All weather μυστήρια στο Λονδίνο

[H Ναταλί Σαϊτάκη αγαπάει τον Σέρλοκ Χολμς, ΑΥΤΟΝ τον Σέρλοκ Χολμς, τα αγόρια που ντύνονται σαν τον Σέρλοκ Χολμς και το Λονδίνο]

Εκεί που υπάρχει η μαγεία.

Η μαγεία δεν είναι σαν την άποψη. Κατά τη δική μου άποψη, πάντα. Δεν είναι συστατικό όλων των ανθρώπων, των σχέσεων, των καταστάσεων. Εκπορεύεται από το χάρισμα. Αν σου δοθεί με κάποιο τρόπο, μπορείς να θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό. Στην περίπτωση αυτή, τυχερός είναι και ο περίγυρός σου, γιατί γουστάρει να μένει με το στόμα ανοιχτό μπροστά στα «μαγικά» σου, ν’ αναρωτιέται τί κρύβεις, πώς τα καταφέρνεις και για πόσο μπορείς να διατηρήσεις τη μαγική αχλή σου (στη μαγική αυλή σου).

Το πιο πρόσφατο «μαγικό» που είδα, ήταν την προηγούμενη Τρίτη στο Cine Φιλοθέη, στην avant–première της μίνι σειράς του BBC, «Sherlock» (την οποία φέρνει στην Ελλάδα η OΤΕ tv, από τη Δευτέρα 24 Ιουνίου και κάθε Δευτέρα βράδυ στις 21:00, μέχρι τέλους Ιουλίου.)

Είναι η απολαυστική μεταφορά των ιστοριών του Sir Arthur Conan Doyle στη σύγχρονη εποχή, μέσα από τα μάτια των Steven Moffat («Dr Who») και Mark Gatiss (ομοίως). Ο Benedict Cumberbatch, που υποδύεται τον «συμβουλευτικό ντετέκτιβ» Sherlock Holmes και η παραγωγός Sue Vertue ήταν παρόντες στο Cine Φιλοθέη, όπου προβλήθηκε το πρώτο επεισόδιο του πρώτου κύκλου της σειράς, την ώρα που οι φανς κρατιόμασταν από τις καρέκλες του θερινού ή από τα χέρια των διπλανών, για να μην πέσουμε τ’ ανάσκελα από τον ενθουσιασμό και το feeling «δεν-το-πιστεύω-ότι-είναι-αυτός-μπροστά-μου».

Η αλήθεια είναι ότι το πίστευες πως ήταν μπροστά σου, τη στιγμή που άκουγες έναν κύριο από το event να παραγγέλνει στο μπαρ του σινεμά «μια μαργαρίτα για το Μπένεντικτ». Τόσο νορμάλ ακούστηκε, όσο όταν σου παραγγέλνει η μάνα σου «ένα γλυκύ βραστό για τον πατέρα σου με λίγο εβαπορέ».

Ο Benedict, λοιπόν, χωρίς τον Martin Freeman («The Office», «The Hobbit»), που παίζει το «ταίρι» του, τον Dr. Watson, γιατρό, βετεράνο πολέμου, φίλο, συγκάτοικο – καλντερίμι της ύπαρξής του, προσγειώθηκε (υποθέτω) στην Ελλάδα, θυμήθηκε τα παιδικά του καλοκαίρια στις παραλίες και τα θερινά σινεμά και συγκινήθηκε που είδε τον εαυτό του στο cardboard δίπλα από τη μεγάλη οθόνη.

Αφού σταθήκαμε όλες κυρίες και δεν του ορμήξαμε (οι φίλοι μας αποκαλούν «Cumberbitches», να πέσει το βίντεο παρακαλώ), πήραμε αυτόγραφα, όπου μας έγραψε Thank you (εμείς θενκ γιου, τώρα και για πάντα, πόσο μετριόφρονες αυτοί οι Άγγλοι ώρες ώρες), μας έβαλε μια τζίφρα από κάτω και κάθισε για ν’ απαντήσει στις ερωτήσεις μας (το στυλό το έχω ήδη στη θυρίδα, μην κάνετε τον κόπο, όσες ξέρετε πού μένω).

Ο Μπεν (έτσι μου είπε να τον αποκαλώ, το επιβεβαιώνουν και δεκάδες μάρτυρες) μίλησε για το κάστινγκ που πέρασε πριν πάρει το ρόλο, τους λόγους για τους οποίους αποφασίστηκε από την παραγωγή να γυριστεί ο Σέρλοκ στο σήμερα και όχι στη Βικτωριανή εποχή, το αρχέτυπο του ντετέκτιβ, όπως διαγράφεται μέσα από τη σειρά και, βέβαια, για τα κουστούμια. Του. Των υπολοίπων δε μας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα. Οι υπόλοιποι κάτι πουλόβερ φοράνε, επειδή είναι στο Λονδίνο και κάνει κρύο.

Πρώτος στο #sartoriagram αυτής της εβδομάδας, με ριγέ κάλτσες ασορτί με ροζ πουκάμισο – ανοιχτό γκρι παντελόνι και μαύρο σακάκι (Spencer Hart, εννοείται).

Το αγαπημένο του κομμάτι είναι το Belstaff παλτό του. Στην αφίσα της σειράς, η μπουτονιέρα του παλτό έχει κεντηθεί με κόκκινη κλωστή, μετά από δική του ιδέα: είναι το χιντ της «μαγείας» που αρχικά υπονοεί η αφίσα και στη συνέχεια υλοποιεί η σειρά.

Το κόκκινο είναι το χρώμα των μάγων, της έκπληξης, της αφύσικης ταχύτητας με την οποία επέρχονται τα γεγονότα και συνάγονται τα συμπεράσματα. Η μαγεία του Σέρλοκ είναι η επιστήμη της επαγωγής, το όνομα του site του στη σειρά: The science of deduction. Η επαγωγή είναι μια λογική διαδικασία, γενικά προσιτή και προσεγγίσιμη. Η επαγωγή του Σέρλοκ ακροβατεί ανάμεσα στη μαγεία, το χάρισμά του να παρατηρεί, να αποκωδικοποιεί, να συνδυάζει φαινομενικά άχρηστες λεπτομέρειες με τις παραδοχές της επιστήμης, πάνω στις οποίες πειραματίζεται και ο ίδιος (γιατί τίποτα δε μένει unchallenged μπροστά του), προσθέτοντας στοιχεία μαγείας, δηλαδή μη εμπεδωμένης γνώσης, «μη επιστήμης» (ακόμα). Αυτό, μέχρι να καθιερώσει τις μεθόδους επαγωγής του ως legacy για τους διαδόχους του.

Μεταξύ μας, κανείς διάδοχός του δε θα φτάσει ποτέ να φοράει κοστούμια Spencer Hart, κασκόλ και μαντίλια Paul Smith, πουκάμισα Dolce & Gabbana και παπούτσια Yves Saint-Laurent. Και να τα φοράει δηλαδή, το πολύ να δείχνει σαν πρώην γκόλντεν μπόιν ή χοντρέμπορος πλακιδίων από την επαρχία. «Συμβουλευτικός ντετέκτιβ» και «brainy sexy» δε θα δείχνει, για κανέναν λόγο.

Ο Σέρλοκ είναι ο μοναδικός «σηκωγιακάς», όσον αφορά στο παλτό, που δεν εκπέμπει douchebaggery, αλλά αντίθετα αγνή εγκεφαλική έλξη. Λόγω ιδιοσυγκρασίας και δεκάδων άλλων πραγμάτων που δε θα σας πω, για να στρωθείτε να δείτε τη σειρά. Λίγη μαγεία, ακόμα και στη μικρή οθόνη, (εν προκειμένω, πολλή) δεν έκανε ποτέ κακό.

Αν λοιπόν ποτέ σας καλέσουν να εξιχνιάσετε ένα έγκλημα (π.χ. ποιος έφαγε όλα τα πατατάκια με γεύση ρίγανη από το ντουλάπι), για να μπείτε στο κλίμα, μπορείτε να ντυθείτε κάπως έτσι:

(Εξάλλου, το στυλ δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια προσωπική επαγωγή.)

ΝΤΥΣΟΥ ΣΑΝ ΤΟΝ ΣΕΡΛΟΚ autumn edition

Κοστούμια, φουλάρια ή κασκόλ, παλτό και borgues που ο Μπεν θα ενέκρινε – όπως και οι βροχούλες του Λονδίνου – όλα από τις συλλογές για το Φθινόπωρο 2013.

ΝΤΥΣΟΥ ΣΑΝ ΤΟΝ ΣΕΡΛΟΚ spring edition

Οι συλλογές που παρουσιάζονται τη στιγμή που μιλάμε στην πρωτεύουσα της Αλβιόνας, είχαν κομμάτια που ταιριάζουν στον Σέρλοκ.

PHOTOS: style.com, thestylehut.com, topman.com