Going through changes

Στην μακρόχρονη πορεία μου προς την απόλυτη επιδραστικότητα (…), για δυο πράγματα μπορώ να καυχηθώ. Πως έχω προξενέψει τα πιο απίθανα ζευγάρια (και σε γάμο έχω οδηγήσει άμα λάχει) και πως έπεισα μερικά κορίτσια να κόψουν τα μαλλιά τους κοντά. Όταν έχω τέτοια αποστολή, φοράω την πανοπλία μου (για να παραπέμπω σε σταυροφόρο), αλλά από μέσα από τις σατέν τουαλέτες μου, για να μην τις τρομάζω, χι-χα-χου, καλό; και τους το φέρνω λάου λάου. Συνήθως προσεγγίζω ανύποπτα θύματα, που τους έχει ήδη μπει η ιδέα και είναι ευάλωτες από μόνες τους. Η Αλεξάνδρα ήθελε να μοιάζει και πάλι με τον εξάχρονο εαυτό της, και έτσι έπεσε σαν ώριμο φρούτο. Σαν τις γκόμενες στην αγκαλιά του του του Gosling πες. Τις άλλες, όχι εμένα.

Αυτή, λοιπόν, ήτο η Αλεξάνδρα, μέχρι την Παρασκευή στις επτά το απόγευμα. Με αφέλειες και όχι ιδιαίτερα μακρύ μαλλί, μέχρι τους ώμους μόνο – δεν ήταν δηλαδή και ότι ξεφορτώθηκε τη σκάλα της η Ραπουνζέλ, αλλά δεν ήταν και μια μικρή αλλαγή, ειδικά (… και πιστεύω θα με καταλάβετε) για κάποιον που στη δουλειά ή όταν δεν προλαβαίνει, πιάνει τα μαλλιά του ψηλά. Είναι σαν all time american girl, από αυτά τα χαρούμενα και αισιόδοξα, σε yearbook, δεν είναι;

… και αυτή είναι η Αλεξάνδρα κατά τις 8 την Παρασκευή, η Αλεξάνδρα που ετοιμάζεται να ξεκινήσει το Σαββατοκύριακό της όντας μια πιο μυστήρια Ευρωπαία φοιτήτρια, από αυτές που φοράνε μπερέ και διαβάζουν Τα Άνθη του Κακού κάτω από τα πλατάνια με κόκκινη μύτη. Λιγότερο αθώα, περισσότερο γοητευτική. Αν με καταλαβαίνεις.

Και κοίτα το κόκκινο κραγιόν, πόσο ταμάμ είναι με το καρέ.

Για αυτό σου λέω. Έλα, σειρά σου διστακτική αναγνώστρια.

Η Αλεξάνδρα έκοψε τα μαλλιά της στο Icon (2109228443, κοντά στον σταθμό μετρό Ακρόπολη) και εμπιστεύθηκε το ψαλίδι του Γιώργου.