Α New Flame

Μπήκα λίγο στον πειρασμό να ξαναπλέξω το εγκώμιο του Δημήτρη Ζαφειρίου, γιατί οι έπαινοι πρέπει να μοιράζονται απλόχερα, ειδικά από κάποιον που συνήθως γκρινιάζει (= εγώ είμαι αυτό το μικρό αίνιγμα), αλλά λέω όχι, θα εκβιάσω τον δικό σου έπαινο λέγοντάς σου λίγα πράγματα για τη νέα συλλογή.

Αυτό, βέβαια, αφού σου θυμίσω ότι μόνο μέχρι την Παρασκευή μπορείς να είσαι η μία εκ των δύο που θα κερδίσουν αυτά. Για αυτό άλλωστε κάναμε τον διαγωνισμό, για να γιορτάσουμε τα νέα.

Και τώρα που το βγάλαμε από τη μέση, ναι, ο Δημήτρης (που πρέπει να ξέρεις πως δεν είναι από εκείνους που έχουν κομποδέματα στην άκρη και σχεδιάζουν έτσι, για να φοράνε κάτι οι πλούσιες, αλλά ασχολείται με το σχέδιο μόδας παράλληλα με άλλες, βιοποριστικές ασχολίες, επειδή το αγαπάει) έφτιαξε μετά από αρκετό καιρό, τόσο ώστε να μπορεί να θεωρηθεί “επιστροφή”, καινούργια κομμάτια. Βαμβάκι, μετάξι, διαφάνειες και ψιλή παγέτα, το γυαλιστερό εκείνο υφασμάτινο bling που κάνει τα ρούχα να μοιάζουν βρεγμένα, είναι τα υλικά με τα οποία αποφάσισε να φτιάξει τα φορέματά του – γιατί πρόκειται κυρίως για φορέματα, εντελώς απλά, που ακολουθούν το σώμα. Και το σώμα ο Δημήτρης δεν το θέλει αποκλειστικά σώμα μοντέλου, έτσι λέει: θεωρεί πως πλέον το στενό φοριέται και από κορίτσια με καθημερινούς σωματότυπους, γιατί δεν υπάρχει τίποτα το “λάθος” στο να τονίζει μια γυναίκα τις καμπύλες της. Και μιλάει ακόμα και για μποτιτσελικές καμπύλες ε, για αφροδίτες που βγαίνουν από τους αφρούς και τέτοια. Ο ίδιος τα λέει, όχι εγώ.

Τα χρώματα στα οποία θα κυμανθούμε (όπου πρώτο πληθυντικό, εμείς που μας ενθουσιάζουν τα χυτά μάξι, και ελπίζω να μην είμαι μόνη!) είναι τα δέοντα, βαθύ μπλε (ξέρετε εγώ και το μπλε), μαύρο (ξέρω όλοι σας με το μαύρο) και διάφορες αποχρώσεις του γκρι (ξέρετε οι λάτρεις του ελαφρού S/M με το γκρι – σόρι νταξ δεν άντεξα). Εκείνο όμως που όλοι περιμέναμε πολύ καιρό, έχοντας παρατηρήσει το styling στις κολεξιόν του, αλλά ως τώρα δεν είχε γίνει, είναι τα κοσμήματα:  Γλυπτά κομμάτια, δεμένα με δέρμα, ομοιώματα δοντιών άγριων ζώων και νύξεις παγανισμού είναι το goth κερασάκι στον εντελώς μινιμαλιστικό και, με την πρώτη (αλλά όχι σωστή) εντύπωση αγγελικό, σχεδιασμό του Δημήτρη. Δηλαδή, το αθώο του φορέματος έχει προπαθήσει (και καταφέρει) να το εξισορροπήσει με πρωτόγονες φόρμες και αναφορές σε προϊστορικές περιόδους.

Παρακάτω θα δεις μερικά από τα νέα κομμάτια. Για οτιδήποτε νεότερο, όπως καταλαβαίνεις, θα ενημερώσω.