Vintage αλά Brundage

Εσύ που βρίσκεις το site ψάχνοντας για “παπούτσια” (duh.) “πέδιλα” (Ευρωπαίες παιδί μου, χειμώνα-καλοκαίρι το ξώφτερνο) “τακούνια” (ή αποφασιμένες ή φετιχιστές), “τι πέδιλο να βάλω στον γάμο” (προφανώς ανήσυχες κουμπάρες)  “papoutsia tis modas 2011” (έχουμε και μερικές τινέιτζερς), δεν πιστεύω να έχεις παράπονο. Τα καλύτερα σου έχουμε, ίσως όχι τα φτηνότερα, αλλά τουλάχιστον τις αρπάζεις σαν πουλιά στον αέρα τις τάσεις, και μετά, σαν καλό κορίτσι, σαν εμένα και τη διπλανή που εισπνέουμε και εκπνέουμε ΔΝΤ, περιμένεις τις Εξευτελιστικές, το clearance, το sales, το κατιτίς, και ορμάς. Η Nicole Brundage είναι το κορίτσι που κοιμόταν με τα κόκκινα Μούγερ της αγκαλιά μια βραδιά πριν την Ανάσταση (σε μια αναλογία με ποιητική άδεια) – και σίγουρα το κορίτσι που παρήλαυνε στο σπίτι με τα τακούνια της μαμάς, από τότε που ήταν 6.

Με το “Ωραία μου Κυρία” και το “Περηφάνεια και Προκατάληψη” να την εμπνέουν, η Τεξανή που αποδήμησε στο Μιλάνο ορκίζεται στο Παλιό, πίνει νερό στο όνομα του vintage και σου υπογράφει ότι το λουκ που έκανες ένα τριωράκι (αν φυσικά έχεις αυτό το τριωράκι, γυναίκα των υποχρεώσεων) να φέρεις εις πέρας, μπορεί να αξίζει πτύελο αδιαφορίας του Sartorialist αν το παπούτσι δεν κατέχει. Τα παπούτσια που σε συμβουλεύει να έχεις απαραιτήτως είναι ένα ζευγάρι γόβες χρώματος nude, και σανδάλια, πάλι στο nude τους (ξαναλέω nude=δερματί, εκρουδερό, μπεζουλί) που πάνε με όλα και ισιώνουν το ανσάμπλ. Η Nicole θαυμάζει το χιούμορ των σχεδίων του Martin Margiela και σε προτρέπει να υπακούσεις τυφλά τον Oscar Wilde: Ή να είσαι έργο τέχνης, ή να φοράς ένα.

Photos: www.nicolebrundage.com, theshoegoddess.com

Περισσότερα παπούτσια εδώ