Τα σπίτια που έχουν πισίνα, έχουν πισίνα για να γυρνάς γύρω της ξιπόλυτος με ένα ποτήρι αναψυκτικό στο χέρι, να κάθεσαι στην άκρη της με τα πόδια στο νερό και να λες κουτσομπολιά ενώ τα μάτια σου μισοκλείνουν από τον ήλιο, διότι τα σπίτια με τις πισίνες είναι πολύ καλοκαιρινά ακόμα και στην καρδιά του χειμώνα, αρκεί να έχει λίγη λιακάδα: δεν ισχύει φυ σι κά το ίδιο και για τα σπίτια δίπλα στη θάλασσα, τα οποία τον χειμώνα είναι πιο χειμωνιάτικα και από τα καταφύγια στα χιονισμένα βουνά.
Τα σπίτια που έχουν γύρω γύρω τζαμαρία αντί για τοίχο, έχουν τζαμαρία επειδή θέλουν να παρατείνουν την ημέρα όσο γίνεται, ακόμα και αν σε εκείνους που μένουν μέσα αρέσει πολύ η νύχτα. “Φωτεινό”, “διαμπερές” – έχεις ακούσει ποτέ στις μικρές αγγελίες να γράφεται ως πλεονέκτημα το “το σπίτι είναι γενικά σκοτεινό με το φως της ημέρας να εισβάλλει μόνο για ελάχιστες ώρες, δίνοντας την εντύπωση ότι νυχτώνει πολύ νωρίτερα”; Όχι. Η τζαμαρία μου αρέσει γενικά το πρωί, με τρομάζει το βράδυ και με κάνει να νιώθω άβολα επειδή δεν μπορώ να κρυφτώ, όλη την ημέρα.
Τα σπίτια που είναι διακοσμημένα αραιά, χωρίς πολλά έπιπλα να γεμίζουν τα δωμάτια, είναι διακοσμημένα αραιά για να γίνεται αντιληπτή αμέσως η ανάγκη για ελευθερία. Αν σε κάθε δωμάτιο υπάρχει αρκετός χώρος για να ξαπλώσεις κάτω σε στάση αστερία και να κοιτάς στο ταβάνι, ο άλλος ξέρει αμέσως ότι προπάντων θες να είσαι ελεύθερος. Και ελπίζεις να του αρέσει.
Αυτά τα αυθαίρετα συμπεράσματα τα έβγαλα για την Kristen Wiig μόνο και μόνο κοιτώντας τις φωτογραφίες από το νέο της σπίτι, που χτίστηκε στην Pasadena το 1947 και φυσικά δεν υπάρχει κανένας λόγος να τα λάβει κανείς σοβαρά υπ’ όψιν.