PHD Chef

Έλα έλα, είναι το παιχνίδι μας – αλλά δεν έχεις ούτε μισή πιθανότητα να βρεις τι σου δείχνω. Μπορεί και να έχεις μυριστεί πόσο νόημα έχει δώσει στη ζωή μου (που δεν περνάει όσο αργά και βαρετά φανταζόμουν χωρίς τη δουλειά, ορίστε, το είπα) το Master Chef. Το οποίο παρακολουθώ με το δέος εκείνου που βλέπει παρκούρ χωρίς να μπορεί καλά-καλά να πηδήξει ούτε σχοινάκι, και πάντα στη μακριά γαϊδούρα προσπαθούσε να πιάνει τοίχο γιατί όπως είπαμε δεν το είχε καθόλου μα καθόλου στα άλματα. Το αναγεννημένο μου λοιπόν ενδιαφέρον για τη μαγειρική οδήγησε στην υψηλή γαστρονομία (με την έννοια ότι όλα τα μεζεδοπωλεία ξαφνικά μου ξινίζουν και βρίσκω τα πιάτα πολύ λιγδερά/εύκολα τηγανισμένα/σόλες/αντιαισθητικά πιτσικαρισμένα στο μαρούλι ως διάκοσμο).

Στα λέω όλα αυτά για να καταλήξω στο ότι αυτό που σου έδειξα είναι πιάτο, ορεκτικό για την ακρίβεια, λεπτή γλώσσα με σκόρδο και μαϊντανό, και ότι τα πιάτα του Ferran Adrià μοιάζουν όλα με πράγματα εξωτικά και μυστήρια. Το Εl Bulli της Βαρκελώνης, καλύτερο εστιατόριο του κόσμου, αφήνει στον δρόμο τους 3000 γαστρολάγνους που είναι σε λίστα αναμονής για να δοκιμάσουν αυτά τα…τα… τα μπιμπλό, και κλείνει οριστικά, λόγω οικονομικών προβλημάτων των συνεταίρων, μετά από 27 χρόνια.  Ο σεφ με τα βραβεία και τα αστέρια, δημιουργός του όρου “μοριακή γαστρονομία”  και κάτι σαν μάγος βασικά, αποφάσισε ότι θα ανοίξει ακαδημία δημιουργικής μαγειρικής, πράγμα καλό, γιατί αυτή η κυρία είπε, and I quote, ότι το να δοκιμάσεις πιάτα του είναι εμπειρία ζωής.

Τις παρακάτω φωτό μπορείς να τις κάνεις αινίγματα για τους φίλους σου, παιχνίδι που δυσκολεύει όσο κάνεις scroll down.

Ζελέ αρακά με παγωτό μπανάνα και lime

Φουά γκρα με χαβιάρι ροδάκινου

Χτένια με σάλτσα γιαουρτιού, ελιά, κάρι και φυστίκι

Μπουκιές μάνγκο με μαύρη ελιά

Αυτό ο σεφ το ονομάζει tramontana και το φτιάχνει με ροδάκινο. Ναι, ούτε εγώ ξέρω.

Φρούτα του πάθους με γκοργκοντζόλα

Αυτό το έλασμα το μαγειρεύει κανείς με ελαιόλαδο και καραμέλα.

Επιδόρπιο. Το ονομάζει απλά Des/sert. Το πιάνεις εεεεε.

Photos: elbulli.com