Το πρώτο εντελώς ανδρόγυνο μαύρο κοστούμι που θα ράψω (χάσταγκ #ράβομαι) το ανέθεσα στη Στέλλα και τη Βαλίσια – από εκεί να καταλάβετε πόσο τις εμπιστεύομαι, γιατί το ανδρόγυνο λουκ, το κοστούμι βασικά δηλαδή, είναι κάτι πολύ απαιτητικό. Θα το έχετε καταλάβει αν έχετε και εσείς επιδοθεί στην Αναζήτηση Του Τέλειου Παντελονιού, που να μην είναι πολύ φαρδύ αλλά ούτε και πολύ στενό, να μην είναι μακρύ αλλά ούτε και πολύ κοντό (εκεί με τον αστράγαλο υπάρχει ένα όριο), να μην είναι εντελώς “γραφείου” αλλά να δείχνει και κάπως βαρύ και σοβαρό, να είναι cigarette αλλά με σωστή μέση, την ψηλή, και αν γίνεται να δείχνει ωραίο και με sneakers και με γόβα.
Το δε σακάκι, μια από τα ίδια – να είναι κλασικό, δηλαδή να αγαπηθεί και να ξαναφορεθεί, άρα να είναι κάτι σε μπλέιζερ αλλά όχι νεοπλουτίστικο ή κληρονόμου καραβιών, να μοιάζει και μοντέρνο, να έχει βάτες αλλά μην είναι και σαν τους Spandau Ballet στην ακμή τους και γενικά πιστεύω με καταλαβαίνετε και όσες απλώς τα φοράτε, και όσες τα φτιάχνετε: το κοστούμι δεν είναι απλό πράγμα, ούτε και το sur mesure είναι απλό πράγμα.
Το tailoring για τις 2wo+1ne=2 είναι προτεραιότητα – και ποιος χρειάζεται περισσότερο το tailoring από τα μαύρα ρούχα (όσο και αν υπάρχει η πεποίθηση ότι είναι “απλό θέμα ” και “εύκολη λύση”); κανείς και τίποτα. Στην τωρινή τους συλλογή τα κορίτσια έχουν πολύ μαύρο προέλευσης γοτθικής, το οποίο έκοψαν σε όγκους στα μανίκια και τους ώμους και στο οποίο προσέθεσαν, ως αναγνωριστικό και σήμα κατατεθέν της κολεξιόν, κορδέλες. Κορδέλες στον λαιμό, κορδέλες στους ώμους, κορδέλες στα στριφώματα – και όπου δεν υπάρχουν κορδέλες, θα δεις κουμπιά τα οποία δίνουν επιπλέον ένα νουάρ στοιχείο σε όλο αυτό το goth όνειρο.
Θα δεις μερικές φωτογραφίες, θα δεις και εμένα να φοράω πολύ υπερήφανη το κοστουμάκι μου (υπομονή) αλλά μπορείς να το ψάξεις και περαιτέρω εδώ – α ναι, και όπου δεις γκρι, θυμήσου: το γκρι είναι απλώς ένα μαύρο που του έχει μείνει ακόμα μια κάποια ελπίδα.
**** Τη φωτογράφιση επιμελήθηκε η Ιωάννα Σφίγγα