ δεν θα δούμε πάνω της είναι τα Crocs και ότι ένα πράγμα που πάντα θα δούμε πάνω της είναι κάποιου είδους φουλάρι και ξεκινάει πάντα να ντύνεται φορώντας άρωμα και παπούτσια. Στην ερώτηση “σε ποια πόλη ζουν οι πιο καλοντυμένες γυναίκες;” απαντά Παρίσι, με δεύτερη πόλη στη σειρά το, εχμ, Παρίσι.

Σε ένα πράγμα διαφωνούμε, τα σοσόνια με ψηλοτάκουνο. Και όπως έχουμε πει εκεί κερδίζουν οι κάλτσες, γιατί ό,τι και να σου πει ο άλλος, το θέμα είναι στο τέλος να φοράς ό,τι θές – και έτσι κλείνουμε με τον πιο άσχετο επίλογο στη μικρή ιστορία του φάσιονιζμ.

Παρακάτω, μπορείς να δεις τα basics που διάλεξα και που, το πιστεύω ακράδαντα, φοριούνται και ως ρούχα.